طعنه تلخ عمران خان به پشتونهاى افغانستان!

( از سيد اكبر ځدران تا اميرخان متقى )

در شانزدهم اکتوبر ١٩٥١ لیاقت علی خان نخستین صدراعظم پاکستان بعد از قائد اعظم محمد على جناح، در پارک شاروالی راولپندی توسط يك تبعه افغانستان بنام سيد اكبر ځدران فرزند ببرك ځدران در اثر فیر گلوله که به سینه اش اصابت کرد به قتل رسید. ضارب فوراً در همان محل کشته شد و انگيزه قتلش مشخص نگرديد. اما بعداً معلوم شد كه گويا قاتل از سخنان تند لیاقت علی خان نسبت به پشتون ها دچار خشم گردیده بود.

اخيراً عمران خان صدراعظم پشتون تبار پاكستان در اجلاس سازمان همكارى هاى اسلامى با نيش و كنايه اما ظاهراً به دفاع از تحجر طالبان گفت: جهان بايد به سنت هاى افغانستان بويژه در زمينه آموزش دختران احترام بگذارد. معنى سخن او اينست كه افغانها (پشتونها) مردمان قبيلوى و پابند به سنت هاى كهن شان اند كه نميخواهند متمدن شوند، علم بيآموزند و زنده گى مدنى و مدرن را تجربه كنند. بناً جهانيان بايد آنها را بعنوان استنثايى در جامعه بشرى، به حال خود بگذارند تا به همان سبك و شيوه بومى و بدوى شان ادامه دهند. نبايد با آنها در زمينه هاى حقوق زنان نظير: حق تحصيل و كار و ساير مزاياى زنده گى شهرى و عصرى سخت گرفت.

عمران خان بعنوان يك پشتونِ پاكستانى كه آگاهى كامل از رسوم، عنعنات و عادات قبيلوى پشتونهاى افغانستان دارد و طالبان را برخاسته از عمق جامعه و جغرافياى پشتون مى داند، نه تنها به قوم شريف پشتون بلكه با عنوان كردن آنها، به كليت ملت ما كه تركيبى از اقوام و نژاد هاى مختلف با ميراث و پيشينه هاى غنى و متفاوت فرهنگى و اجتماعى اند، اهانت نمود.

اما ملا متقى زرمتى، همولايتى سيد اكبر ځدران و وزير خارجه حمارت طالبان كه از دستپرورده گان آى اس آى است، در برابر سخنان توهين آميز ارباب پاكستانى اش، با سكوت مُهر تائيد گذاشت. او با عدم آگاهى از آموزه هاى قرآنى و تعاليم نبى كريم (ص) در مورد جايگاه رفيع، حقوق مدنى و امتيازات ويژه زنان و دختران در دين اسلام و با جهل در مورد پيشينه درخشان فرهنگى كشور ما آب در آسياب اربابان پنجابى اش ريخت.

آيا اسارت فكرى و برده گى استخباراتى نخبه گان سياسى و سران قومى افغان به رهبران آزمند و مداخله گر سياسى و جنرالان سيه رو و بدطينت پنجابى در سالهاى اخير، غيرتِ نامنهاد افغانى را از دل و دماغ شان ربوده و زدوده كه به طعنه تلخ و زننده عروسك دستآموز آى اس آى خاموشند؟

مى بينيد ! هيولا هاى فرعون منش طالب را كه در برابر هموطنان شان آن چنان زورگو و قُلدر اند، چگونه در مقابل اربابان پاكستانى شان اين چنين رام و آرام و مطيع و سرافگنده اند.

بشهادت تاريخ، افغانستان هرگز و در هيچ مقطعى از زمان، چنين خوار و ذليل در برابر پاكستان نبوده. به يُمن چاكرى طالبان است كه افغانستان به كشور تحت الحمايه اسلام آباد مبدل شده و يكى از بحرانى ترين و سياه ترين مراحل حياتش را سپرى ميكند. كاش رهبران سياسى پشتون كه زعامت را در افغانستان حق انحصارى خود مى دانند، شهامت و جسارت آنرا ميداشتند كه در برابر اجنبى نيز با سربلندى و غرور از كشور شان حراست و دفاع ميكردند تا حاكميت شان مايه شرم و ننگ، براى هموطنان غير پشتون شان نمى بود.

محمد عارف منصوری

لینک کوتاه