عبدالله از کدام جنگ و صلح حرف می زند؟

 

خبرگزاری رشد- داکتر عبدالله رییس اجرائیه حکومت گفته است که “ما منتظر صلح نمی مانیم و طالبان را نابود میکنیم”. این حرف خوبی است اما شعار خوبی نیست؛ طالبان که منتظر صلح نیستند و یکسره به جنگ فکر میکنند، شورای عالی صلح تازه از دید و بازدیدهای مقدماتی خودشان خلاص نشده اند، رییس جمهور نیز هر چند وقت یکبار یک چیغ بلند میزند و چند نفر را دچار سکتۀ خفیف میکند و تا یک سوژۀ دیگر میرود با رولا غنی در مورد آیندۀ مریم غنی در امریکا حرف میزنند.
من فکر میکنم انفجار امروز بسیار سهمگین و خطرناک بود، ارقام کشته ها و زخمی ها به دهان راست می آید شما یکبار همین رقم را به تن های پاره پاره و جسم های خون آلود و دست و پاهای قلم شده ضرب کنید آنوقت است که میدانید اوج فاجعه چقدر بوده است.
وقتی داکتر عبدالله میگوید ما منتظر صلح نمی مانیم، نمیدانم از کدام صلح حرف میزنند، مگر صلحی وجود دارد، تا حالا میلیون ها دالر برای صلح هزینه شده و اصولا خود صلح تبدیل شده به یک تجارت پر در آمد برخی از شبکه های مخوف و دهشت افکن و سازمان ها و افراد و جریانات مختلف؛ حالا اینکه در عقب این طالبان کی ها هستند بماند سر جایش که نابود کردن آنها هم به راحتی که رییس اجراییه فکر میکند نیست.
من تصور میکنم طراحان بحران در افغانستان دو نسخۀ مشخص و کریه و زشت به مردم افغانستان تجویز کردند، یکی صلح و یکی هم جنگ و این دو را آنقدر در هم پیچاندند که ما نمیدانیم در این کشور خرابشده جنگ مافیایی و فرسایشی برنده میشود و یا صلح پروژه ای و پرسود تجارتی؟
اگر قرار است شعار بدهیم تحت تاثییر چند گلوله و بمب و فضا و جوّ حاکم بر انفجار نشویم؛ کمی معقولانه تر تصمیم بگیریم، نه عامل جنگ طالبان هستند و نه آدرس صلح طالبان هستند؛ اگر میخواهید چیزی یا کسی را نابود کنید آن را در بدن های گوشتی و تکراری چند طالب و مهره های سوختۀ بازی های استخباراتی جستجو نکنید بلکه عاملین و طراحان بحران در کشور را در خارج از پوستۀ پوشالی طالبان و در ضمیر اربابان آنها پیدا کنید که مستانه پانزده سال است که به ریش همه ما میخندند و اگر میخواهید صلح کنید یا نکنید خود را سرگردان بازی های زرگری سیاسی نکنید و قبول کنید که خودتان هم آنقدر وارد بازی شدید که میدانید این حرف ها فقط فریب دادن افکار عمومی است پس بهتر است کمی با مردم تان، کسانی که امروز قربانی شدند و از بین رفتند صادقانه تر برخورد کنید . شما خوب میدانید که ریشه های ماجرا در کجاست. بهتر است بدنبال دردهای موهوم نباشید بلکه نقطۀ درد را با همکاری همین مردم پیدا کنید و سپس درمان نمایید اگر واقعا میخواهید عمل کنید و شعار نمیدهید.
.
از برگه ی مهدی ثاقب