خط دیورند از معضلات حقوقی میان افغانستان و پاکستان پنداشته می شود و با وجود اسناد تاریخی و حقوقی هنوز برخی از داخل کشور این خط به عنوان مرز نمی پذیرند اما این مرز از طرف پاکستان، مرز رسمی و شناخته شده است. مجلس نمایندگان در خصوص اظهارات پدرام موضع گرفته است که این خط به ملت افغانستان تعلق دارد و یک شخص نمی تواند برای آن تصمیم بگیرد اما رییس حزب کنگره ملی همچنان بر مرز بودن خط دیورند تاکید دارد و حزب معتقد است که براساس اسناد تاریخی و حقوقی این خط مرز رسمی میان دو کشور است.
داکتر عبدالطیف پدرام، رییس حزب کنگره ملی افغانستان در برنامه “تحول” در خصوص اظهارات آقای یون مبنی بر مشکوک بودن هویت افغانستانی وی گفت: هدف بحث این است که ما یک حقیقتی را آشکار کنیم نه اینکه اتهامی را به کسی وارد کنیم. من نمی فهمم چرا یک آدمی مثل یون با بیش از ۵۰ سال عمر و نماینده بدخشانی با یک و نیم میلیون جمعیت می آید و آشکارا از اول بحث دروغ می گوید.
پدرام می گوید: اولین سخن ایشان یک اتهام آشکار است.من نماینده مجلس هستم و این کشور وزارت امور داخله دارد و تذکره ثبت احوال نفوس دارد، ایشان می توانند به وزارت داخله مراجعه کنند که ببینند که من از افغانستان هستم یا خیر؟ بسیار شرم آور است؛ وقتی کینه از همان ابتدای شروع بحث وجود دارد چطور می توان به صداقت گفتارشان باور داشت.
رییس حزب کنگره ملی افغانستان، در خصوص دلایل به رسمیت شناختن مرز دیورند اظهار کرد: دلایل ما مجموعه اسناد تاریخی و متون است که در اختیار ما است و آن را در اختیار هر فردی قرار می دهیم. در بحث تاریخی دو طرف وجود دارد؛ یکی معاهداتی که بر سر اراضی مطرح است و بحث دوم مرزها است. قبل از ۱۸۹۳ بحث هایی که هست مربوط به سرزمین ها و قبایل است که کدام طرف مرز مانده اند و ایجینسی ها مربوط به کدام طرف بوده و در کجا فروخته شده است.
این نماینده افزود: در بحث معاهده ها، مرز دیورند مطرح می شود. این معاهده زمان عبدالرحمن خان در کابل امضا شده و در آن به صورت آشکار گفته شده است که این خط، خط نهایی و مرز افغانستان است و ما دیگر در مربوطات هند بریتانیایی مداخله ای نداریم و آنجا سرزمین شان است و در ازایش پول گرفته شده است. پس از امضای این معاهده، این مطلب استمرار پیدا کرده است و در اسناد بعدی در دوران بعد وی هم به آن احترام گذاشته شده است. کنگره ملی نیز با استناد به اسناد تاریخی این بحث را پایان یافته می داند و مطابق آن مرز را، مرز رسمی میان افغانستان و هند بریتانیایی و امروز مرز با پاکستان می شمارد.
پدرام، درخصوص اینکه گفته می شود این خط یک استبداد تاریخی تحمیل شده و خنجری بر گلوی کسانی است که با این طرف مرز نسبت دارند بیان کرد: اول اینکه تمام مرزهایی که برای کشور کشیده شده مرزهایی است که یک طرف آن هند بریتانیایی بوده و یک طرف دیگر روسیه تزاری. نه تنها در این حوزه که در حوزه های فرا آسیایی و کشورهای اروپایی هم این قدرت ها خط هایی به عنوان مرز ترسیم کرده اند که گاها هم اجباری و تحمیلی بوده است.
وی افزود: این افراد از یک طرف ادعا دارند که ما در جنگ ها انگلیس را مغلوب کردیم و زور تمام دنیا به ما نرسیده است و امیر عبدالرحمن خان، پادشاه کشور و قهرمان افغانستان بوده است و بعد می گویند که این آدم ضعیف و بیچاره بوده است و مرز به وی تحمیل شده است. وقتی می گویند که مرز تحمیلی است چطور این پارادوکس را تحلیل می کنند!
رییس حزب کنگره ملی افغانستان ادامه داد: اینها تنها مساله دیورند را ندارد. مرزهایی که با دیگر کشورها هم داریم همین آقای عبدالرحمن خان امضا کرده اند، پس تکلیف بقیه مرزها چه می شود؟ فقط دیورند خط ناموسی و قرمز و عزت و آبروی شان شده است! اگر این خط قابل قبول نیست چرا خط میان ما و تاجیکستان یا ایران قابل قبول باشد؟!
