ما افغانستانی ها اگر دروغ نگوییم کارمان لنگ است

خارجی ها روز اول آوریل را به این خاطر ساختند که برای تنوع هم که شده در سالی یکبار دروغ بگویند تا مگر ثواب و موابی کمایی کرده باشند.

اما در کشور قهرمان خیزمان موضوع کاملا فرق دارد ما کوشش می کنیم که در همین یک روز اول آوریل دروغ نگوییم که باز هم از پیش ما بصورت قاچاقی مثل باد صبا می گریزد مثلا ما وقتی صبح از خواب بیدار می شویم اولین دروغ صبحگاهی را به سلامتی همه دروغ گویان جهان می گوییم تا پاسی از شب که به خانه می رسیم و با دروغ می خوابیم و در داخل خواب هم خواب های دروغی می بینیم.

یعنی اگر دروغ نگوییم کارمان لنگ است، زندگی رنگ و رویی ندارد، آفتاب لبخند نمی زند، ابرها دلگیر می شوند، خوشحال نمی شویم، برنده میدان نیستیم، پولدار هم نمی شویم، از تکسی وان و دکاندار و استاد و کله پاچه فروش گرفته تا سیاستمدار و رهبر و مرشد و بزرگ و ملا و سفیر و وکیل و همه و همه تا دروغ نگویند در امور روزانه شان موفق نیستند. شما توجه کنید سیاستمداران کشور بصورت ثانیه ای دروغ می گویند در دستگاه ورزشی ما دروغ گفته نشود بچه های بی پاچه و تنبان عالیجنابان که هر بار شکست نمی خورند داوران مسابقۀ ستارۀ افغان دروغ نگویند کیف نمی کنند.

دکاندار هم همینطور تا خود دست فروش مرکز شهر دروغ می گوید، ملا یک راست و چند حدیث دروغ را روی منبر جار می زند و اسمش را می گذارد موعظه سیاستمدار هم چیزی پست و مقام و چوکی را بین دوست و آشنا و همسایه مثل گوسفند نذری تقسیم می کند و اسمش را می گذارد دفاع از حقوق مردم و نژاد و قوم و تیره یعنی دروغ در اینجا حد و مرزی ندارد اتفاقا هر کسی بیشتر دروغ گفت معتمدتر، بزرگوارتر و قابل احترام تر است.

دروغ نگویید به مقام نمی رسید، به پول نمی رسید، به جایی نمی رسید، باید نان تان را شب و روز به زور در بیاورید آن هم اگر بگذارند. بحث خدا و پیامبر و دفاع از مذهب و دین هم چاشنی خوبی برای توجیه تمام دروغ ها است من قول می دهم همین حالا شیطان را بیاورید افغانستان در بین این همه دروغ اول نمره ناکام است.

حالا شما فکر کنید کسی دروغ نمی گوید و همه راست می گویند آنوقت جریانات سیاسی مجبورند بگویند به جان مادر عزیزمان که ما خودمان با حکومت معامله کردیم و چند درامه کوچک و بزرگ راه انداختیم تا همه فکر کنند ما با حکومت مخالفیم حکومت هم بگوید به جان عمه شمشیرخان این همه حوادث جاری در کشور را ما خبر داریم اما قضیه شتر دیدی ندیدی را پیش خارجی ها تمثیل می کنیم که هر کاری خواستند بکنند.

طالبان هم اگر بخواهند راست بگویند به رابطه خودشان با آمریکایی ها در پشت کوه قاف اقرار می کنند که از سلاح های شب بین تا تخم مرغ وطنی را خود خارجی ها در اختیارشان می گذارند و اگر نگذارند می روند مثل بچه های خوب کوه آلپ تخم شترمرغ را از طالبان دریافت می کنند و در مجموع اگر قرار باشد همه کشور راست بگویند که معادله سیاست در افغانستان بر هم می ریزد و هیچ کسی نمی تواند روزی اش را با دال دروغ نوش جان کند در نتیجه اینکه دروغ یکی از فاکتورهای سلامت سیاسی کشورمان است که تا چند سال دیگر به قوت الهی ادامه پیدا خواهد کرد.

مهدی ثاقب