اگر کرزی انتحاری ها را رها نمی کرد!

خبرگزاری رشد- آثار حکیمی – نویسنده و روزنامه نگار- حمله ی انتحاری سه شنبه که نزدیک به ۴۰۰ زخمی و شهید به همراه داشت و هزاران کس را به سوگ عزیزان شان نشاند، توسط احمد ولی قندهاری و دوستش انجام شد.

به اعتراف خود احمد ولی انتحاری وی در سال ۲۰۱۳ به فرمان کرزی از زندان بگرام رها شد. در ویدیویی که از نشانی طالبان نشر شده، احمد ولی هنگام آموزش های نظامی می گوید که توسط نیروهای امنیتی بازداشت شده و پس از مدتی رها شده است. اسناد زندانیان بگرام نشان می دهد که این جانی به فرمان حامد کرزی در سال ۲۰۱۳ از بند رها شده است.
دو سال پیش هم یک حمله کننده انتحاری با ورود به لیسه ی استقلال خودش را منفجر کرد که چندین تن از جمله زبیر حاتمی تصویر بردار تلویزیون میترا و تنها تکیه گاه مادر مریض و مظلومش را شهید ساخت. وقتی تصویر صورت این انتحاری نشر شد، او درست شبیه تصویر نوجوان انتحاری بود که حامد کرزی پس از باز داشت توسط نیروهای امنیتی، رهایش کرده بود.
هنگام شهادت زبیر عزیز، ما عنوانی نهادهای عدلی و قضایی شکایتنامه ای را ترتیب کردیم که کرزی به عنوان عامل قتل زبیر و ده ها شهروند دیگر در یک دادگاه مستقل و یک روند عدالت محور باید مورد باز پرس قرار گیرد.
اما دو سال گذشت و در این راستا کاری صورت نگرفت. این بدین معناست که هنوز برای دادخواست خون قربانیان در این کشور فاصله ای زیادی است و تا هنگامی که مردم خود خون فرزندان شان را پاس ندارند، توقع عدالت از هر حاکمیتی، واهی و نابجاست. این مردم است که برای خود یا جامعه ی عدالت محور می سازند یا تن به استبداد داده و می گذارند تا همیشه حق شان تلف شود.
حالا همه ی خانواده های غم دیده و انسان های با درک می گویند که اگر این انتحاری ها توسط کرزی رها نمی شدند، ممکن این حوادث رخ نمی داد.
در کنار این، از بس مردم در برابر قربانیان خود بی تفاوت شده اند دولت مردان هم از کنار فاجعه ی بزرگ روز سه شنبه که بزرگترین فاجعه در نوع خودش در چند سال اخیر بود، به راحتی گذشتند.
شما تصور کنید اگر حادثه روز سه شنبه در یک کشور دیگر که اندک فضای آزادی در آن می دمد و برخوردار از دولت مردمی است صورت می گرفت، آیا همین گونه به راحتی خون فرزندان این وطن زیر چرخ موترهای مقامات، بی هیچ مسئولیت پذیری خشک می شد؟ فرمانده پولیس شهر، رییس امنیت شهر و دیگر مقامات مسئول که وظیفه شان تامین امنیت شهروندان است و این حادثه ی اول نه که چندمین حادثه ی خونین به دلیل بیکفایتی شان رخ می دهد؛ اما در محل حادثه حاضر می شوند و بی اندکترین وجدان به پارچه های گوشت شهروندان می نگرند و می گویند این کار دشمنان افغانستان است. ولی هیچ دشمنی از ناکارایی و خیانت مسئولین برای مردم ما دشمن تر نبود و نیست.

‫از برگه ی آثار حکیمی