طیاره محرم X-37B امریکایی در فضا چه میکرد؟

طبق گزارش سرویس خبری روسی زبان BBC، در تاریخ ۷ می پرواز دوساله طیاره امریکایی X-37B در مدار خاتمه یافت. در طول سال های موجودیت این برنامه محرم نظامی حدس و گمان های زیادی در این باره اظهار میشدند که این مینی شاتل در فضا چه میکند، ولی معلومات تائیدشده راجع به آن بسیار کم اند.

کارشناسان و مبصرین فرضیه های را پیشکش میکردند که نظامیان امریکایی در چارچوب برنامه آزمایشی X-37B شیوه از بین بردن اقمار مصنوعی یا تخنالوژی استقرار سلاح در مدار زمین تمرین میکنند.

دیگران می گفتند که طیاره مداری برای جاسوسی بر اهداف مختلف در زمین و در فضا، یا بصورت مشخص بر ستیشن فضایی «تیانگون» چین در مدار، استفاده میشود.

به این همه فرضیه ها دانشمندان نظامی از آژانس تحقیقات پیشرفته دفاعی (DARPA) و همکاران ملکی آنها در این پروژه، بشمول سازندگان دستگاه از کارپوریشن Boeing، یا اصلاً به هیچ وجه جواب نمیدادند، یا اطمینان میدادند که در پروازهای X-37B مسایل دیگر حل و فصل میشوند.

رسماً تائید شده که در شاتل X-37B نوع انجن ایونی آزمایش میشود که بر اثر هول کار میکند. کمپنی طراحی کننده انجن Aerojet Rocketdyne در این باره اعلام میداشت.

نوع جدید انجن

انجن ایونی — این، در اصل، چیزی نو نیست: اولین انجن تقریباً نیم قرن پیش ساخته شده بود.

انجن الکترومقناطیسی EMDrive اصولاً نو محسوب میشود که طبق پیشبینی های کارشناسان، شاید در X-37B آزمایش شده باشد.

ناسا در ماه نوامبر سال ۲۰۱۶ گزارش راجع به این نوع انجن منتشر ساخت و این گزارش به خبر پرسروصدا مبدل گشت. قبل از آن فکر میشد که چنین انجن که توسط روجر شویر مخترع انگلیسی در سال ۱۹۹۹ پیشنهاد شده بود، نباید کار کند.

ولی طیاره مداری به مثابه میدان برای آزمایش در گزارش ناسا یاداوری نمی شود.

آخرین پرواز X-37B چهارمین خروج به مدار بود. پرواز اولی در سال ۲۰۱۰ صورت گرفت، ولی آزمایشات در اتموسفییر قبلاً در سال ۲۰۰۶ آغاز شده بودند.

برنامه X-37B از این هم قبل، در سال ۱۹۹۹، آغاز شده بود و در ابتدا ملکی بود. کار بالای ان را ناسا و Boeing پیش می بردند و هدف بکاربرد X-37 را طراحان، منجمله، در انجام امور ترمیماتی اقمار مصنوعی مشاهده میکردند.

در ابتدا پیشبینی میشد که X-37 به فضا در سیکشن باربری سفینه های شاتل انتقال داده خواهد شد. طیاره X-37 چهار برابر کمتر از سفینه شاتل می باشد، طول آن مجموعاً ۸،۸ متر است.

بعد از خرابی های معلوم و بسته شدن برنامه سفینه های رفت و برگشت شاتل از این مفکوره دست کشیدند و دستگاه را به فضا توسط راکت حامل منتقل می سازند.

این برنامه از سال ۲۰۰۴، وقتیکه، آن را به اژانس تحقیقات پیشرفته نظامی و نیروهای هوایی امریکا داده شد، به برنامه نظامی و محرم مبدل گشت.

انگاه این برنامه به نام Orbital Test Vehicle, OTV («دستگاه تجربوی مداری») مسمی شد. در سال ۲۰۰۶ نیروی هوایی امریکا اعلام داشتند که نوع جدید دستگاه — X-37B طراحی میکنند.

طوریکه آخرین پرواز نشان داد، این دستگاه میتواند مدت زمان بسیار طولانی در مدار قرار داشته باشد و آن را به سرعت تعویض کرده میتوانند: در ابتدا وظیفه آن پرواز به اقمار مصنوعی مختلف و ترمیم آنها پیشبینی شده بود.

طراحان در این دستگاه، طبق معلومات متخصصین، سیستم های نو اداره و پیلوتاژ اتوماتیک، پوش نو مقاوم حرارتی و نمونه های نو دیگر تخنیکی آزمایش میکنند.

دستگاه پروازی X-37B بعد از دستگاه «بوران» شوروی به دومین دستگاه فضایی مبدل گشته که بصورت اتوماتیک، در رژیم بدون پیلوت، بر زمین فرود می آید. سفینه های شاتل را هنگام نشست پیلوتان اداره میکردند.