این نماینده مجلس، در خصوص اینکه چرا این مشکل در مرز با بقیه کشورها وجود ندارد می گوید: من به عنوان یک بدخشانی تاجیک، پذیرفته ام که آن طرف مرز هم تاجیکستان هم تاجیک ها هستند اما زمانی که مرز باشد، آنها شهروندان آن کشور هستند و من مال این کشور و اگر بخواهیم به دیدن یکدیگر برویم باید پاسپورت و اجازه بگیریم. این ادعا تنها در اینجا و در این مرز اتفاق افتاده است و اینها مرز را قبول ندارند و اساس دلایل شان هم بیش از اینکه دلیل تاریخی و منطقی باشد، دلایل اخلاقی و قومی است که می گویند بدنه ما در آن طرف مرز مانده است و وایلا می کنند که پشتون آن سوی مرز مانده و ما این طرف.
پدرام می گوید: در چهار طرف هیات اداری پارلمان، برادران پشتون هستند که قدرت پارلمان رادر اختیار دارند و رییس جمهور هم همین طور. تمام تلویزیون ها و رسانه ها را در اختیار بگیرند و اسنادشان را بیاورند و به همه نشان بدهند و بجای جنگ، ناسزا و فحش دادن منطقی حرف شان را بزنند. وقتی که ادعا و اسناد دارید بیایید و بند بند اسنادتان را شفاف کنید. چرا بعد از ۱۲۳ سال آن را مطرح نمی کنید تا همه قانع شوند و فقط می گوید که نه، ما مرز را قبول نداریم و هر کس غیر از این حرفی بزند، خاین است.
این مقام کشور می گوید که ۲۰ معاهده تاریخی تا سال ۱۳۹۴ وجود دارد که اسنادی از آن در زمان سفر آقای اتمر در جلسه لندن رفته بودند هم ماجرایش در نشریه ویسا که پشتون هست هم چاپ شده است. وقتی اینها می گویند که شما وطن فروش هستید و عزت کشور را زیر سوال می برید باید پرسید که در این ۲۰ سند ( چه معاهدات ارضی و چه مرزی) امضای یک تاجیک، هزاره، قزلباش، ازبک، بلوچ، قزاق و ترکمن وجود ندارد و همیشه امضای یک رهبر پشتون پای آن ها بوده است. خودشان امضا می کنند، خودشان هم می فروشند بعد بقیه را متهم می کنند. خاین کسی هست که این اسناد را امضا کرده است، وقتی بحث عرق ملی می شود عبدالرحمن خان قهرمان و بنیانگذار افغانستان نوین می شود اگر غیر از این است بگویند که عبدالرحمان قهرمان نبوده و وطن فروش بوده است.
رییس مجلس نمایندگان گفته است که طرح این مسایل به مصلحت ملی نیست و نمی تواند پایه های وحدت ملی را محکم کند و این مسایل نباید از طرف شخص و قوم مطرح شود و باید در قالب رفراندوم و لویی جرگه طرح گردد.
پدرام درباره این اظهارات بیان می کند: این گفته ها یک استدلال حقوقی روشن دارد، شما شهروند کشور هستید و در قانون آمده است که می توانید در رابطه با مسایل مملکت تان که از که از آن متضرر می شوید، ابراز نظر کنید، مردم از بدخشان و دیگر ولایت ها در این مرز زندگی شان تباه می شود و نمی توانم در اینباره سکوت کنم.
رییس حزب کنگره ملی ادامه داد: درباره مصلحت باید انصاف داشت که چه چیزی مصلحت است. ۵۰ سال جنگ و کشتار دو برادر پشتون در دو طرف مرز و ناامنی که به کل مناطق افغانستان سرایت کرده است، آیا سکوت در برابر اینها مصلحت است یا اینکه باید مثل هر کشور متمدن و هر قوم با فرهنگی بحث کنیم که این مرز، مرز هست یا خیر. بعد کشور را بسازیم و بگوییم مصلحت این بود.
این نماینده مجلس، در خصوص تهدیدها از جانب برخی نمایندگان دیگر مجلس به وی بیان کرد: غیرت این نیست که اعضای مجلس بگویند تو را سنگسار می کنیم، این غیرت قرون وسطی است، ادم کشتن، انتحار کردن، چاقو زدن و سر بریدن مربوط آن دوران است اکنون زمان فرهنگ گفتگو و اقناع سیاسی و عقلانیت است و کشور با عزت کشوری است که آب و نان دارد و بحران، مهاجر و فراری ندارد. دو میلیون آدم از ندانم کاری های شما در پاکستان گدایی می کنند و روزگار ابتر دارند و هر روز در تلویزیون ها نشان داده می شوند. اگر ادعای غیرت دارید، دو میلیون را بیاورید و نان و آب شان را فراهم کنید و بعد ادعای عزت کنید. اینها حرف های عوام فریبانه است که طرح این مسایل خلاف مصالح ملی است. مصلحت ملی این است که مشکلات را انگشت نما بکنیم و آن را حل کنیم.
