لشکریانی که چندین سال قبل کابل را بی رحمانه به راکت و خون پاره می بستند و می کشتند، بدون اینکه عرق شرم صورت شان را بپوشاند هم چون دیوانگان چپ و راست به طرف مردم کابل می خندیدند.