قهرمانان سایه نشین!

مراسم “افتتاح بنیاد کمک به قهرمانان” به مانند فضای جاری کشور بود: آنعده که برای امنیت جان دادند در سایه و گمنامی بودند و آنانکه با خون مردم به جاه و مقام رسیدند، با فریاد افتخار در نور دوربین ها خودنمایی کردند

به گزارش خبرگزاری رشد، به نقل از شبکه اطلاع رسانی افغانستان (afghanpaper)، مراسم افتتاح بنیاد کمک به قهرمانان در راستای فراهم کردن خدمات حقوقی، مشاوره به خانواده های قربانیان نیروهای امنیتی در کابل برگزار شد.

این بنیاد در حالی آغاز به کار کرد که تنها در جنگ ده روز قندوز، ۲۰۰ نیروی امنیتی کشته و ۱۰۰ تن دیگر زخمی شده اند و طی ۱۵ سال گذشته رقم تلفات و زخمی های این نیروها بیش از صد هزار تن است.

صد هزار کشته و زخمی نیروهای امنیتی یعنی صدهزار خانواده بی سرپرست و نیازمند کمک که طی یک و نیم دهه در بی توجهی دولت، روزها را به سختی گذراندند و گاه مجبور به گدایی شدند، سخن از قهرمانانی است که برای دفاع از کشور یا جان داند و یا دچار نقص عضو شدند.

در مقابل چنین افرادی که از سوی دولت و مردم قهرمان خوانده می شوند، مقاماتی وجود دارد که با نشر کاذب نیرو در ولایت ها به دزدی حقوق آنان پرداخته که با این کار هم جان مردم ملکی را به خطر می اندازند و هم نیروهای کم تعداد امنیتی را قربانی می کنند.

زمانی که تمام توجه رسانه ها بر مقاماتی متمرکز است که نه در میدان جنگ بلکه در امنیت دفاتر خود از جنگ ها می گویند، نیروهای امنیتی در خط مقدم با کمترین امکانات و بدون پشتوانه از خاک و ناموس کشور دفاع می کنند.

جای قهرمانان همواره خالی است حتی در مراسمی به نام و برای آنان که حتی فرصتی سخن گفتن ندارند اما برای مقامات درگیر تبلیغات رسانه ای همواره زمان کافی برای گفتن و وعده دادن هست.

این مراسم مملو بود از سخنرانی مقامات بلند پایه از رییس این بنیاد گرفته تا رییس پیشین امنیت ملی و …

برگزاری مراسماتی این چنینی به مانند فضای جاری کشور است: آن عده که برای امنیت جان دادند در سایه و گمنامی به سر می برند اما آنان که با خون مردم به جاه و مقام رسیده اند فریاد های افتخار سر داده و در نور دوربین ها خودنمایی می کنند.

این کشور نیازمند نیروهای است که دغدغه دفاع از کشور و ملت را دارند و بیش از هر زمانی نیازمند توجه از سوی دولت هستند تا اگر زمانی جان خود را از دست دادند و یا دچار نقص عضو شدند، بنیاد و مسوولی برای کمک باشد.

اینان تنها قهرمانان افغانستان هستند که با وجود سیاست معامله گری دولت، تا کنون توانسته اند کشور را از نابودی و تهاجم بیگانگان حفظ کنند و همین امنیت نسبی دلیل وجود آنان است.

ایجاد بنیاد کمک به قهرمانان گامی در جهت حمایت از بازماندگان و مجروحان جنگی است اما زمانی می تواند مفید باشد که نه برای حیف و میل هزینه ها بلکه در حقیقت، یاری رسان و حامی باشند.

اگر اکنون افغانستان درگیر جنگ های گسترده است به دلیل ضعف دولت و فساد مقامات است و تاوان چنین بی کفایتی ها را سربازانی می دهند که بار سنگین امنیت یک ملت را به دوش کشیده و جان می دهند.

حال نه تنها به قهرمانان کشورمان مدیون هستیم بلکه با حمایت از آنان و خانواده شان، دلگرمی باشیم برای روزهای سخت جنگ.