آیا فصل ثبات آغاز خواهد شد؟
ثبات سیاسی و اقتصادی بیش از چهار دهه است که از افغانستان رخت بربسته است و زندگی مردم افغانستان را متاثر ساخته است، اما اگر به سخنان دیروز رئیس جمهور غنی در شورای ملی با خوش بینی نگاه کنیم، می تواند برای ما امیدواری های در مورد آینده ی سیاسی و اقتصادی کشور خلق بکند.
هرچند رئیس جمهور در نشست مشترک و فوق العاده اش با نمایندگان شورای ملی، با جزئیات صحبت نکرد و به کلی گویی اکتفا کرد، اما سر فصل های صحبت های رئیس جمهور حرف های تازه ی داشت و نشان می داد که حمله ی تروریستی هفته ی گذشته بر ریاست امنیت رجال برجسته، حکومت را تکان داده است و باعث شده است که حکومت تصمیم بگیرد که تغییرات جدی در استراتیژی هایش بوجود بیاورد.
در ابتدای این نشست، رئیس مجلس نمایندگان از رئیس جمهور خواست که بنا بر مسئولیت های قانونی اش و مطابق به قانون اساسی کشور، استراتیژی امنیتی کشور را طرح بکند و به سرپرستی در ادارات دولتی پایان دهد. همچنان آقای ابراهیمی از رئیس جمهور خواست که به دوسیه های تروریستان رسیدگی جدی صورت گیرد و از رهایی و تخفیف جرم شان جلوگیری شود.
حکومت قبلی کشور بعضی از کسانی را که به جرم حملات تروریستی دستگیر و زندانی شده بودند، آزاد کرد و گفته می شود که یکی از حمله کننده های حادثه هفته قبل در کابل، نیز از سوی حکومت قبلی از زندان آزاد شده بود و بعد از آزادی دوباره به صف مخالفان حکومت پیوسته بود. رئیس جمهور غنی اما در این مورد حرف های تازه ی داشت.
بی موجب عفو نمی کنیم
یکی از نکته های مهم سخنرانی دیروز رئیس جمهور، پایان دادن به رهایی و عفو زندانیانی بود که به اتهام طراحی و اجرای حمله های تروریستی و یا همدستی با گروه های تروریستی دستگیر و زندانی شده اند، رئیس جمهور با اشاره به این موضوع گفت، دوران آنهای که از عفو بی موجب برخوردار می شدند دیگر پایان یافته است. رئیس جمهور همچنان تاکید کرد که دولت متعهد است که تمام فیصله های محاکم و نظام عدلی و قضایی را به شمول اعدام، با قاطعیت و با اراده استوار اجرا نماید.
مجازات عاملین حمله های تروریستی و سایر مجرمین و تبهکاران یکی از خواست جدی شهروندان از حکومت بوده است. به این خواست شهروندان اما تا کنون کمتر پاسخ گفته شده بود. رئیس جمهور دیروز تعهد سپرد که در این قسمت با قاطعیت عمل خواهد کرد. قاطعیت در اجرای حکم محاکم و نظام عدلی و قضایی کشور علاوه بر اینکه اعتبار و حیثیت نظام عدلی وقضایی را تثبیت می کند و اعتماد و باور مردم را به نظام عدلی وقضایی افزایش می دهد، وضعیت عمومی کشور را نیز بهبود خواهد بخشید و به کاهش ارتکاب جرم و اعمال تبهکارانه منجر خواهد شد.
دروازه صلح برای همیشه باز نیست
یکی از خواست های همیشگی مردم و نمایندگان شورای ملی از رئیس جمهور این بود که تعریف روشن و دقیق از دوست دشمن ارائه کند تا برای مردم افغانستان روشن شود که چه کسانی دوست آنها هستند و چه کسانی دشمن و با چه کسانی صلح بکنند و با چه کسانی جنگ. رئیس جمهور در سخنان دیروز خود هرچند بصورت جزئی و خیلی واضح به تعریف دوست و دشمن نپرداخت و خطوط اساسی سیاست کشور و استراتیژی امنیتی را بصورت واضح بیان نکرد، اما با وجود آن هم، نکته های که رئیس جمهور به آنها اشاره کرد مهم و اساسی بود و بسیاری از این نکته ها تازگی داشت.
رئیس جمهور دوستان افغانستان را اینگونه تعریف کرد:« دوستان افغانستان همه ی شهروندان کشور اعم از طرفداران نظام، بیطرفان و اپوزیسیون سیاسی حکومت هستند که دارای دیدگاه و مواضع مختلف سیاسی هستند، اما به منافع علیای ملی پایبندی دارند و در حد توان خود از آن حفاظت و حراست می کنند.»
