ماه محرم و لزوم توجه به تأمین امنیت مساجد و تکیه خانه‌ها
با فرا رسیدن ماه محرم و تشدید حملههای تروریستی دشمن در کابل، نگرانی امنیت جمعی در این شهر افزایش یافته است. نگرانیهای مردم بهخاطر مسایل امنیتی در ماه محرم بیشاز هرزمان دیگری جدیتر است. مسلماً در صورت وقوع کدام حادثهای –در مجالس مذهبی مردم در ماه محرم– میزان خسارات جانی(تلفات انسانی) بیشتر از هر زمان دیگری خواهد بود.
به ویژه که اکنون دشمنان ملت افغانستان با تشدید حملههای تروریستی و نشانه گرفتن هدفمندانهی مردم افغانستان، تصمیم گرفته است تا از یکسو آتش تفرقه و نفاق قومی-مذهبی را شعلهور سازد و از سوی دیگر میان ملت و حکومت فاصله اندازد. بدون شک بحرانی شدن کشور در سرانجام رسیدن این دو شر بزرگ نهفته است.
بدین لحاظ، برای تآمین امنیت مجالس مذهبی، باید مردم با نهادهای امنیتی همکار باشند. از آنجا که مراسمهای مذهبی شیعیان در ماه محرم با گردآمدن صدها و هزاران فرد تدویر مییابد، تآمین امنیت محل تجمع مردم در مسجدها و تکیهخانهها کار سخت و دشوار است. ازهمین رو همکاری مردم با نهادهای امنیتی در این هنگام، یکی از بهترین راهکارهای قابل اطمینان میباشد.
در چندین واقعهای خونبار اخیر نهادهای امنیتی، بهویژه نهادهای کشفی و استخباراتی در امر پیشگیری از حملههای تروریستی هدفمندانهای دشمن در غرب کابل، ضعیف عمل کرده اند. تاوان این کمکاری نهادهای امنیتی و خسارات جانی این حوادث مرگبار هرگز پوره شدنی نیست.
بهتر و سنجیده همین است که برای جلوگیری از تکرار فجایع، حکومت و مردم با هماهنگی و حمایت همدیگر کار کنند. بهویژه در ماه محرم امسال که احتمال میرود دشمن برای انجام حملههای انتحاری تلاش ورزد و ازاین فرصت برای ایجاد یک نفاق بزرگ استفاده کند. طرح مسلحسازی نگهبانان مسجد در کلانشهرهای افغانستان و ایجاد کمربندهای تلاشی توسط مردم محل در مسجدها و تکیهخانهها –که سال‌های گذشته عملی شد– نتیجهی مثبت در پی داشت/دارد.
امسال نیز تطبیق همین طرح در هماهنگی با نهادهای امنیتی، یکی از بهترین راهها برای جلوگیری از رخدادهای ناگوار پنداشته میشود. حکومت افغانستان طی همین دو سال اخیر غرب کابل را «ساحه سبز امنیتی» اعلام کرده و قرار است برای تامین امنیت آن تدابیر ویژهای اتخاذ کند.
این دو گزینه راهکاری برای رفع نگرانیهای مردم است که میشود به نتیجهی مثبت آن امیدوار بود؛ اما نتیجهی مثبت زمانی بهدست خواهد آمد که حکومت برای تطبیق طرح ساحه سبز امنیتی در غرب کابل گامهای عملی و موثر بردارد و مردم نیز همکاری لازم را داشته باشد.
آنچه مردم میتواند در همکاری با حکومت انجام دهد، این است که در اماکن تجمع و محل برگزاری مراسم مذهبی کمربندهای تلاشی ایجاد کند، نگهبانان مسجدها و تکیهخانهها مسلح شوند؛ این یک مسئولیت خطیر برای نجات جان افراد ملکی و حفظ آیینهای دینی-مذهبی است.