وی، در خصوص اینکه گفته می شود افغانستان شکستگی های امنیتی و اقتصادی فراوان دارد و این بحث ها در این مقطع زمانی در حوصله کشور نیست اظهار می کند: به نظر من یکی از بهترین مقاطع و زمان های بحث همین زمان است و اینکه حوصله ندارند تنها مربوط به یک عده می شود. یک مرکز مطالعات استراتژیک که در فیس بوک ها منتشر می شود، نشان داد که ۶۵ درصد مردم موافق این بحث هستند و مساله مرز را تمام شده می دانند و تنها ۳۰ درصد می گویند که مساله خط تمام نشده است. اگر این بحث را در کل کشور رفراندوم کنید، مطمین هستم که هفتاد درصد مردم می گویند که بحث این خط تمام شده است و مساله نباید ادامه پیدا کند.
رییس حزب کنگره ملی معتقد است: تکه داران و قدرت داران از هر قومی، پشتون ها را در این مسیر تکه تکه کردند. بسیاری از آنها مکتب نرفتند، درس نخواندند، دانشجو و فارق التحصیل ندارند. چنانچه آقای عمر خطاب در قصر گفتند که “ما از قندهار می آییم و کامیاب نمی شویم از دایکوندی هزاران نفر کامیاب می شوند”. واقعیت این است که هزاره، درس می خواند و انتحاری نمی کند و مکتبش را نمی بندد. شما بخاطر این خط در این مرز، تمام ملت را سیستماتیک شکنجه می کنید. ملت را از تحصیل محروم می کنید، مناطق شان بمباران می شود و فقط یاد می گیرند که انتحاری کنند، اینها نتیجه چیست؟ این ظلم به پشتون است یا دوستی با آنان؟ امروز جایگاه این قوم را با اقوام هزاره و ازبک از نظر تعداد دانشجو و سطح فرهنگ مقایسه کنید، آنها در کجای این مقایسه قرار می گیرند! این ها واقعا دل آدم را می سوزاند.
پدرام درخصوص اینکه بحث هایی که به شهروندان نسبت داده می شود همواره شعاری هستند و نخبگان سنتی بر گلوی اقوام شان نشسته اند و از حق شان می خورند و پاکستان از خنجر دیورند بر ضد افغانستان استفاده می کند بیان می کند: بدون شک همین طور است. رییس ستاد ارتش ما در جایی گفته بود که چترال از ما است و ما تا اسلام آباد را می گیریم اما پاکستان نمی گوید که کابل برای ما است چون این صحبت ها منطقی و عاقلانه در سیاست نیست و تو نه به لحاظ منطقی امکانش را داری و نه حق چنین کاری داری. سازمان ملل و شورای امنیت وجود دارد و حتی نمی توان کوچکترین کشور را اشغال کرد. این حرف ها و این ادعاها کاذب و باطل است و اگر نه اگر قوانین بین المللی نباشد آمریکا و چند کشور شیخ نشین در برابر ایران چه هست؟
این نماینده مجلس می گوید: آقای بارکزی در مجلس می گوید که ما تو را سنگسار می کنیم. اولا اینکه اطراف شورا به همان اندازه که تو قدرت داری من هم دارم، اگر جنگ شود خون جاری می شود و صدها تن از اقوام من هم پشت دروازه های شورا مسلح هستند که یا محافظان من اند یا محافظان همکاران من که از من حمایت کنند. وقتی این بحث ها را می شنیدم یاد آن مرد آلمانی افتادم که می گفت “همان قدر که دلم برای مقتول می سوزد دلم برای قاتل هم می سوزد. مقتول یک آدم است که کشته می شود اما قاتل، شرف، انسانیت و وجدان خود را می کشد” وقتی از لحاظ روانشناسی به آن وکلا نگاه می کنم، واقعا دلم برایشان می سوزد که وای به حال مردمی که اینها نماینده شان باشند.
وی افزود: من از آنها خواستم که برای کارهایشان دلیل بیاورند اما اینطور رفتار می شود . این نتیجه آن بی فرهنگی است که رهبران پشتون بر قوم پشتون روا داشتند و واقعا این ملت را تباه کردند. سه نماینده پشتون در پارلمان اینطور رفتار می کنند این شرم آور است. من حتی به فکر این هم نبودم که به اینها پاسخ بدهم چه برسد که بخواهم از آنها انتقام بگیرم.
