دیروز در ارگ چه اتفاقی افتاد!
اول: طولانی ترین دیدار که پشت درهای بسته انجام شد، بین عبدالله ، غنی و جان کری بود و با وجود اینکه خبرنگاران داخلی ساعتها منتظر ورود به جلسه بودیم تا کم از کم حس آنها را در چهره هایشان ببینیم اما اجازه نیافتیم و تنها خبرنگاران خارجی توانستند برای چند ثانیه وارد شوند. تمام این محدودیت تقاضای ارگ بوده است که سیاست تحقیر، توهین و سانسور گسترده ای را در قبال رسانه ها وبرای پوشانیدن ضعف و بی کفایتی خود، در پیش گرفته است.
دوم: در هنگام کانفرانس خبری کری و غنی، جان کری بارها در مورد دموکراسی و تکثرگرایی در مدیریت کشور به آقای غنی گوشزد کرد. تاکید آقای کری در مورد سیستم حکومتی افغانستان که به قیمت خون هزاران سرباز آمریکایی و خون ده ها هزار شهروندان این کشور، ایجاد شده ، قابل تامل است و نشان دهنده ناامیدی آمریکا از روند دموکراسی در این کشور است.
سوم: آقای جان کری به عنوان وزیر خارجه کشوری که بیشترین کمک را به نیروهای نظامی و اقتصاد افغانستان می کند، از روند رای آوردن وزیر داخله که از اطرافیان عبدالله است ابراز خشنودی کرد و از آن به عنوان نشانه ای از دموکراسی واقعی و چند بار یاد کرد. مخاطب اصلی این زخم زبان شخص آقای غنی بود که هنوز مهمترین وزارت خانه های حق خود را، به صورتی غیر قانونی و با سرپرست اداره می کند.
چهارم: آقای کری از این که افغانستان به عنوان اولین کشور آسیای میانه وارد اتحاد جنگ علیه داعش شده است ابراز خشنودی کرد. البته مردم افغانستان حق داشتند که این خبر را از جانب سردمداران خود بشنوند!
پنجم: طبق معمول آقای غنی با دخالت همیشگی مانع از طرح تمام سوالات ولی آرین شد و ایشان را از پرسیدن سومین سوالش – که حق مسلم مردم افغانستان است تا حکومت را از طریق خبرنگاران خود مورد سوال و بازخواست قرار دهند – منع کرد.
ششم: در خبرنامه ارگ با تمام حماقت جواب آقای جان کری به پرسش ولی آرین تحریف شده بود که حاصل دو طرز فکر است: الف: اطرافیان کم سواد غنی که برای خوش خدمتی هر کاری می کنند، از گرده خود آن دروغ را اضافه کرده بودند تا وی را مثلن خشنود سازند. ب: این کار با آگاهی کامل آقای غنی صورت گرفته که همیشه افکار عمومی، خبرنگاران و درک عمومی مردم از امورات سیاسی را تحقیر و توهین کرده اند و هدف القای خواست نامشروع و غیرقانونی خود بر افکار عمومی بوده است.