در حال حاضر، کشور در دام جنگ و تروریزم گیر مانده است و هیچ راه فراری هم وجود ندارد؛ پس باید مردم نیز برای نجات از این وضعیت در حد توان شان بکوشند و در تمامی ابعاد، از جمله تآمین امنیت با حکومت همکاری کند. ابتدا نبرد گروههای تروریستی با نیروهای امنیتی در سنگرهای جنگ بود، سپس جنگ چریکی به یک استراتیژی موفق تروریستان مبدل شد؛ اما حالا، گروههای تروریستی در افغانستان، حملههای انتحاری را بهعنوان مهلکترین حربه علیه مردم بیگناه و زن و بچه به کار میبرند.
حمله های انتحاری نیز ابتدا بر مواضع دولتی و سپس بر تجمعهای خیابانی مردم اعمال میشد. کمکم زمینهی رسوخ ماموران انجام حملههای تروریستی در مراکز مذهبی و فرهنگی باز شد. حالا، انجام حملههای انتحاری هیچ محل مشخصی ندارد و تمام کشور در معرض ناامنی قرار دارد؛ آنان فقط میخواهند مردم را بکشند و حکومت را به چالش بکشند.
بنابراین نمیشود مراسم مذهبی را تعطیل کرد و دروازههای مراکز فرهنگی را بست؛ اما توجه و تلاش برای تآمین امنیت آنها، راهکاری برای غلبه بر وضعیت جاری است. از همین رو الزامی مینماید تا حکومت ضمن تقویت نیروهای کشفی و استخباراتی، در سطح شهر و پایگاههای تروریستی، با مردم نیز همکار باشد.
در نتیجه میتوان گفت که نگرانیهای مردم بهخاطر امنیت شان در ماه محرم و مراسمهای مذهبی در این ماه، بهجا است. برای رفع این نگرانی، مسلم است که حکومت باید استراتیژیهای لازم را طرح کند و تدابیر درست و سنجیده اتخاذ گردد؛ اما آنیترین گزینههایی که در دست است همین همکاری متقابل مردم و نیروهای امنیتی است. پس از وقوع حوادث مرگبار اخیر در غرب کابل و هدف قرار گرفتن حوزه ششم پولیس و تالار عروسی، نشستهایی میان علما و بزرگان مردمی با مسئولین حکومت تدویر یافته است. دراین نشستها برای تآمین امنیت غرب کابل، راهکارهای تآمین امنیت مسجدها و تکیهخانهها بررسی شده است، اما بازهم ضرورت مینماید تا گامهای عملی برداشته شود.
حکومت هرچه عاجل به تطبیق و عملی کردن طرح ساحه سبز امنیتی در غرب کابل بپردازد و مردم از نگاه نیروی بشری با نهادهای امنیتی همکاری کند. در ضمن، برای بهتر شدن این همکاری میان حکومت و مردم باید یک کمیته مشترک برای هماهنگی و نظارت تشکیل شود تا از کارایی طرح همکاری اطمینان حاصل شود.
حکومت و مردم باید با تشکیل یک کمیته مشترک برای هماهنگی، از همین اکنون، قبل از تشدید نگرانیها، به پیاده کردن طرحهای امنیتی بپردازند. این «کمیته مشترک هماهنگی مردم و حکومت برای تامین امنیت مراکز فرهنگی و مذهبی غرب کابل» باید نیازمندیها و امکانات مورد ضرورت مردم را شناسایی و «تیم نظارتِ» را تشکیل دهد تا نحوهی همکاری مردم با نیروهای امنیتی مشخص و بررسی شود.
تآمین امنیت مردم بهویژه شهر پر ازدحام و چندین میلیون جمعیتی پایتخت(کابل)، بدون همکاری دو نهاد جامعه و حکومت(مردم و نهادهای امنیتی) دشوار و ناممکن است. این الگو میتواند برای تآمین امنیت مراسمهای مذهبی و مراکز فرهنگی در تمامی کلانشهرهای افغانستان جوابگو باشد و برای رفع نگرانیها و در پیشگیری از حوادث امنیتی و حملههای انتحاری نتیجهی مثبت در پی داشته باشد.
