طالبان و جهان دو قطبی

١٩۴۵ ختم جنگ جهانی دوم و شروع جنگ سرد میان دو ابر قدرت دنیا، ایالات متحدهء امریکا و جماهیر شوروی. جنگی که دنیا را به دو قطب تقسیم نموده بلوک غرب و بلوک شرق را ایجاد نموده بود، به این دوره جنگ استخباراتی نیز گفته می شد که با در هم پاشیدن جماهیر شوروی تا ١٩٩١ تداوم داشت.

اشغال افغانستان توسط جماهیر شوروی سبب شده بود تا ایالات متحده امریکا و متحدینش غیر مستقیم با جماهیر شوروی  وارد جنگ شوند و برای مغلوبیت او از هیچ عملی دست نبرداشته و از طریق پاکستان برای مجاهدین کمک های تسلیحاتی و مالی فراوانی تا خروج نیرو های شوروی انجام داده بودند. بعد از خروج نیرو های شوروی هرج و مرج های داخلی و ظعف در حکومت مرکزی افغانستان سبب قوت گرفتن گروه طالبان و گروه القاعده شده بود، آن زمان اسامه بن لادن در افغانستان بود و با ملا عمر رابطهء دوستانه داشت و امریکا خواهان گرفتاری اسامه بود از این لحاظ کوشش میکرد که خلای در درون طالبان بیاید و به همکاری آنها اسامه را را دستگیر کند حتی برای دستهء از گروه طالبان پول داده می شود تا او را دستگیر و به آی اس آی تسلیم کنند اما به این مقصد خویش موفق نمیشود و حادثهء یازدهم سپتامبر صورت میگیرد. امریکا رهبریت جنگ را بدست گرفته و به شکل مستقیم وارد جنگ میشود.

در سیاست خارجی معمول است که طرفین بر یکدیگر استراتژی یکسان را تطبیق کنند، پس این بار نوبت روسیه است تا ایالات متحده را مغلوب نموده و بدنامی شکست را با نام ایالات متحده امریکا ثبت تاریخ نماید فلهذا گروه طالبان به شکل غیر مستقیم از کرملین کمک دریافت می کنند.

امریکا ١٧ سال با این گروه جنگید ولی نتوانست از این جنگ پیروز به در آید از این سبب فعلا جنگ را کنار زده و در جستجوی راه صلح است تا باشد از بدنامی شکست فرار نموده و به این جنگ به نفع خود خاتمه بدهد. زلمی خلیل زاد مسؤول پروسهء صلح از جناح امریکا چندیست با این گروه در امارات متحده عربی و در قطر روی موضوعات صلح گفتگو میکند. مسکو نیز از طالبان دعوت نموده سرگی لاوروف از آن ها میزبانی می نماید. گروهی که تروریست اند و ضعیف، بر اثر همین دعوت های دو قطب امروز موقف بین المللی دارند و آهسته آهسته مشروعیت بدست می آورند.

بعد از ختم نشست های قطر، مسکو بار دیگر از طالبان دعوت خواهد کرد.

موقعیت افغانستان در این ماجرا؛ افغانستانیکه امروز توانسته تا اینجا بیاید ١٧سال جنگ متحمل شده، ده ها هزار عسکر شهید داده و هزار ها انسان جان از دست داده اند و بیشتر از اینها…

حکومت فعلی نتیجهء این همه قربانی هاست با تشکیل این حکومت قدم های موثری در راه بهبود و ثبات برداشه شده است.

صلح نیاز مبرم افغانستان و مردم رنج دیدهء آن است ولی نباید منافع ملی و این همه دست آورد فدای آن گردد.

ما باید منحیث پیروزِ این جنگ وارد پروسه صلح شویم و به هیچ کسی اجازه تقسیم قدرت را ندهیم.

نویسنده: نجیب الله قاریزاده