در انتظار عمل

رهگذری دیروز (هشت ثور) به طنز می گفت که ماه ثور ماه تاریخ ساز برای افغانستان است. در این ماه حزب دموکراتیک خلق در سال ۱۳۵۷ به پیروزی رسید و در همین ماه احزاب مجاهدین در سال ۱۳۷۱ به پیروزی رسیدند و  حکومت حزب خلق را شکست دادند.

بیست و چهار سال بعد از پیروزی گروه های مجاهدین، افغانستان تجربه های متفاوتی را گذرانده است. در این سالها، افغانستان حکومت مجاهدین را آزموده است و طالبان با شکست دادن مجاهدین سالهایی چند، بر افغانستان حکم راندند و سرانجام با دخالت نیروهای بین المللی و حضور نظامی غرب در افغانستان حکمومت را واگذاشتند و خود به کوه و صحرا فرار کردند و در تلاش برای بازیابی دوباره حکومت سالها جنگیدند. افغانستان در این سالهای سخت بارها ویران شده است و مردمش مرگ، مجروحیت، آوارگی و… را هر روزه تجربه کرده اند. سقوط طالبان برای مردم افغانستان به راستی جشن و سرور بود. دموکراسی با همه بدی های و کجی ها و ناراستی هایی که در افغانستان داشت، بهترین نوع حکومتی بوده که تا کنون مردم افغانستان در حیات سیاسی و اجتماعی خود دیده اند.

پس از یک دهه از سقوط حکومت طالبان، اکنون باز تاریخ به نوعی برگشته و در حال تکرار شدن است. طالبان در دروازه های شهرهای بزرگ افغانستان رسیده اند و نفوذی هایشان در شهرها زندگی مردم را تهدید می کنند، شهرها و ولسوالی های یکی پس دیگری سقوط می کنند و دولتمردان غرق در راس حکومتی نشسته اند که غرق در فساد اداری و ناکارآمدی است. حکومت های گذشته در افغانستان، کاری برای مبارزه با طالبان انجام نداده اند. طالبان فراری، حالا به قدرتی قابل اعتنا در معادلات صلح و جنگ افغانستان مبدل شده اند. حکومت سالها به بهانه صلح با طالبان، به این گروه باج داده است و امان نامه های کمیسیون های مختلف دولتی طالبان را معاف از هر گونه مجازات ساخته است. طالبانی که به زندان رفته بودند نیز به وساطت حامیان خود در دولت و با دریافت بخشش نامه هایی متنوع، دوباره به میدان های نبرد برگشته اند و این بار جدی تر از گشته با دولت و مردم می جنگند.

دولت های افغانستان در این سالها در دور باطل صلح و جنگ دست و پا زده اند و هرگز از این دایره بیرون خزیده نتوانسته اند. صلحی به تمام معنا خیالی، با موجوداتی که هیچ تصور واضحی از آنها در ذهن مردم وجود نداشته است. شرمساری از مذاکره یک رئیس جمهور با یک دوکاندار که به نام طالب به کامل آمده و ده ها هزار دالر را رشوت دریافت کرده بود، و دهها مورد دیگر که به طنز شبیه بود تا به واقعیت نتوانست دولت افغانستان را از ادامه درخواست های مکرر صلح با طالبان بازدارد.

با همه اینها، این ماه ثور از یک سو برای دولت افغانستان ماهی خونبار و فاجعه بار بوده است. دهها نیروی امنیتی  و افراد غیر نظامی در یک عملیات انتحاری طالبان کشته شدند. شاید این موضوع تلنگری بود بر دولت افغانستان و تغییر موضع کاخ ریاست جمهوری که از صلح خواهی و باج دادن به طالبان بگذرد و راه جنگ را در پیش بگیرد. دولت موضع خود را تغییر داده است. البته تا هنوز فقط در حالت شعار قرار دارد و دولتمردان شعار جنگ سر داده اند. اما اگر این شعارها همراه با عمل باشد و دولت به راستی راه جنگ با طالبان را در پیش بگیرد، مطمینا این ماه ثور نیز برای مردم افغانستان سرنوشت ساز خواهد بود.

البته دولت در این مبارزه باید در قدم اول به مبارزه با دشمنانی بپردازد که درون نظام رخنه کرده اند و باعث تقویت طالبان می شوند، کسانی که گفته می شود سبب شده اند تا طالبان چنان قوی شوند. کسانی که به هر نحوی به دشمنان حکومت کمک می کنند.