طالبان در مُشت پاکستان ـ  در گفتگوهای صلح طالبان چی‌قدر دست باز دارند؟

قرار بود به تاریخ  پنجم جنوری سال جاری، مذاکرات مستقیم  بین الافغانی میان دو تیم گفتگوکننده دولت جمهوری اسلامی افغانستان و گروه طالبان در شهر دوحه‌ی کشورعربی قطر از سر گرفته شود.

دور اول مذاکرات؛ زمانی به یک وقفه‌ی چندروزه رفت که  گفتگوکننده‌های هردو تیم  برای رای‌زنی‌های بیشتر به مرخصی رفتند، تیم دولت به کابل برگشت و تیم گروه طالبان به پاکستان رفت.

گزارش‌ها نشان می‌دهد یک تیم هفت‌نفره متشکل از اعضای کلیدی گروه طالبان را دولت پاکستان اجازه‌ی پرواز به قطر را نداده و ممنوع الخروج کرده است و این حرکت باعث کُندی در کار و عدم پیشرفت گفتگوها در یک هفته‌ی اخیر شده است.

طالبان بارها اعلان کرده اند که این گروه مستقل است و هیچ هم‌سویی استراتیژیک با کشور پاکستان ندارند با مد نظر گرفتن این مدعا این سوال پیش می‌آید که چرا پاکستان مانع سفر اعضای کلیدی تیم گفتگو کننده‌ی طالبان شده است با وصف این‌که گروه طالبان داعیه‌ی استقلال را دارد.

گروه طالبان همواره تلاش کرده است که در معادلات کلان از زیر سایه‌ی سلطه‌ی پاکستان خودش را وا رهاند؛ ولی این تلاش ها هم‌واره ناکام از آب بیرون شده است چون پیوند عمیق نظامی استخباراتی که این گروه با پاکستان دارد بسیار پیچیده تر از آن است که کتمان گردد، طالبان در بیست سال اخیر نتوانسته است مشروعیت خودش را از حوزه نفوذ پاکستان بیرون سازد.

براین اساس، اطاق فرمان گروه طالبان در افغانستان نه؛ بلکه در راولپندی است که جنرالان چند ستاره‌ی پاکستانی پشت آن قرار دارند و قضایای افغانستان را به نفع پاکستان طراحی و دیزاین می‌کنند و از طالبان به عنوان جاده صاف کن عمق راهبردی پاکستان در افغانستان استفاده می‌کنند.