خلیلزاد در نقطه‌ی صفر دایره صلح
حدود یکسال است که صلح افغانستان با شدیدترین روال اش در حال پروسیس می‌باشد؛ اما همچنان دستاوردی ملموس و قابل ملاحظه‌ی که قدمی را در برقراری ثبات و آرامش طی نموده باشد محسوس نیست، گفتگوهای پشت پرده که میان نمایندگان آمریکا و طالبان طی این یکسال صورت گرفته است هیچگونه تغییری در راستای امیدواری مردم افغانستان به ارمغان نداشته است.
این پروسه تا این مدت به دور از دوربین رسانه‌ها و انظار مردم افغانستان و جهان طی مسیر نموده است، تا این مدت گفتگوهای زیادی میان دو جناح آمریکا و طالبان صورت گرفته است، گاهی از تغییر نظام حرف به میان آمده؛ گاهی نیز از پیوستن طالبان در بدنه نظام کنونی؛ اما هر بار که این گزارش‌های غیر مستقیم رسانه‌ی شده است صدای اعتراض مردم افغانستان بالا گرفته است و آنان خواستار پیوستن این گروه در بدنه نظام شده اند که به تغییر نظام ساختار کنونی نه گفته اند.
این آخرین باری که مذاکرات صلح جریان داشت، گونه‌ی از توافقات مضحک رسانه‌ی گردید که بر مبنای آن، دو گزینه‌ی آتش بس و کاهش خشونت بلوای عمومی گردید که واکنش جمعی مردم افغانستان را بیشتر از دفعات قبل در پی داشت، ظاهرا در توافقات پشت پرده شان موضوعاتی همچون آتش بس با نیروهای بین المللی مطرح گردیده و در عرض آن، کاهش خشونت با نیروهای امنیتی افغان، که این امر باعث تا جامعه مدنی و رسانه‌های افغانستان موضوعات یاد شده را به باد انتقاد قرار داده و از آن تحت عنوان توافق « بی‌شرمانه» نام ببرند؛ لذا آقای خلیلزاد بعد از ختم گفتگوها در دوحه راه اسلام آباد به پیش گرفت و در این ارتباط مقامات این کشور را نیز ملاقات نمود، اینکه میان ایشان و مقامات پاکستانی چه موضوعاتی مطرح شده باشد از اهمیت آن چنان برخوردار نیست؛ اما هر چه بوده باشد تا کنون نفع و ضرر آن به مردم افغانستان متجسم نگردیده است.
اکنون که آقای خلیلزاد در کابل به سر می‌برد در دیدار با مقامات سیاسی و دولتمردان افغان، عدم توافق با طالبان را مطرح نموده است، وی که این دیدار را نیز بدون حضور داشت رسانه‌ها داشته است، تا کنون کدام مورد قابل ملاحظه‌ی از صلح و توافقات در این مورد به خورد رسانه‌ها نداده است؛ اما وضعیت و قراین موجود، گویای ابهام و طولانی شدن این روند تا مدت نا معلوم می‌باشد، با این همه دید و بازدیدهایی که وی در طول این مدت با طالبان و کشورهای جهان که در این امر دخیل می‌باشند داشته است، در غیاب نمایندگان مردم افغانستان و جهان بوده است که همین امر باعث گردیده است تا پروسه‌ی صلح آنچنان که باید سیر صعودی اش را بپماید موفق نبوده است؛ لذا آنچنان که از گذشته تا کنون شاهد بودیم به این نتیجه می‌رسیم تا زمانیکه مستقیما پای دولتمردان و سیاسیون افغان در روند صلح دخیل نشود، این پروسه همچنان دور باطل زده و در نقطه‌ی صفر باقی خواهد ماند، بهتر است که آقای خلیلزاد نسخه‌ی گفتگوهای بین الافغانی را محک بزند تا این پروسه با حضور افغان‌ها در برابر دوربین رسانه‌ها و جامعه جهانی قرار گیرد که در هر پله‌ی از این مسیر روحیه عمومی ناظر و کنترل کننده‌ی آن باشد ثمره قابل قبول در پی خواهد داشت.
