پاکستان مصروف بهره برداری از طالبان

طالبان روز گذشته با هیآت ۸ نفری و زلمی خلیلزاد با هیآت ۵ نفری بشمول اسکات میلر قومادان عمومی حمایت های قاطع در افغانستان وارد اسلام آباد شدند و پس از استقبال بی پیشینه از سوی حکومت این کشور، این گروه از دو روز بدینسو دارند هوای صاف اسلام آباد را تنفس میکنند و مهمان نوازی میشوند؛ اما به رسانهای پاکستانی برای انعکاس این سفر تا حد محدودیت وضع شده است.

فضا در اسلام آباد بر روی هردو گروه گونه تنظیم شده که اسلام آباد خانه مشترک همه شان باشد و حکومت پاکستان خود را گونه جلوه میدهد که گویا فقط برای افغانستان دارد میندیشد و صادقانه زحمت میکشند، هرچند طالبان میدانند که حکومت پاکستان برای نابودی افغانستان و از بین بردن حکومت کابل دارد نظر میسنجد و روی این بحث سالهاست که با تمام قوت و امکانات عمل میکنند؛ اما برای طالبان نیز بسیار مهم است که حکومت کابل از هم بپاشد و یکبار دیگر به طالبان فرصت ورود و ساختار امارت اسلامی مهیا گردد.

با آنکه طالبان از وضعیت پیش آمده از سوی ریس جمهور ترمپ متآثر بودند و نیروهای نظامی شان در افغانستان آخرین نفس ها را دارند میکشند و از سوی هم طالبان با تمام معنی میدانند که مردم افغانستان از طالبان و امارت اسلامی شان بیزار اند و افراط گرایی در افغانستان را همه دارند پشت پا میگذارند و رفتن و اشتراک مردم در انتخابات با وجود همه تهدیدات و هشدار های طالبان عل الرغم آنکه اشتراک ضعیف بود، به طالبان واضح شده که مردم افغانستان حکومت طالبانی نمیخواهند و جمهوریت و دیمکراسی را یک اصل زندگی شان میدانند؛ اما طالبان با تمام کوشش و با استفاده از شیطنت و رهنمود های پاکستان میخواهند آمریکایی ها را اغفال نموده به یک شکلی خود را شریک نظام در افغانستان بسازند و بعد هم در گوشه های افغانستان برای ترویج و کثرت افراط گرایی گام برداشته لانه های تروریستی را در بعضی سرحدات این کشور با رهنمایی و دستور پاکستانی ها فعال نگهدارند.

از جانب دیگر پاکستانی ها نهایت تلاش خواهند کرد؛ تا نتایج انتخابات افغانستان را سبوتاژ نموده از این زاویه نیز وارد سیاست افغانستان شوند و به طالبان ایجاد فرصت نمایند.

پاکستانی ها نبض مردم افغانستان را در گوشه گوشه این کشور خوب بلد اند و در هرشرایط میدانند چگونه و در کجا عمل نمایند؛ از سوی هم فضای سیاسی در افغانستان اکنون به پاکستانی ها نسبت به هر زمان دیگر مساعد است و تنها چیزی که به پاکستان سد راه است آمریکایی ها میباشد و با تمام تلاش کوشش دارند؛ تا آمریکایی ها را نیز اغفال نمایند و بنحو برای از بین بردن دستاورد های ۱۸ ساله در افغانستان برنامه بریزند و زمیه ایجاد یک حکومت ضعیف و تا حد دست نشانده از خود را در افغانستان ایجاد نمایند.

پاکستانی ها اینبار کوشش میکنند طالبان را قناعت بدهند تا از پیشنهادات شان به آمریکایی ها کمی پاین بیایند و از مذاکره با حکومت افغانستان را نیز کم کم در زبان بیاورند.

پاکستانی ها اینبار نیز به طالبان نقل خواهند دادد؛ تا به آمریکایی ها بگویند که فشار های نظامی بالای جنگجویان شان را کاهش دهند و مانند آنکه برای رهایی سربازان شان از زندان های افغانستان چاره سنجیده بودند، برای کاهش فشار های نظامی به گروه های جنگی شان در افغانستان نیز دارند چاره سنجی میکنند؛ زیرا در یک ماه اخیر تلفات طالبان در خطوط جنگی نسبت به هر زمان دیگر به این گروه نگران کننده است و با گذشت هر روز قوماندانان ارشد نظامی شان در شمال و شمالشرقی افغانستان ازبین میروند و این روز ها آخرین زور و نفس شان را در برابر ارتش افغانستان میکشند.

طالبان نسبت به هر زمان دیگر هم در عرصه سیاست و هم در عرصه نظامی قوت و شیمه شان را از دست دادند و دست پاچه شدند؛ تا یکبار دیگر چگونه میتوانند به سرباز گیری های شان در خطوط جنگی ولایات افزایش دهند و دنیا را نیز در عرصه سیاست قانع بسازند که یک گروه افراط گرا و تروریست نیستند؛ زیرا در جریان مذاکره به اعمالی متوصل شدند که به جامعه بین المللی ثابت ساختند که تمامی حملات تروریستی و قتل عام مردم را بشمول خارجی های مستقر در افغانستان راه اندازی میکنند و این عمل به خاصیت و حقیقت این گروه مبدل شده است و دست کشیدن از ترور و وحشت در قاموس و سرشت طالبان نیست و نخواهد بود.

آمریکایی ها در این مقطع حساس برای تحریم طالبان ادامه داده و به پاکستانی بنحو فشار وارد میکردند تا از مداخله در این روند دست بردار میشدند؛ زیرا پاکستانی ها هم وضعیت خوبی ندارند و فشار های هند در کشمیر و هشدارهای مودی پاکستان را نسبت به گذشته ها به پرتگاه برده است که  موقع آن بود حکومت افغانستان به فشار های نظامی علیه این گروه و عملیات های خزانی شان شدت بخشیده این گروه را با فشار وقوت به میز مذاکره میکشید.