جنگ و صلح میان ما و پاکستان بهانه است
در حالیکه نخست وزیر پاکستان به افغانستان سفر کرده است، نیروهای پاکستانی بیش از ده ها راکت به مناطقی از ولایت کنر پرتاب کردند. فرمانده پولیس کنر گفته است که ده ها فیر راکت از سوی پاکستان به ولسوالی های دانگام، شولتن و شینر این ولایت پرتاب شده است. تنها پنجاه راکت به ولسوالی دانگام اصابت کرده است که در نتیجه آن یک تن زخمی شده است. پیش از این نیز ولسوالی هایی از ولایت کنر مورد اصابت راکت های پاکستانی قرار گرفته بود.
داوود اساس عضو پیشین سنا در برنامه «راه حل» گفت: این راکت ها که در خاک افغانستان پرتاب می شود، هیچ واکنشی از سوی حکومت افغانستان و جامعه جهانی، برای آن وجود ندارد. واکنش ها فقط این است که این راکت پراکنی ها را تقبیح می کنند. هر راکتی که از پاکستان به خاک افغانستان می آید، برای پاکستان اهمیت بسیار کلانی دارد. پنج هزار راکت و چهار هزار راکت در خاک افغانستان می خورد و تلفاتی هم ندارد. بر سر هر راکتی مصرف های زیادی شده است و هدف های خاصی وجود دارد.
وی، در خصوص دلیل راکت پراکنی های پاکستان می گوید: وقتی که پروژه داعش به وجود آمد و وقتی که پاکستان می خواهد که از راه افغانستان تروریست ها را انتقال به خاک افغانستان بدهد و می خواهد زمینه برای ترویست ها در افغانستان مساعد شود این است که راکت می زند و مردم را از آن مناطق فراری می دهد. آن هم آن منطقه بسیار استراتژیک، هرجایی که راکت می خورد از لحاظ نظامی موقعیت بسیار خوبی دارد. این منطقه دارد تخلیه می شود دولت هم به مردم می گوید که شما از این منطقه کوچ کنید و به جلال آباد بیایید، در کنر و مرکز کنر بیایید، در مرکز نورستان بیایید و جای را برایشان خالی کنید. همین است که دولت خودش زمینه را برای حضور تروریست ها مساعد می کند. در هر جایی که راکت خورده است خودش یک پناهگاه برای تروریست ها بوجود آورده است. ما در حال حاضر به حکومت و به جامعه جهانی بی اعتماد شده ایم. این که پاکستان به خاک افغانستان راکت پراکنی می کند یک جرم است. ما باید به شورای امنیت سازمان ملل اعتراض کنیم. ما چرا اعتراض نمی کنیم؟ چون در واقع دولت خودمان با تروریست ها همکاری می کند.
داوود اساس، راکت پراکنی های پاکستان و جنگ ما با پاکستان را نوعی بهانه می داند و معتقد است جنگ در افغانستان دلایل دیگری دارد و افزود: حدود چهل سال است ما می بینیم که پاکستان جنگ را در افغانستان به راه می اندازد. اگر مشکل خط دیورند است آمریکایی ها چرا در اینجا حضور دارند؟ اگر مشکل ما آب باشد، اروپایی ها آمریکایی ها و روس ها در اینجا چه می کنند؟ مشکلات خط دیورند و آب در کل دنیا وجود دارد و حل شدنی است. اما چهل سال است که در افغانستان جنگ ابرقدرت ها است. جنگ تروریست در افغانستان در واقع یک نوع پوشش است. این ابر قدرت ها هستند که از تروریست ها حمایت می کنند. حتی اگر امروز مشکلات خط دیورند و آب هم میان افغانستان و پاکستان حل شود باز هم مشکلات افغانستان تمام نشدنی است. چرا که مشکل اصلا در جای دیگری است. وگرنه این مشکل به راحتی قابل حل بود. شورای امنیت سازمان ملل می آمد و این خط اگر حق پاکستان بود به این کشور می داد تا مشکل حل می شد. پس این موضوع بهانه ای بیش نیست. این جنگ در واقع بر ما تحمیل شده است. اشرف غنی را آمریکایی ها به قدرت آورده است پس وی هم باید برایش خدمت کند و متناسب با سیاست هایش رفتار کند و سیاست هایش را که همین ناامنی ها است پیاده کند.
عضو پیشین سنا، معتقد است حکومت همکار در پروژه بین المللی جنگ افغانستان است و افزود: متاسفانه ما از داخل هم ضربه می خوریم. درست است که پاکستان تروریست را تمویل می کند اما از داخل، حکومت ما با تروریست همکاری می کند و در جاهایی راه ها را برای آنها باز می کند. مثلا در قندوز زخمی های تروریست ها چگونه مداوا می شود؟ چطور برای آنها امکانات می رسد؟ حکومت باید برای این اوضاع به مردم جواب ده باشد. تروریست ها را چه کسی در حکومت داری داخل کرد؟ تانک و تجهیزات را چه کسی به آنها تسلیم کرد و آنها را به شفاخانه چهارصد بستر چه کسی راه داد؟ امروز حکومت متهم است. اگر حکومت با این تروریست ها نباشد، آنها نمی توانند تانک و مهمات را به داخل و آن هم در جاهایی به شدت امنیتی شده وارد کنند. امروز جنگ افغانستان جنگ داخلی نیست. جنگ بین المللی است که بر سر ما تحمیل شده است و این حکومت شامل این پروژه است.
