کدام قدرت نرم؟

مبنای خشونت فیزیکی طالبان را تفسیر خشن از دیانت تشکیل می‌دهد؛ جنگ نرم آن‌ها نوعی خشونتی است که وضعیت حال آن‌ها را در میادین جنگ فیزیکی توجیه می‌کند. در مقابل در جبهه جمهوریت ضمن تاکید بر اسلام به عنوان نظام معنایی حاکم بر زیست جهان ما تفسیری از آن ارائه می‌شود که ارمغان آور یک زندگی انسانی، اخلاقی و سازگار با شرایط انسان و جامعه امروز است.

رئیس جمهور بارها و مخصوصا در روز میلادالنبی به صورت اساسی بنیاد جنگ نرم طالبان را زیر سوال برد. در صحبت‌های امروز خود به عمران خان گوشزد نمود که احترام به پیامبر با خون و گوشت هر مسلمانی عجین شده است؛ پیام اصلی این سخن این است که همانگونه که هیچ شخصی حق توهین به پیامبر را ندارد.

هیچ کسی حق تکفیر مسلمان را ندارد و این مسلمان کشی که طالبان راه انداخته فاقد مبنای شرعی است. همانگونه که بارها علما بیان داشته‌اند.

یقینا دلیل طرح این سخن هم این است که پشتوانه فکری جنگ نرم طالبان در مدارس پاکستان تولید و ترویج می‌شود. اگرچه پشتوانه اصلی این کار تامین منافع اینجایی و اکنونی پاکستان است، اما در ظاهر آن‌ها خود را مسلمان‌تر از دیگران می‌دانند و تفسیر خود را از اسلام نجات بخش‌تر و اصیل‌تر قلمداد می‌نمایند. اما تاکید بر سیره پیامبر اسلام معنایش این است که ملاک راست کیشی میزان سازگاری افکار و اعمال جمعی و فردی با سیره پیامبر است نه مدعیات افراد.

تفاوت بارز سیره هم این است که صورت عینی بخود گرفته است و ارائه تفاسیر متفاوت از آن کمتر است؛ مخصوصا سیره اجتماعی و سیاسی پیامبر که در انظار عموم انجام شده است. از این رو، پیروی از سیره پیامبر و داعیه اجرای دستورات اسلام با تولید خشونت، قتل مسلمانان و تخریب اموال عامه همخوانی ندارد؛ فرقی ندارد که از سوی پیروان امارت اسلامی باشد یا دولت اسلامی یا هر مجموعه‌ی دیگر.

ساختن جامعه مبتنی بر اندیشه و روحیه تعاون، نوع دوستی، آبادانی و عاری از ستم تداوم سیره راستین پیامبر رحمت است. آنگونه که جامعه عصر حضور بیانگر آن است. با آمدن اسلام تفرقه‌ها برچیده شد، قلوب متشتت برهم پیوند خرد، اخوت و برادری جایگزین دشمنی و نفاق اجتماعی شد، امنیت روانی در جامعه حاکم شد، به آبرو و حریم دیگران احترام گذاشته می‌شد و سنت‌های ضد انسانی چون زنده به گور نمودن دختران محو گردید.