اما در قسمت تعریف دشمن، رئیس جمهور همه ی شاخه های گروه طالبان را به عنوان دشمن افغانستان ندانست و بخشی از آنها را در تعریف دشمنان افغانستان جا داد. رئیس جمهور در مورد تعریف دشمنان افغانستان گفت:« دشمنان افغانستان عبارت اند از گروه های اجیر خارجی مانند داعش، القاعده و گروه های آدم کش حقانی و برخی از طالبان که از ریختن خون هموطنان خود لذت می برند و به جنگ و دهشت افگنی ادامه می دهند، با این تفاوت که هیچ راهی به گفتگو با اجیران خارجی وجود ندارد. اما؛ ما دروازه گفتگو را برای آشتی با آن عده از گروه های طالبان که حاضرند برای توقف خونریزی و بازگشت به صلح و ثبات به وطن شان همکاری کنند هنوز باز گذاشته ایم، هرچند این فرصت برای همیش نخواهد بود.»
هرچند دشمنانی را که آقای رئیس جمهور غنی در سخنانش بر شمرد، به گونه ضمنی در ذهن همه ی مردم افغانستان به عنوان دشمن پنداشته میشد؛ چون مسئولیت اکثر حمله های انتحاری و کشتار مردم افغانستان را این گروه ها به دوش گرفته اند، اما این تعریف بصورت رسمی هنوز بیان نشده بود.
نکته ی دیگر این تعریف اشاره به گفتگوهای صلح دارد. دولت افغانستان سالهاست که به گفتگو و مذاکره برای صلح تاکید می کند، اما همواره از سوی مخالفان مسلح پاسخ رد شنیده است. رئیس جمهور نیز با اشاره به این تلاش ها گفت که ما برای پایان بخشیدن به جنگ از راه های غیر نظامی، در سطح ملی، منطقه ای و بین المللی اتمام حجت کرده ایم.
رئیس جمهور در سخنان خود به وضاحت بیان کرد که دیگر با گروه های که اجیر کشورهای خارجی هستند و به خاطر منافع دیگر کشورها در افغانستان می جنگند، گفتگو نخواهد کرد و دروازه صلح و آشتی تنهابرای بخشی از گروه طالبان باز است که تمایل به گفتگو و مصالحه داشته باشند. هرچند که رئیس جمهور تاکید می کند که این فرصت نیز برای آنها همیشه فراهم نخواهد نبود و فرصت پیوستن به صلح برای یک مدت معین به آنها داده خواهد شد.
به سرپرستی پایان می دهیم
اداره وزارت دفاع ملی و ریاست عمومی امنیت ملی توسط سرپرست ها، باعث انتقاد شدید از حکومت شده بود و بسیاری ها اختلاف های درون حکومتی را دلیل معرفی نشدن نامزدهای این دو ارگان مهم دولتی می دانستند، اما رئیس جمهور گفت که به زودی نامزد وزارت دفاع ملی و ریاست امنیت ملی را به نمایندگان مجلس بخاطر تایید صلاحیت معرفی خواهد کرد و به سرپرستی در ادارات دولتی پایان خواهد داد. رئیس جمهور همچنان گفت حکومت متعهد به آوردن اصلاحات و اجرای تعهدات خود است و اصلاحات در نظام انتخاباتی کشور نیز آغاز شده است و انتخابات در وقت معین آن برگزار خواهد شد.
رئیس جمهور همچنان گفت برای بهبود وضعیت اقتصادی کشور و ایجاد کار و شغل، تلاش ها جریان دارد و در کنفرانس بروکسل کشورهای کمک کننده برای پنج سال آینده تعهدات شان را در راستای تقویت حکومت داری خوب و انکشاف اقتصادی اعلان خواهند کرد. رئیس جمهور همچنان گفت کار پروژهای بزرگی که در سال گذشته طرح ریزی شده بود، جریان دارد و وضعیت اقتصادی کشور را بهبود خواهد بخشید.
اما عمل!
واکنش شهروندان به سخنان رئیس جمهور مثبت بود، اما همه یک نگرانی عمده داشتند و آن عمل به این گفته ها بود. بسیاری از شهروندان معتقد بودند که اگر به این گفته ها عمل شود تغییری خوبی در وضعیت کشور رونما خواهد گردید و به ثبات سیاسی و اقتصادی کشور کمک خواهد کرد. در گزارش ها و تحقیق های اخیری که از سوی برخی از نهادهای رسانه یی انجام شده است، بیش از هفتاد فیصد از شهروندان کشور از عملکرد حکومت وحدت ملی ناراضی اند و گفته اند که رهبران حکومت به وعده های شان عمل نتوانسته اند، اکنون نیز یک بار دیگر این نگرانی ها در مورد صحبت های رئیس جمهور غنی بوجود آمده است. زمان به ما نشان خواهد که آیا فصل گام گذاشتن به سوی ثبات آغاز شده است و گام های عملی در این راستا برداشته خواهد شد و یا اینکه در حد حرف باقی خواهد ماند.
