دولت وحدت ملی یا دولت ائتلاف قومی؟

 

خبرگزاری رشد- دولت وحدت ملی به‌معنای شکل‌گیری نظامی‌است که پایه‌های مشروعیت آن‌را «ارادهء» ملت بسازد، نه آن‌که مقام‌های آن ‌را «رهبران» قومی شکل دهند.
قومی‌سازی پست‌های کلیدی دولت، به‌معنای دولت ائتلافی است که برآیند معاملهء سیاسی گروه‌های قومی می‌باشد. این سیاست، گرایش‌های قومی را در فرهنگ و ادبیات سیاسی به‌صورت گسترده ترویج می‌بخشد. در این‌صورت گروه‌های اجتماعی بر جغرافیای قومی می‌اندیشند و قدرت سیاسی، گرایش‌های تباری، قومی و منطقه‌یی حاصل می‌کند. این فرهنگ سبب می‌شود تا احساس میهن‌دوستی، ملت سازی و دولت ملی سازی به چالش گرفته ‌شود. دولت‌های که بر بنیاد ائتلاف قومی شکل می‌گیرند، ساختار های خودکار و در آمیخته‌ء اتنیکی را دچار گٌسست و بحران اعتماد می‌سازند. فجیع‌تر از همه که این برنامه‌ها زیر نام «وحدت ملی» راه‌اندازی می‌شود.

دولت وحدت ملی شامل شاخصه‌های زیر می‌باشد:

ـ تعیین ساختار نظام بر بنیاد ارادهء ملت و تببین حقوقی هم‌سانی مشارکتی گروه‌های خورد و بزرگ اجتماعی در آن
ـ طرح قانون دولت وحدت ملی که در برگیرندهء تعیین پالیسی‌ها و برنامه‌های حکومت در خدمات بدون تبعیض برای شهروندان باشد
ـ هم‌گرایی سیاسی، فرهنگی و اقتصادی شهروندان به منظور ایجاد هویت ملی و تعمیم آن در سیاست ملی و سیاست خارجی
ـ استفادهء منابع بر بنیاد ارزش‌های ملی و ارادهء اقلیت‌های قومی
ـ رفع هرگونه هژمونی قومی در سیاست‌گذاری و قانون‌گذاری
ـ طرح سیاست کادری بر بنیاد ظرفیت، تخصص، فرهنگ، تجربه و تعقل برون از هرگونه تبعیض و تعصب

با تاسف برنامه‌های دولت امروزی افغانستان بر بنیاد دولت ائتلاف قومی شکل می‌گیرد و هیچ پیوندی به دولت وحدت ملی ندارد.

از برگه ی ملک ستیز