طالبان جدا از ارگ نشینان نیستند
در نگاهی واقع بینانه و عاری از تعصب و موضع گیری کورکورانه، نمی توان طالبان را پدیده ای جدا و منفک از مردم ملکی و ارگ نشینان و نهادهای مدنی و صاحب منصبان حکومتی برشمرد
هر از چند گاهی خبری گزارشی و مقاله ای تحلیلی درخصوص پیوستن پوسته های نظامی سربازان اردوی ملی و پولیس، فرماندهان امنیه و تسلیم تجهیزات جنگی و تسلیحات نظامی به مخالفان مسلح، به نشر می رسد که آتش به جان مردم ملکی و برخی خوش باوران و ساده انگاران حکومتی می اندازد.
این درحالی است که در نگاهی واقع بینانه و عاری از تعصب و موضع گیری کورکورانه، نمی توان طالبان را پدیده ای جدا و منفک از مردم ملکی و ارگ نشینان و نهادهای مدنی و صاحب منصبان حکومتی برشمرد! همانگونه که تاکنون بارها تمایلات باطنی و گرایش های ظاهری این دسته به اثبات رسیده است.
بدین معنا که باید با نهایت تاسف اذعان کرد که هرگز نمی توان منکر وجود پایگاه های حکومتی و ملی و مردمی طالبان شد وگرنه گروهکی ۳ هزار نفری که بیش از یک دهه تحت تعقیب و محاصره ی ظاهری نیروهای ناتو بوده است نمی توانسته بدون امدادهای غیبی ارگ نشینان و ملت به حیات و بقای خود ادامه دهد.
در همین راستا می توان حمایت های نهان و آشکار بسیاری از سران و چهره های شاخص را از تحرکات طالبان توجیه کرد چرا که این گروهک تروریستی شاید نه با سلاح و بالا شدن بر کوه بلکه با منش و خط مشی و تفکر سیاسی نظامی خود بسیاری از مردم ملکی و ارگ نشینان را تحت تاثیر خود قرار داده اند.
چه بسیار موارد کمک های نظامی و مواد خوراکی به گروهک های تروریستی، چه بسیار رهایی رهبران طالبان از زندان های داخلی یا خارجی تحت نفوذ امریکا یا پاکستان توسط حکومت های پیشین و کنونی، چه بسیار قطع امید مردم ملکی از حمایت حکومت مرکزی و امنیت ملی و گرایش بسمت افکار طالبانیسم و سلاح بدست گرفتن و دفاع خودسرانه از جان و مال و ناموس خود و چه بسیار موارد از قلم افتاده ی اینچینی.
در همین راستا می توان حتی گروهک های شبه نظامی طالبانی را نام برد که تحت نفوذ و هدایت کامل و قاطع رهبران جهادی، سران احزاب و ارگ نشینان و برای تحقق اهداف شخصی آنان وجود دارند و از خزانه ی ملی تغذیه می شوند و هیچ جای تردیدی در موجودیت آنان یا اهداف شان نیست و نمی توان کتمان کرد.
