عبدالله در حلقه بیکارترین های سپیدار
اگر رییس اجرایی تنها به مشورت با تیم اصلی از لشکر ۱۱۰ نفره مشاوران خود می پرداخت اکنون منزوی در پشت کاخ سپیدار نبود! مگر خلع سیاستمدار تهی از سیاست را نباید چنین تمی پر کند؟
به گزارش خبرگزاری رشد، بر اساس توافقنامه صلح، مدت تعیین شده برای ریاست اجرایی و وجهه قانون آن به پایان رسیده است اما با توجه به سیاست و حکومت در افغانستان از بلندترین مقام گرفته تا مدیران رده پایین می توانند در نبود قانون به عنوان مجری قانون عمل کنند.
رییس جمهور همواره به دلیل تعداد بی شمار مشاور، مورد نقد قرار گرفته و همچنان که شخصیتی مشورت کننده ندارد این مشاوران، تیمی از کم کاربردترین کارمندان ارگ را تشکیل می دهند و حال براساس یافته های طلوع نیوز، سپیدار نیز مملو از مشاوران با حقوق بالاست.
رییس اجرایی بیش از ۱۱۰ مشاور دارد که گروه اصلی ده نفری از آنان در کاخ سپیدار دفتر دارند و ماهانه از ۲۰۰ تا ۳۰۰ هزار افغانی حقوق می گیرند.
حال با وجود اینکه عبدالله عبدالله در سیاست به سمبلی از شکست تبدیل شده و تاکنون بجز سمت ریاست اجرایی در دولت نقشی نداشته است، این تعداد مشاور برای چه هست؟
در کاروزار انتخاباتی و براساس اصل امتیاز گیری رایج در کشور، مقامات و چهره های سیاسی که نمی توانستند از رقابت قدرت عقب بمانند با تشکیل گروه های حامی، تبلیغات گسترده ای برای نامزدان کردند و در حکومت جدید به مقام رسیدند و یا حداقل تبدیل به مشاور شدند.
پس از تشکیل حکومت وحدت ملی، عبدالله روز به روز از صحنه سیاست کنار زده شد و نقدهای وی از رییس جمهور به انزوای بیشتر وی انجامید و در این میان هر روز بر تعداد مشاوران افزوده و هر مشاور تیمی بزرگ دیگر را تشکیل و شاخه های آن در ولایت های دیگر گسترش یافت.
هرچند رییس جمهور همواره متهم ردیف اول قوم گرایی و تک روی در سیاست بوده است اما تمامی مقامات دست به تقرر مقامات از حزب و قومت خود می زنند و حلقه ای را تشکیل می دهند منصوب به خود و اگر رییس اجرایی، معاون اول ریاست جمهوری، وزیر خارجه و هر مقام دیگر همواره دیگری را به انگشت اتهام نشانه می گیرند باید ابتدا نگاهی به حلقه اطراف خود کنند.
تیم های متعدد مشاوران رییس اجرایی که هر یک تیمی دیگر برای خود تشکیل داده اند به مانند سیاست جاری در افغانستان می ماند که از هراس کنارگذاشته شدن و انزوا دست به تشکیل لشکری از خود می زنند اما اگر چنین روشی کارایی داشت چرا عبدالله چنین ضعیف در قدرت می باشد؟
تمامی سیاستمدارن برحال افغانستان(بجز تعداد اندکی) نقشی در جنگ ها و کشتار داشته اند و اگر عدالت برقرار بود به عنوان جنایت کار جنگی محاکمه می شدند اما اکنون که در سیاست و قدرت برقرار هستند به مانند گذشته در جنگی دیگر در میان خود به سر می برند.
هرچند سخنگوی ریاست اجرایی، تنها ۴۰ تن را مشاور رسمی عنوان کرده است و باقی را کارشناسان و افتخاری می داند اما در میان آنان برخی بین ۱۵۰۰ تا ۲۰۰۰ دالر حقوق می گیرند.
فساد گسترده که زندگی را برای مردم عادی دشوار کرده و برای کوچکترین کار اداری مجبور به رشوه دادن می شوند از بالاترین راس حکومت نشات گرفته است و تنها نگاهی کوچک به حقوق و مزایای آنان، شکاف بزرگ و عمیق میان قدرتمندان و مردم را نشان می دهید: مقاماتی بالاتر از قانون و مردمی له شدن در قوانین و فشار.
حال اگر همان ۱۰ مشاور اصلی رییس اجرایی برسر کار بودند و مشورت می دادند، روزگار بر رییس اجرایی اینگونه می بود و اگر سیاستمداری تهی از سیاست باشد نباید این خلع را تیم مشاوران پر کند؟
