از آن شورا تا این شورا
درنگی بر گپ وگفت دو مشاور شورای امنیت کشور
حنیف اتمر جزو فیگورهای است که در سیاست یک و نیم دهه اخیر کشور چونان شبح ترسناک در هزار توی سیاسی مطرح بوده است.
اتمر اوانگارد چپ شئونیستی و پیش کسوت فاشیسم رادیکال در موقف های بلند حکومتی به دنبال بسط گستره اندیشه های هپروتی خویش تقلا های بی وقفه انجام داد.
تا جائیکه تئوریسن حضور داعش و طرح نا امن سازی غرب کابل و دست به چماق سرکوب سازی حرکات مدنی انقلاب تبسم جنبش روشنایی و جنبش رستاخیز لقب گرفت.
با کنار رفتن ایشان از سمت ریاست شورای امنیت کشور تمام آب ها از آسیاب افتاد و غرب کابل دوباره آرامش نسبی اش را به دست اورد ولی فراموش نباید کرد که ایشان کسی بود که گلوی فریاد اعتراض مدنی روی سرک فشرد و به مغز حرکات مدنی در کشور تیر خلاص شلیک کرد.
از طرف دیگر حمد الله محب جوانی است که انگیزه خدمت به کشور را دارد و خلاق و مبتکر در شورای امنیت کشور وارد شد و دست به اصلاحاتی زد و میزند که حاصل گند کاری های جناب اتمر در این ادرس بس مهم دولتی می باشد.
انچه در این چند روزه بین جناب اتمر و آقای محب جریان دارد نه رنگ سیاسی دارد و نه صبغه انتخاباتی بلکه جناب محب انگشت روی درد گذاشته است و دارد پرونده قطور گندکاری های جناب اتمر را تورق می کند و به تعبیر خودش شورای امنیت را از لوث وجود اشتوک بازاری، گروپ سرود اتمر و خویش خوری جناب اتمر پاک می سازد.
اگر نیک بنگرید تفاوت فاحشی را از آن شورا تا این شورابه وضوح لمس خواهید کرد.
نویسنده: عرفان