گپی در بارۀ انتخابات مجلس نمایندگان
یکی از گوشههای گرم فضای نامزدی برای انتخابات پیش رو، اختصاص دارد به نامزدی اعضای شورای ولایتی هرات، برای به دستآوردن چوکی مجلس نمایندگان؛ کاری که از دید نگارندۀ این سطور نه درست است و نه لازم، آن هم به دو دلیل ساده:
۱) این دوستان که هم اکنون یکی از چوکیهای خدمتگذاری برای مردم را در اختیار دارند، بهتر است، اجازه دهند که کسان دیگری هم فرصت مشابه را به دست آورند و هم از پراکنده شدن آرا جلوگیری شود. باید توجه داشته باشیم که اگر منظور از راهیابی به شوراها، خدمتگذاری به مردم و جامعه باشد که عضویت شورای ولایتی، کمتر از عضویت در مجلس نمایندگان نیست. اگرچه بنا بر جهاتی اهمّیت شوراهای ولایتی نسبت به مجلس نمایندگان برجستهتر هم هست و تفاوت کار ممکن است بیشتر در بهدست آوردن امتیازهای شخصی باشد و بس. از طرفی اگر این دوستان، در جایگاه کنونی، گل چیدهاند، که خوب است گلاب را هم همینجا بگیرند؛ اما اگر آنان در این جایگاه گل نچیدهاند، بهتر است که هوس گلاب گرفتن را در جای دیگر نداشته باشند!
۲) افزون بر این، مردم انتظار داشتند که جوانان تحصیلکرده، روشنفکر، خوشتیپ و خوشلباس شان در شورای ولایتی هرات، زعامت و رهبری این شورا را در دست بگیرند؛ اما این انتظار هرگز برآورده نشد؛ چون این جوانان خوشتیپ، به هر دلیلی که بود از عهدۀ این کار بر نیامدند. این گروه که امید فراوانی به حضور شان در شورای ولایتی دوخته شده بود، حتی در ساختن یک فراکسیون ساده در داخل شورا، که بتواند در برابر بازیهای افراد بیسواد، کارآمد باشد، هم مؤفق نبودند. اینان که اکثریت مطلق شورا را در دست داشتند و دارند، چنان دستخوش بازیهای گروه اقلیت شدند که افتضاح آن، بارها در میدان انتخابات ریاست شورای ولایتی هرات، بهنمایش گذاشته شد و باعث شگفتزدگی مردم این دیار گردید. در چنین وضعی بعید به نظر میرسد که افرادی که در میدان ولایتی و بازیهای کوچک مؤفق نبودهاند، در میدان کشوری و بازیهای کلان مؤفق باشند.
سید مسعود حسینی