طالبان؛ جنگ را باخته اند، اما مشت در هوا می زنند

تحقیق‌های میدانی؛ از میادینِ جنگ، نشان می‌دهد که گروه طالبان، توانایی روبه‌روشدنِ نظامی‌را در خطوطِ مقدم جبهه، با قوای مسلح افغانستان، ندارند و بیشتر تلاش دارند با ایجاد جغرافیای وحشت، وزن شان را  در معادلاتِ جنگ حفظ کنند.

طالبان داعیه‌ی فتح کابل و بزرگ‌شهرهای افغانستان را داشتند؛ ولی یک وجب در ولایاتِ هدفِ شان پیش‌روی کرده نتوانستند و با مقاومت شدید نیروهای دولتی مواجه و عقب زده شده شدند.

حالا؛ طالبان باسیاستِ پمپاژِ ترس و وحشت، در درون احاد مردم، با حملات انتحاری، انفجاری هر روز در گوشه و کنار افغانستان از مردم قربانی می‌گیرند تا موجودیت ظالمانه شان را تعریف کنند.

پس از آن‌که طالبان، در فتح بزرگ شهرهای کشور، ناکام شدند. موج شدیدی از حملات انتحاری و انفجاری را در سرتاسر افغانستان راه‌اندازی کردند و حمام خون و جوی خون در کشور به راه انداختند .

طبیعی‌است وقتی که طالبان توانِ راه‌اندازی حملاتِ بزرگ را نداشته باشند. مردم بی‌گناه را هدف قرار داده و با وسعت‌دادن جغرافیای وحشت مانند حملاتِ انتحاری، برکورس کوثر و پوهنتون کابل و نصب ماین‌های چسپکی بر موترهای مردم، موج از دهشت و و حشت را راه انداری کردند.

در واقع طالبان در شرایط کنونی؛ علیه دولت جمهوری اسلامی افغانستان، نمی‌جنگند.عملن با مردم  بیچاره و مظلوم افغانستان وارد یک جنگ وحشیانه شده اند که روزانه تلفات غیرنظامیان در کشور، دارد وارد مرحله سه‌رقمی می‌گردد.

گزینه‌ی نظامی و جنگ طالبان؛ با دولت جمهوری اسلامی افغانستان، شکست خورده است و طالبان واردِ یک جنگ اعلان ناشده با مردم افغانستان گردیده است.

مذاکرات دوحه؛ فرصتی خوبی برای گروه طالبان بود که در سایه‌ی نظامِ جمهوری اسلامی افغانستان، به جنگ نه گفته و وارد یک زندگیِ مسالمت‌آمیز گردیده و مطالبات سیاسی شان را از ره‌گذر فعالیت‌های دمکراتیک و مدنی پی‌گیرند.

اگر فرصتِ دوحه سوخته شود و طالبان فشارِ بیشتر بر مردم افغانستان وارد کند، شک نداریم که این بار مردم در معیتِ قوای مسلح افغانستان، علیه این گروه شورش خواهند کرد و برای همیشه طومار دهشت و وحشت را در کشور خواهند چید.