طالبان؛ همسایهگی با آتش
به گزارش خبرگزاری رشد؛ در اقدامی که بیش از هر چیز نمایشی از تکبر و انزوای خودخواسته است، گروه طالبان بار دیگر فرصتی برای گفتگوی سازنده با کشورهای کلیدی منطقه را رد کرده است.
این تصمیم تنها یک «عدم حضور» ساده در نشست تهران نیست؛ بلکه نمادی گویا از ماهیت غیرقابل اعتماد و ویرانگر این گروه برای افغانستان و تمام همسایگان آن است.
طالبان قابل اعتماد نیستند تاریخ گواه این ادعاست
– پیمانشکنی به قاعده تبدیل شده: وعدههای آنان درباره تشکیل حکومت فراگیر، تضمین حقوق بشر به ویژه حقوق زنان و مبارزه با تروریسم، یکی پس از دیگری نقض شده است. چگونه میتوان به گروهی اعتماد کرد که در گام نخست، وعدههای خود به جامعه بینالمللی را زیر پا میگذارد؟
– بستری امن برای تهدیدات فرامرزی، خاک افغانستان تحت کنترل طالبان همچنان پناهگاهی برای گروههای تروریستی باقی مانده که امنیت همه کشورهای همسایه، از ایران و پاکستان گرفته تا جمهوریهای آسیای میانه، را تهدید میکند. “تفاهم و همکاری منطقهای” مورد ادعای معاون وزارت خارجه طالبان در عمل به معنای گسترش ناامنی و بیثباتی است.
– دشمنی با مدرنیته و همزیستی مسالمتآمیز: ایدئولوژی متحجر طالبان با مفاهیمی مانند همکاری منطقهای مبتنی بر احترام متقابل، توسعه اقتصادی مشترک و رفاه مردم در تضاد ذاتی است. آنها نه برای ساختن پل، که برای حفر خندق بین افغانستان و جهان تلاش میکنند.
– تبلیغات توخالی به جای اقدام ملموس: ادعاهای پوچ درباره “پیشرفتهای عملی قابل توجه” در حالی مطرح میشود که اقتصاد افغانستان در حال فروپاشی است، قحطی میلیونها نفر را تهدید میکند و سیستم آموزشی و اجتماعی کشور نابود شده است. این “پیشرفت” تنها در دفاتر تبلیغاتی طالبان وجود دارد.
نشست تهران با حضور نمایندگان ویژه کشورهای تاثیرگذار منطقه برگزار میشود. غیبت عمدی طالبان پیام واضحی دارد: آنها به دیالوگ واقعی، سازش یا پاسخگویی در برابر نگرانیهای مشترک همسایگان علاقهای ندارند. آنها تنها به دنبال تحمیل اراده تکسویه و ایدئولوژی ویرانگر خود هستند.
برای کشورهای همسایه افغانستان، این درس باید امروز روشنتر از همیشه باشد: طالبان بخشی از راهحل نیستند؛ آنها قلب مسئله هستند.
اعتماد به این گروه، به معنای اعتماد به آتشی است که دیر یا زود دامن همه منطقه را خواهد گرفت. ثبات، امنیت و رفاه مشترک در گرو ایستادگی جمعی در برابر ایدئولوژی طالبان و حمایت قاطع از مردم افغانستان است که نخستین و بزرگترین قربانیان این گروه هستند.
همسایگان افغانستان باید هوشیار باشند. طالبان نه یک دولت مشروع، که یک معضل امنیتی جمعی است که تنها با وحدت، فشار هوشمند و محوریت دادن به خواست واقعی مردم افغانستان میتوان آن را مهار کرد. زمان آن است که به جای پذیرش ادعاهای پوچ، بر رفتارهای واقعی متمرکز شد و طالبان را در برابر پیامدهای تصمیماتش مسئول دانست.
خبرگزاری رشد
