برگزاری انتخابات مسیر صلح را هموار می‌سازد
برخی منابع گزارش داده اند که توافقنامه صلح میان امریکا و طالبان نهایی شده و به زودی به امضا می رسد. البته از قبل پیش بینی می شد که امریکا و طالبان روی مواد توافقنامه بالاخره توافق خواهند کرد؛ اما آنچه برای مردم افغانستان مهم است، پیامدهای این توافق است. این دور نهم مذاکرات میان نمایندگان امریکا و طالبان می باشد. این نشست ها عموما به دور از چشم رسانه ها و در فضای محرمانه و پشت درهای بسته برگزار گردیده است و کمترین معلوماتی از جریان گفتگوها به بیرون داده شده است.
این مذاکرات همانطوری که خوشبینی های محدودی را به بار آورده، به نگرانی های مردم افغانستان نیز دامن زده است. مردم افغانستان سال ها مبارزه کرده اند تا از زیر ستم حکومت های مطلقه واستبدادی رهایی پیدا کرده و روزنه های جدیدی را به سوی آزادی، برابری، عدالت و توسعه همه جانبه کشور، باز کنند. این مبارزه بالاخره با کمک و همکاری جامعه بین المللی به ثمر نشست و افغانستان دارای یک نظام همه شمول و دموکراتیک گردید. در این نظام حقوق شهروندی و انسانی همه افراد به رسمیت شناخته شده و تبعیض و ستم با همه اشکالش رد گردیده است.
مردم افغانستان امیدوار شده بودند که در نظام جمهوری، زندگی مسالمت آمیز اجتماعی را تجربه کنند و ساختار عادلانه تری را بر مبنای مشارکت اقوام و طیف های گوناگون اجتماعی بنیان نهند که تا حدودی موفق هم شدند. نظام فعلی ما بر ارزش های دموکراتیک استوار می باشد، روی حقوق شهروندی و حقوق بشر و احترام به میثاق ها و کنوانسیون های بین المللی تأکید و تبعیض و نابرابری با تمام اشکال آن مردود دانسته شده است.
اکنون؛ اما پس از هیجده سال این پرسش دوباره مطرح می شود که آیا افغانستان بار دگر به عقب برخواهد گشت؟ آیا طالبان با حمایت کشورهای بیگانه دوباره بر مقدرات این کشور حاکم خواهد شد؟ آیا جامعه بین المللی با همه وعده ها و امیدواری هایی که به مردم افغانستان داده بودند، این کشور را ترک خواهند کرد؟ سرنوشت مردم، ارزش ها و دستاوردهای معنوی و ارزشمندی که طی این سال ها به دست آمده به کجا خواهد انجامید؟
تقابل صلح و انتخابات ممکن است برخی از سیاستمداران کشور را به اولویت دادن صلح ترغیب کرده باشد؛ اما صلحی که در آن مردم افغانستان نقش نداشته باشد و براساس اراده و منافع مردم به وجود نیامده باشد، صلح شرافتمندانه و پایدار نخواهد بود.
برخی اما از روند انتخابات نیز انتقاد دارند. آنها معتقد اند که کمیسیون های انتخاباتی ظرفیت و توانایی انتخابات شفاف و عادلانه را ندارند و انتخابات ریاست جمهوری مانند انتخابات پارلمانی با تقلب و تخلف های گسترده روبرو خواهد شد. از نظر این عده انتخابات ریاست جمهوری آینده، به جای شکل گیری یک حکومت مقتدر، به نزاع ها و کشمکش های قومی و گروهی می انجامد و تضادها و تعارض های اجتماعی را گسترش می دهد.
باید توجه داشت که افغانستان اکنون به مرحله حساس و سرنوشت ساز رسیده است. کوچکترین غفلت، ندانم کاری و سهل انگاری ممکن است باردگر این کشور را سال ها به عقب برگرداند و راه رسیدن به توسعه، ترقی و پیشرفت را به بن بست مواجه سازد.
حمایت از صلح و یا انتخابات و یا جمع میان دو، باید بر اساس یک تدبیر و بینش عمیق سیاسی صورت بگیرد و تمام جوانب و پیامدهای آنها به طور دقیق مورد ارزیابی و مطالعه قرار گیرد. موضع گیری های شتابزده و مبتنی بر احساسات و انگیزه های شخصی، کشور را به سمت آرامش، امنیت و صلح دوامدار هدایت نخواهد کرد.
گفتگوهای صلح باید به مالکیت مردم افغانستان باشد. اراده و منفعت جمعی مردم باید در گفتگوهای صلح مد نظر گرفته شود. صلح تحمیلی بدون شک نه به امنیت منجر می شود و نه ثبات سیاسی را نوید می دهد. بدون شک هدف از صلح، ختم جنگ و برقراری امنیت در کشور است؛ وقتی که صلح، امنیت و ثبات سیاسی را در پی نداشته باشد، دیگر صلح نیست.
انتخابات یک روند قانونی و معمولی است که زمان برگزاری آن در قانون مشخص گردیده است. اکنون مطابق تقویم انتخاباتی، ششم میزان روز برگزاری انتخابات اعلام گردیده است. از سوی دیگر صلح یک پروسه پیچیده، مبهم و طولانی مدت است که امکان برقراری آن در زمان کوتاه ممکن نیست؛ بنابراین تعویق انتخابات به خاطر آغاز احتمالی گفتگوهای صلح، با تدبیر سیاسی سازگاری نخواهد داشت.
