کودکانِ گرسنه در تبلیغات عبدالله
جایز بود که با لباس های فاخر به دیدن کودکانی بروی که در سرما و گرما تنها یک لباس به تن دارند و چنین فخر فروشانه باری دیگر یاد آوری شوی: از من رهبر تا تویِ کودکِ گرسنه، فاصله از آسمان تا زمین است!
افغانستان یکی از ناامن ترین کشورها برای زندگی کودکانی است، از ۵ میلیون کودک در افغانستان دو میلیون آن مجبور به کار کردن هستند که یک میلیون کودک مشغول کارهای شاقه و طاقت فرسا است.
حال در روزگار سردی سال که زندگی را بیش از همه بر کودکان سخت کرده است، رییس اجرایی با سیر کردن شکم یک روز از این کودکان، چنان تبلیغاتی به راه انداخته است که انگار حامی گرسنگان است و غمخوار مردم.
حال جناب رییس اجرایی! خبر داری که ۲۰ کودک جوزجانی زیر ۵ سال از سرما جان دادند؟
همان کودکانی که در بی کفایتی رهبرانی چون تو! در ناامنی ها مجبور به ترک خانه شدند و در سرمای چادر ها جان دادند.
خبر داری؟ زمانی که باید توان دولت صرف تامین امنیت می شد در راه زدوبندهای سیاسی و امتیازگیری قدرتمندان هزینه شد و تاوانش را جان های کوچکی دادند که در فرار از هراس و کشتار در گوشه چادرهای سراسر سرما به خواب مرگ رفتند؟
خبر داری که با سیر کردن یک روز از هزاران روزِ گرسنگان، هیچ کودکی از رنج زندگی در فقر و ناامنی رها نمی شود و تنها دوربین ها ثبت لبخندی می کنند از رسیدن به لقمه نانی و باری دیگر دنیای می ماند برای آنان با گرسنگی همیشگی و سرما و درد؟
خبر داری که در روزگار تلخ محاصره قندوز، مادران و پدران شاهد مرگ کودکان گرسنه خود بودند؟ و رهبری چون تو در پشت دیوارهای امن سپیدار، شکم مقامات بی کفایت را سیر می کرد و بی خبر از درد مردم به خواب می رفت.
جایز بود که با لباس های فاخر به دیدن کودکانی بروی که در سرما و گرما تنها یک لباس به تن دارند و چنین فخر فروشانه باری دیگر یاد آوری شوی: از من رهبر تا تویِ کودکی گرسنه، فاصله از آسمان تا زمین است!
و چه معصومانه کودکان در مقابل این همه بی عدالتی با لقمه نانی و توجه ای ریاکارانه، لبخند می زنند و خبر می دهند از دنیای که هنوز آلوده به خودخواهی و دورویی نشده است و هرچند دست هایشان در مشقت زندگی مجبور به کار است و تن هایشان در سرما به لرزه می افتد اما نان آورانی هستند به بزرگی قهرمان.
حال رهبرانی چون عبدالله که حتی از شکم های گرسنه کودکان برای رسیدن به اهداف تبلیغاتی خود استفاده می کنند باید بدانند که عدالت خورشیدی نیست که همیشه در پشت ابرِ قدرت و نیرنگ پنهان بماند، هرچند برای امروز افغانستان بسیار خوشبنانه باشد اما عدالت می آید.
روزی که هیچ کاخی دیگر برای پنهان شدن هیچ رهبری نباشد و هیچ کودکی در خوابِ سرما جان ندهد!