پدرام، درباره اینکه اگر آنها به مواضع شان پافشاری کنند اظهار کرد: موضع من روشن است و چندین بار از پشت تریبون های مختلف و در کنفرانس ها در این دولت و هم در زمان آقای کرزی هم گفتم که دیورند یک معضل است که باید حل شود و از آنان هم خواهش کردم که اگر سندی هست نشان بدهند که اگر این مساله حق مردم افغانستان است، پس گرفته شود و اگر نه در مورد آن تصمیم گیری شود.
رییس حزب کنگره ملی می گوید: بحث ملی است و باید روشنفکر جامعه آن را مطرح کند. این حق ما است و اینکه چگونه باید تصمیم گیری شود، باید آقای غنی یا هر دایه دیگری به مردم مراجعه کنند و کسانی که آن طرف مرز هستند بپرسند که آیا حاضر هستند با ما زندگی کنند یا خیر. آنها بارها گفته اند که پشتون پاکستان هستند و افغان نیستند با عاشقی یک طرفه ما کاری پیش نمی رود.
پدرام، در خصوص پیشنهاد های مناظره بیان کرد: من تا کنون هیچ قرار مناظره با هیچ کس نداشتم و هر کس از آدرس من صحبت کرده است از طرف من حرف نزده است اما در مناظرات باید سطح مناظره در نظر گرفته شود. آقای یون استاد دانشگاه است و من رهبر یک حزب سیاسی اپوزیسون و نماینده مجلس هستم و حاضر به مناظره با کسی هستم که در سطح من باشد، یون در سطح من نیست اما با آقای مسلم یار و احدی هر بار و هر زمان که بخواهید حاضرم مناظره کنم.
این نماینده مجلس، در رابطه با اینکه چرا این بحث ها و کشیدگی ها تنها در حد شعار باقی می ماند و پایان نمی یاید اظهار کرد: هر بار در رژیم هی مختلف این بحث مطرح می شود، برای اینکه اراده ای ندارند و یا بخاطره منافع سرانی که در قدرت هستند و چرا که آنجا کارخانه های اسلحه، قاچاق مواد مخدر و سوء استفاده ها صورت می گیرد و مساله را مسکوت می گذارند اما مسکوت گذاشتن این بحث به زیان ما تمام شده است. اگر مشکلی هست باید حل شود این نیست که با نادیده گرفتن صورت مساله، مساله پاک شود. موضع من صریح است و اگر من رییس جمهور می بودم بدون هیچ قید و شرطی بحث های این خط را تمام می کردم و با عقلانیت سیاسی و گفتگو آن را خاتمه می دادم.
وی افزود: اما واقعیت این است که اینها حتی حاضر به طرح مساله نیستند. وقتی من گفتم که مشکل این و نظر ما این است و نظر دیگری هم ممکن است وجود داشته باشد. دیگر آن زمان گذشته که پادشاه دستور بدهد و بقیه خفقان بگیرند و رعیت باشند. دو سوم افغانستان سر این مساله در برابر این رژیم می ایستند.
پدرام می گوید: برای این آقایانی که می گویند دعوی دارند، نهادهای بین المللی برای بررسی مسایل مرزها وجود دارد، اسنادشان را زیر بغل بگذارند، بروند به سازمان ملل و بگویند که این خط ما است و پاکستانی ها با زور گویی از ما گرفته اند و این را به ما بر گردانید اما اصل قضیه این است که اینها دلیل ندارند و نمی خواهند مساله حل شود، همین آقایان غنی، کرزی، یون و سایرین که سنگ دفاع از پشتون و قبیله را به سینه شان می زنند در حقیقت به این قوم خیانت می کنند و مردم کشور را دربدر می کنند. اگر اینها سند می داشتند از صبح تا شب تلویزیون یون آن را پخش می کرد.
رییس حزب کنگره ملی افغانستان، در خصوص مصیبتی که رهبران پشتون ها بر مردم پشتون می آورند اظهار کرد: یک عده که ساختار سلطانی قدرت را بدست گرفته اند و خان و قوماندان هستند آنارشیزم می کنند و قدرت و ثروت را بین خود تقسیم می کنند. البته که این مورد میان بقیه اقوام هم وجود دارد. اینها خود سمبل مشکلات در میان قوم پشتون هستند. سمبل مسلم جهل و عقب ماندگی اند. چطور ممکن است که در داخل صحن پارلمان که رسانه ها آن را پخش می کنند، یک آدم که گویا نماینده مردم است کسی را تهدید به سنگسار کند. حتی اگر گیرم من یک بحث غیر عقلانی کفر آمیز هم مطرح می کردم، پاسخ توی مدنی نباید کشتن من باشد. اگر میلیون ها انسان پشت سرتان است رفراندوم بکنید، اگر راست می گویید و حق با شما است و گرنه کارهایتان نشان می دهد که سندی ندارید و ادعای تان باطل است.
شبکه اطلاع رسانی افغانستان
