خبرگزاری رشد- پانزده سال قبل در همین شبانه روز شاهد بودم مجاهدین توسط گروه سفاک طالب در یکاولنگ شکست خورد، مرکز از کنترل آن‌ها خارج شد و سه روز فرمان قتل عام صادر گردید. در مدرسه علمیه استاد مدرسی مرحوم منطقه دره‌علی مشغول تحصیل بودم، ظهر بود در اتاق نشسته و غذا صرف می‌کردم ناگهان صدای طالب آمد، طنین انداز شد بهتم زد، دویدم کسی را ندیدم فقط من ماندم همه فرار کرده‌اند ناخودآگاه فرار کردم ولی نمی‌دانم به جلو یا به عقب، صدای فیر بگوشم رسید ولی ادامه دادم ناگهان طالبی صدا زد هزاره خر فرار نکن مردارت می‌کنم، نزدیک آمد چرا فرار می‌کنی صدایم بند آمد چیزی نگفت چون کوچک بودم رهایم کرد. آمدم مدرسه همه طلبا قرآن تلاوت می‌کنند، لحظه نگذشت تعدادی کثیری از مردم که از سر و صورت خاک و غبار می‌بارید دست‌ها به پشت بسته و ورد زبانش یا علی بود را داخل مدرسه آوردند همه رو سمت مرکز انتقال داد من همرای چند نفر از طلبه‌های کوچک ماندیم اشک در چشم‌ها حلقه می‌زد که تعدادی بعد از چند دقیقه صحیح و سالم برگشت که عفو عمومی شده ولی بقیه را بردند. یکی از خویشاوندان بود که شب نیامدند همرای یک پسرش طرف مرکز رفتیم در حالی‌که هوا سرد و تاریک بود چند قدم رفتم سه نفر با رگبار مسلسل این گروه خون‌آشام به زمین افتاده را دیدم دیگر پاهایم حرکت نکرد برگشتم…
بعد از چند روز ابدان مطهر و خون‌آلود و یخ زده از مرکز آمدند غسل داده نمی‌شد خو‌ن‌هایش جاری بود ده‌ها کودک پدر صدا می‌زدند مادران و پدران پیر پسر می‌گفتند آسمان و زمین بحال‌شان خون گریه می‌کردند، حسم این بود که نماد مظلومیت و محرومیت را با تمام مفاهیم و مصادیق‌ش را مردم یکاولنگ تجربه می‌کنند. ولی با آیات قرآن که مبیین عظمت شهدا هستند خواطر و ارواح آرامش و تسلی پیدا می‌کرد.
اما این خون‌های پاک و بی‌گناه مدفون و مستور نماند گل‌هایی در گلستان ارزش‌ها، هویت‌ها و ماهیت‌ها رویاند، به حیث معرف نظام اسلامی و مکتب عصمت و طهارت قرار گرفت رسم قانون‌محوری و قانون‌مندی ترسیم و تصویر پیدا کرد انتقام معنی داده شد آسایش و رفاه در رگ‌ها تزریق و در محور زندگانی باقی‌ماندگان توزیع گردید و تاریخ را تفسیر کرد.
لذا حق شهدای ۱۹ جدی یکاولنگ با تجلیل، نوشتن مقاله، تصنیف و تالیف کتب و تعریف از شهدا، ادا نمی‌شود باید عملا مسولیت و مکلفیت که در قبال شهدای نوزده جدی یکاولنگ داریم ایفا کنیم، هنوز مظلومیت و محرومیت احساس می‌شود و کوچک‌ترین کار بنیادی و اساسی صورت نگرفته‌است. کم‌ترین کاری که باید کرد، بنیادی را بنام شهدای ۱۹ جدی یکاولنگ تأسیس و تشکیل داد و مصرف تأمین زندگی یتیمان و بیوه زنان نمود و نشریه‌های فرهنگی برای تعریف و تبیین این شهدا راه‌اندازی کرد چون شهید قلب تاریخ است بلکه شهید یاد آور ارزش‌ها، داده‌ها و آورده‌های دینی است.
این تکلیف از توده‌ی مردم گرفته تا رهبران و سردم‌داران سیاسی ما مربوط می‌شود بخصوص آنان که ادعای رهبری و زمام‌داری دارند چون به تحلیل واقعی یکاولنگ حصار حفاظت و پاسداری آنان بودند و ریختن خون شهدای ۱۹ جدی تبعات جان‌فشانی ملت برای پاسداری آنان بودند که بالاخره گره عقده‌های طالب با شهادت ده‌ها افراد مظلوم یکاولنگ گشوده شد.
در یک جمله بنویسم با رفتار و وضعیت حاکم و فعلی مقامات سیاسی ذی‌صلاح بویژه آنان که در این بستر تربیت و با خون شهدا مثمر ثمر گردید مسوولیت دینی، وجدانی و قانونی در قبال شهدای نوزده جدی دارند.
بنابراین از باب ادای تکلیف و تعظیم در برابر شهدای نوزده ۱۹ جدی یکاولنگ، این مصایب بزرگ و غیر قابل تحمل را به تمام ملت افعانستان، بخصوص مردم شهیدپرور و قهرمان یکاولنگ و بویژه به پدران و مادران داغدار که از شدت گریه موهای‌شان را سفید و چشم‌های‌شان را نا بینا و به نوجوانان که از سایه رأفت پدر محروم ماندند و خاهران که شهادت و جدای شوهر را تحمل کردند از راه دور تسلیت و تعزیت می‌گویم و به شهدا حشر و نشر با ایمه طاهرین ع و به بازماندگان اجر جزیل و صبر جمیل زینبی و سجادی را آرزو دارم.
حاجی محمدمهدی ناطقی
