وقتی تاجران فرار را بر قرار ترجیح می دهند
وقتی تاجران با اراده و اختیار خود، جواز تجارت را باطل می کنند، سرمایه های خود را به بانک های خارجی منتقل می نمایند و در یک کلام فرار را بر قرار ترجیح می دهند باید گفت بنیان های ثبات و امنیت کشور به لرزه درآمده است
با تشدید روز افزون ناامنی ها، اقشار مختلفی از مردم ملکی فرار را بر قرار ترجیح داده اند و بصورت دسته جمعی و گروهی به ولایات دیگر، کشورهای دیگر و حتی قاره های دیگر پناهنده شده اند تا با تاراج مال و به خطر انداختن جان خود حداقل آتیه ی فرزندانشان را تضمین نمایند.
درحال حاضر معضلات و مشکلات بسیاری فراروی ثبات و امنیت در افغانستان وجود دارد که از آن جمله می توان به بیکاری، فساد اداری، تبعیض های قومی مذهبی، لنگ شدن چرخه های اقتصادی، خشونت علیه زنان، تروریسم و مواد مخدر اشاره کرد اما مهمتر از همه ی اینها فرار سرمایه و سرمایه گذار است که تبعات جبران ناپذیری داشته و دارد.
به عبارت دیگر، افزایش اختطاف ها، گروگان گیری ها، ربایش و باج خواهی ها از تاجران بزرگ و کوچک و تهدیدهای گسترده و پیوسته ی بازرگانان بین المللی و باتجربه نه تنها خاری در چشم تجار بلکه چوبی لای چرخ اقتصادی کشور است و لطمات درازمدتی در پی دارد.
درحالی که افغانستان اکنون بیش از هرزمان دیگری به جذب سرمایه های داخلی و خارجی و جلب اعتماد و اطمینان خاطر سرمایه گذاران ملی، منطقه ای و بین المللی نیاز دارد؛ مخالفان مسلح و زورمندان محلی با افزایش تهدیدات و حملات خود بر این قشر، باعث کاهش سرمایه گذاری و فرار سرمایه ها از کشور شده اند.
متاسفانه بی توجهی و بی اعتنایی حکومت مرکزی به مسایل و مصایب بازرگانان و تجار شناخته شده تا آنجا پیش رفت که فقط در طی یک ماه اخیر، ۳۵ سرمایه گذار ربوده یا باج خواهی شدند که این معضل در نهایت منجر به بستن سرای شهزاده بزرگترین بازار مبادله پول در پایتخت، تحصن در مقابل دروازه ی گمرک میدان هوایی کابل و حتی لغو ۲ هزار جواز تجارت از سوی تجار شد.
با این حال هنوز هیچ واکنشی از سوی مسوولان مرتبط و مستقیم با اقتصاد اعم از اتاق تجارت و صنایع، اداره ی گمرکات و وزارت مالیه رخ نداده است گویا ارگ نشینان همچنان در غفلت خودخواسته مصروف پلوخوری و چکرزنی و تقسیم چوکی و دالر هستند و عمق فاجعه را درک نکرده اند.
وقتی تاجران افغانستانی با اراده و اختیار خود، جواز تجارت را باطل می کنند، سرمایه های خود را به بانک های خارجی منتقل می نمایند و در یک کلام فرار را بر قرار ترجیح می دهند باید گفت بنیان های ثبات و امنیت کشور به لرزه درآمده است و با خروج هر سرمایه گذار و سرمایه اش از افغانستان، ده ها نهاد و ارگان اجتماعی و سیاسی برای ده ها سال ضربه می خورد و آسیب می بیند… هیهات!
