ما را به خیر تو امید نیست شر مرسان!

سخنان اخیر کرزی درباره سفر جان کری به کابل اگرچی گپ تازه‌یی نیست، اما واقعیتی را نشان می‌دهد که این مار زخمی هنوز هم مترصد رسیدن به قدرت است. مگر خود کرزی را همین امریکایی‌ها به قدرت نرساندند؟ اگر آقای کرزی نگران مداخله نیروهای خارجی است، پس سفرهای گاه و بیگاه وی به هند، روسیه و … برای چی است؟

اگر تاریخ حکومت سیزده ساله وی بررسی گردد، باید سوال شود که در آن زمان برای مداخله نیروهای خارجی چی کاری انجام داده است؟ سیزده سال چور و چپاول و فساد کار را به جای رسانده که اصلاح ساختارهای حکومت را با کندی مواجه کرده است. کرزی فرصت بسیار خوبی داشت که می‌توانست افغانستان را به ثبات برساند، اما ضعف و ناتوانی از یک سو و سوء‌استفاده از قدرت از سوی دیگر وضعیت را به سوی نابه‌سامانی پیش برد.

کرزی اگر واقعن صادق و راستگوست، باید اندکی به گذشته خود رجوع کند و بیندیشد که در دوران حکومت خود چی کار مثبتی برای این مردم و این کشور انجام داده است؟ تصور نمی‌شود کار مثبتی را توانسته باشد در دوران حکومت خود انجام داده باشد که باز سودای برگشت به حکومت را در سر داشته باشد. جز این که به اثر سوء‌مدریت وی، افغانستان جزو فاسدترین کشورها شناخته شد و این معضل شاید تا دهه‌ها دوام یابد.

رویکرد فعلی کرزی در انتقاد از حکومت جدید اگرچی تا حدی می‌تواند درست باشد، اما نیت واقعی خود را هرگز بیان نمی‌کند. کرزی هرگز با مردم افغانستان صادق نبوده و نیست. رویکرد دروغ‌گویی و دسیسه‌پراکنی جزو ذات این مرد است. سخت است که قبول کنیم دل کرزی به حال مردم افغانستان می‌سوزد.

نگاه واقع‌بینانه به گذشته افغانستان به خوبی نشان می‌دهد که اکثر حکم‌رانان فقط به منافع شخصی خویش می‌اندیشیدند و بس. این طرز تفکر مختص حامد کرزی نیست، اما تفاوت آن‌ها با کرزی در این است که کرزی بهترین فرصت را از مردم افغانستان برای رسیدن به ثبات و آرامش از دست داد.

هم‌سویی کرزی با امریکا و انتقاد از آن، همه در یک راستا قرار دارد؛ آن هم رسیدن مجدد به قدرت. این قدرت نه برای خدمت به مردم؛ بل خدمت به کسانی است که در راستای منافع نامشروع وی کار می‌کنند. متاسفانه این حقیقتی است که گریزی هم از آن نیست که باید مردم همیشه قربانی مطامع و خواست‌های نامشروع چنین قدرت‌طلبانی باشند.

کرزی اگر واقعن دلش برای مردم افغانستان می‌سوزد و نگران دخالت خارجی‌هاست باید صادقانه به مردم بگوید که پس هدف از سفرهای خارجی‌اش چیست؟ برای چی می‌خواهد پای روس‌ها را به افغانستان باز کند؟ چرا علاقمند است هندی‌ها نقش بیش‌تری در امور افغانستان داشته باشند؟

اگرچی تصور این هم مشکل است که کرزی این قدر صداقت داشته باشد تا واقعیت را با مردم افغانستان در میان گذارد؛ چون دروغ جزو ذات سیاست‌مدارانی از این دست است که تنها تزویر و عوام‌فریبی را راه پیشرفت خویش می‌دانند و بس. مرا به خیر تو امید نیست شر مرسان.

نوشته شده توسط  عباسی افغان