بحران پس از انتخابات و تفاهم بر نتیجه‌ی انتخابات

خبرگزاری رشد – کابل: هر چند تعدادی از بزرگان سیاسی از ابتدای برگزاری انتخابات بر عدم آن تأکید داشتند، از آن زمان محاسبه گردیده بود که اگر پروسه صلح به نتیجه‌ی قابل قبول نرسد و انتخابات برگزار گردد، نتایج بر آمده از آن، با فقدان مشروعیت دچار خواهد شد؛ اما کسی به آن وقع نگذاشت و انتخابات با تمام چالش‌هایش برگزار گردید. بعضی از بزرگان سیاسی در آن زمان از دو بعد چالش‌زای نتایج انتخابات را مورد بررسی قرار داده بودند، اول اینکه صلح یک نیاز اساسی است و نیروهای سیاسی باید تمام نیرو و توان شان را بر این پروسه متمرکز سازند که این کشتی شکسته را به ساحل نجات برسانند؛ سپس با اشتراک عموم، انتخابات دائر گردد و زعیم ملی بر اساس اشتراک جمعی مردم افغانستان تعیین گردد، مورد دوم این بود که احتمال اشتراک مردم در پروسه انتخابات از همان زمان در سطح پایین قابل پیش بینی بود که همانطور هم شد، از جمع نفوس چهل میلیونی، کمتر از دو میلیون نفر اشتراک نمودند؛ ولی هر دو تیم حکومتی، که اکنون رقیب همدیگر هستند و باعث خلق بحران شده اند با درک از دو مورد فوق الذکر، انتخابات را برگزار نمودند و تا زمان اعلان نتایج بر آن پا فشاری نمودند.

لذا اکنون که پروسه ختم شده است و کمیسیون انتخابات به عنوان یک نهاد مشروع و قانونی نتایج را اعلان نموده است؛ برمیتابد که نتایج بر آمده از آن هرچه است پذیرفته شود، تداوم جنجال‌های انتخاباتی به نفع هیچ جریان سیاسی نیست و باعث می‌گردد که مردم فقیر و ناتوان افغانستان بیش از هر زمان دیگر صدمات جدی ببینند، جدال سیاسی کشور را به قهقرای اقتصادی و بی ثباتی سوق می‌دهد، تاجران و سرمایه گزاران ملی و بین المللی بنا بر وضعیت بی ثباتی، سرمایه‌های شان را از کشور خارج ساخته و رکود اقتصادی سیطره اش را بر سراسر افغانستان پهن خواهد کرد، در شرایط کنونی که افغانستان در منگنه‌ی دو بحران عمده که عبارت از پروسه صلح و ویروس کرونا گیر افتاده است بیش از هر زمان دیگر نیازمند همدلی و اتحاد می‌باشیم تا این دو پدیده‌ی سرنوشت ساز و چالش آفرین را به درستی مدیریت نماییم فایق آمدن بر این دو پدیده، جز در سایه اتحاد و همدلی ممکن نیست. طالبان به عنوان یک گروهی که خود را دولت در تبعید می‌دانند هیچگاه با یک جریان ضعیف و انحصاری تحت هر عنوان که باشد به میز مذاکره حاضر نخواهد شد و طبعا به جنگ‌ها و خشونت‌های مسلحانه شان ادامه خواهند داد که این امر به خیر و صلاح هیچ شخص و جریان‌های سیاسی افغانستان نمی‌باشد؛ پس چه بهتر است قبل از اینکه گروه طالبان با استفاده از شکاف سیاسی موجود بیشترین بهره را در پروسه صلح ببرند، الیت‌های سیاسی موجود از منیت خواهی دست کشیده و نتیجه‌ی انتخابات را هر چه که هست بپذیرند و یا هم با گفتگو و تفاهم در امر تقسیم قدرت مبادرت ورزند.

در حال حاضر جهت فایق آمدن بر بحران، تنها همین دو راه موجود است که باید نتیجه‌ی بر آمده از انتخابات پذیرفته شود؛ سپس در گفتگو و تفاهم میان دو جریان مدعی، شمولیت در قدرت مورد تفاهم قرار گیرد، در غیر این دو مورد، حل بحران کنونی از محالات به حساب می‌آید، مسئله صلح با طالبان همانطور که در فوق اشاره گردید صرفا از موضع متحد و قوی از جانب دولت جمهوری اسلامی افغانستان قابل تحقق است در غیر آن صورت این گروه در برابر دولت و مردم تمکین نخواهد کرد و به جنگ شان ادامه خواهد داد تا به باور خود شان که با زور میل تفنگ دولت را شکست بدهند و خود شان قدرت را به دست گیرند؛ هم اکنون کشور ما با قطع کمک یک میلیاردی از سوی ایالات متحده آمریکا، دچار کمبود و چالش مالی است که این امر می‌تواند در صفوف نیروهای امنیتی و ملکی افغانستان تأثیر منفی داشته باشد و تیغ طالبان را به جان نیروهای امنیتی تیزتر از قبل نماید، لذا موضوع کنونی از هر جانب اگر مورد غور قرار گیرد، به این نتیجه میرسیم که تفاهم و همبستگی تنها راه حل است که می‌تواند ما را به ثبات سیاسی نزدیک سازد و متحدانه در کنار همدیگر زندگی نماییم، به این امر نیز باورمندیم که اگر طالبان از مجرای تفنگ و توسل به خشونت در صدد کسب قدرت سیاسی باشند نیز از محالات است، جنگ هیچگاه نمی‌تواند کسی را به پیروزی برساند، تنها موردی که از دل تداوم خشونت‌ها بر میخیزد، طولانی شدن بی ثباتی سیاسی و خسارات به جا مانده از آن به یادگار می‌ماند؛ در نهایت به هر قیمتی پروسه مذاکرات شکل خواهد گرفت و بن بست سیاسی موجود بر سر میز مذاکره حل خواهد گردید؛ اما چه بهتر که قطع سلسله نفاق و خشونت‌ها از حالا توسط نیروهای سیاسی و ناراضی افغانستان تهداب گزاری گردد و بنای مستحکم آن، در کوتاهترین مدت ثمره‌ی شیرین به مردم افغانستان هدیه نماید.