اگر قصه دفاع از مظلومیت پشتون و پشتو است !
در هیچ کجای پاکستان پشتو لسان رسمی نیست در حالیکه نفوس پشتون ها درپاکستان خیلی بیشتر از افغانستان است. فاکولته پشتو در پوهنتون های خیبر پختونخواه، بلوچستان و دیگر شهر های پاکستان خالی ترین ها اند.
شمار زیادی از پشتون ها پاکستان را از روی اعتراض و درد پنجابستان می خوانند و بار اول است که این اعتراض عظیم از میان توده ها بلند شده است.
اما در افغانستان همان هایی که سالهاست میخواهند پشتون ها را در برابر تاجیکها ، ازبیکها ، هزاره ها و دیگر اقوام افغانستان به جنگ ببرند در ارتباط به داعیه بر حق عدالت خواهی پشتون ها در پاکستان کاملن خموش اند. همین ها سالهاست صدا بلند کرده اند که مدافع پشتون و پشتو استند.
در حالیکه ما از اول میدانستیم که این ها جز دسیسه گران و توطیه چین های مستمری گیر چیز دیگری نیستند. اینها در حقیقت به سفارش آی اس ای میخواستند و میخواهند نزاع قومی و تشنج لسانی را از روی هیچ در افغانستان دامن بزنند تا باشد اصل مسله که درز عمیق اجتماعی و قدرت در پاکستان است خموش گردد و تشنیج به افغانستان صادر گردد.
اگر قصه واقعا دفاع از پشتون و پشتوست و اگر این حلقه ها و افراد واقعا نفوذی ها وستون پنجمی های پاکستان نیستند چرا خموش اند. توجیه این خموشی غیر از ترس وهراس از آی اس ای چه بوده میتواند.
مگر پشاور اینقدر دور است که صدایش به گوش اینها نمی رسد. امروز همان محک فرا رسیده است و حلقات نفاق افگن که قوم را وسیله نام و نان خود ساخته بودند دارند رسوا میشوند.
انشاالله.
نویسنده: امرالله صالح- رئیس پیشین امنیت ملی و رئیس روند سبز
