چرا مسوولان نسبت به حادثه بغلان بی تفاوت هستند؟

اگر ما این قضایای مانند حادثه بغلان، را جدی نگیریم فجایع دیگری اتفاق می افتد و شخصیت های دیگری از بین می روند. پس ایجاب می کند مکرراً از دولت بخواهیم که این قضیه ها را مورد بررسی قرار دهد

۱۵عقرب سالروز رویداد خونین بغلان است. دراین حادثه خونین، شهید سید مصطفی کاظمی در راس هیاتی برای افتتاح کارخانه قند به ولایت بغلان رفته بود. در این سفر، کاظمی و پنج عضو مجلس نمایندگان و ده ها شهروند بغلان در یک حمبه انتحاری کشته شدند. سال ها از ین رویداد می گذرد اما هیچ بررسی جدی درمورد این حادثه انجام نشده است.

به گزارش خبرگزاری رشد، سید علی رضوانی، نویسنده و از همکاران سید مصطفی کاظمی، دربرنامه «نیمه روز» گفت: این دلایل را باید نهادهای امنیتی و حکومت افغانستان به مردم افغانستان بدهد که چرا پس از گذشت نه سال هنوز علت این رویداد و کشته شدن شهید کاظمی و ۵ تن از نمایندگان مجلس هنوز مشخص نشده است.

وی افزود: متاسفانه تابحال برای روشن شدن این حادثه هیچ اقدامی صورت نگرفته است. هیات حقیقت یاب نهاد امنیتی بعد از دو سه روز گفت که این حادثه یک حادثه تروریستی بوده است و حادثه از نظر آنها مختومه است. پس بعد از آن هیچگونه بررسی انجام نشد. حالا باید بررسی شود که این حادثه چرا اتفاق افتاد و یا چرا مسوولان نسبت به آن بی تفاوتی پیشه کردند. آیا می شود این قضیه را فراموش کرد. آنها شاید بتوانند فراموش کنند اما مردم نمی توانند آن را فراموش کنند. یکی از دلایلی که هر ساله مراسم یادبود این عزیزان و این واقعه رابرگزارمی کنیم این است که به مقام های دولتی گوشزد کنیم مردم افغانستان، قضیه ای که نه سال قبل اتفاق افتاده است را فراموش نکرده اند. اگر شما این قضیه را خاتمه شده اعلام کردید برای مردم اینگونه نیست.

رضوانی، با بیان اینکه، بعد از حادثه بغلان زنجیره هایی از ترور را داشتیم و این زنجیره ها به همان قضیه ربط داشت، افزود: در حالیکه اگر دولت آن قضیه اولی را بررسی می کرد و با عوامل آن برخورد می کرد ما شاهد حادثه های بعدی نمی بودیم و یا به این وسعت اتفاق نمی افتاد. در حال حاضر هم ما به جای اینکه به مسایل فرمولی و شکلی بپردازیم باید معضل جامعه را بصورت اصولی تر حل کنیم. حل آن هم در دست نهادهای امنیتی و حکومت است و دیگران نمی توانند آن کار را انجام دهند. ما فقط می خواهیم و تقاضا می کنیم که حکومت برای حل این معضلات دست بجنباند چرا که باید جلوگیری از فجایع آینده شود.

وی اضافه کرد: اگر ما این قضایا را جدی نگیریم فجایع دیگری اتفاق می افتد و شخصیت های دیگری از بین می روند. پس ایجاب می کند که ما در این مراسم هایی که برگزار می شود مکرراً از دولت بخواهیم که این قضیه ها را مورد بررسی قرار دهند.

این نویسنده در خصوص خصوصیات بارز شهید کاظمی بیان داشت: شهید کاظمی فردی بود که از درون جهاد و مبارزه علیه تجاوز شوروی در افغانستان بیرون آمد و تجربه ای بسیار طولانی در جهاد افغانستان و در دوران مقاومت داشت. بسیار جوان بود که وارد جبهه شد و در جبهه تمام تلاش وی این بود که برای مسایل فرهنگی فکر کند. چرا که کاظمی باور به این داشت که اگر در جامعه ای بر مبنا و محور فرهنگ کار صورت نگیرد هیچ کار دیگری هم در آن صورت نمی گیرد. وقتی دوران مقاومت به پایان رسید، شهید کاظمی در مذاکراتی که در بن صورت گرفت، نقشی بسیار عمده داشت و به همین دلیل هم در دولت موقت شهید کاظمی بلافاصله به عنوان وزیر تجارت منصوب گردید. در همین دوران شهید کاظمی نشان داد که چهره ای که کاملاً استثنایی است و به سرعت وزارت مرده را احیا کرد و طرح هایی بسیار ابتکاری را در افغانستان به وجود آورد.

وی، در خصوص کارهای وی در حکومت قبلی گفت: یکی از کارهای مهم شهید کاظمی این بود که تسهیلاتی را بوجود آورد که بتواند بخش خصوصی فعال تر در افغانستان وارد کار اقتصادی شود. یکی از کارهای دیگر وی، ایجاد صندوق حمایت از زارعین کشور بود که بعد از شهادت وی این صندوق حمایت از طرف دولت افغانستان ساخته شد. شهید کاظمی معتقد بود که ما نباید در انحصار بنادر یکی دو کشور باشیم به همان خاطر تلاش می کرد که این حصر شکسته شود. بنابراین تلاش کرد که چابهار به عنوان یک بندر تجارتی باز شود. حاصل تلاش های وی حالا به نتیجه رسیده است و حالا شاهد آن هستیم.

رضوانی، در خصوص اعتقاد شهید کاظمی در خصوص قومیت در افغانستان بیان داشت: شهید کاظمی معتقد بود که اگر ما بحث قومیت را در افغانستان حل نکنیم هیچ مشکلی از ما در افغانستان حل نمی شود. چرا که اگر ما بر مبنای شهروندی تصمیم نگیریم و سپس عمل نکنیم، گزینش ها و اقدامات و عملکردها بر اساس شایستگی و شخصیت افراد نباشد ،کاری از پیش نمی بریم. پس طبیعی است که ما وقتی مبنای کار را مبنای قومیت بدانیم تنازع قومی بوجود می آید.

وی، در خصوص تفکر اتقصای کاظمی بیان داشت: کاظمی معتقد بود که اگر ما بحث های قومیت را حل کنیم اما بحث اقتصاد را حل نکنیم نمی توانیم جهشی در افغانستان بوجود آوریم. افغانستان باید تبدیل به یک شاهراه اقتصادی میان کشورها شود و در این راستا کار زیادی می کرد. حتی سفری که در آن شهید شد هم برای همین موضوع بود.

امیدوارم حادثه خونین بغلان توسط حکومت پیگیری شود چرا که اگر این کار انجام نشود عواقب بسیار بدی را باید انتظار داشته باشیم.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی افغانستان(afghanpaper)