خبرگزاری رشد_کابل: مرور زمان هرچه بیشتر به موعد گفتگوهای بین الافغانی نزدیکتر می‌شود تصمیم و اراده‌ی طالبان در این مورد به کندی می‌گراید، نزدیک به دو هفته است که از موعد معیین مذاکرات صلح زمان سپری شده است اما تا کنون از عملی شدن آن خبری نیست، ابهام در سرنوشت صلح باعث تحمیل ضررهای جبران ناپذیر به ابعاد گوناگون جامعه افغانستان می‌گردد، عدم سرمایه گزاری تاجران، تخریب و عدم بازسازی زیربناها، قتل و کشتار روز افزون و نا پایداری ثبات سیاسی و اقتصادی افغانستان از پیامدهای زیان بار تاخیر مذاکرات به حساب می‌آیند.
با گذشت زمان، نه تنها که پروسه صلح کلیک نمیخورد، بلکه میزان تشدید خشونت ها هر روز نسبت به قبل افزایش می‌یابد، در تازه ترین مورد گروه طالبان به ولایت پنجشیر نیز حمله نمودند، این ولایت یکی از امن ترین نقاط افغانستان به حساب می‌آید که از زمان جنگ برعلیه روس‌ها تا زمان حاکمیت طالبان در افغانستان به عنوان ثقل مقاومت نیروهای مخالف طالبان محسوب می‌شد و این گروه در زمانی که نزدیک به ۹۸٪ خاک افغانستان را در کنترل داشت نیز نتوانست این ولایت را تصرف نماید، لذا امسال در آستانه برگزاری سالگرد شهادت قهرمان ملی، آنان به پنجشیر حمله نمودند و برای چند ساعت وارد ولسوالی آبشار این ولایت گردیدند، لذا چنین به نظر می‌رسد که طالبان با تدارک این حمله پیام واضح و روشن به مردم افغانستان و جامعه جهانی مخابره می‌کند که میتواند حاوی این باشد که اکنون آنان به این قدرت دست یافته اند تا به هر گوشه‌ی افغانستان که خواسته باشند بلا مانع حمله ور شوند و از این مجرا قدرت نظامی و ادعای تسلط شان در نقاط مختلف کشور را در منظر جهانیان برجسته سازند.
در حال حاضر چنین به نظر می‌رسد که گروه طالبان خود را قدرت بی قید و شرط در افغانستان می‌پندارند، چنین تداعی در مناسبات جنگ و صلح، چینش میز مذاکره را نیز تحت الشعاع قرار خواهد داد، همینطور در میدان جنگ نیز جنگجویان این گروه روحیه مضاعف خواهند یافت، لازم به یاد آوری است که متاسفانه طی چند ماه اخیر آمریکایی‌ها در مذاکرات دو جانبه شان با این گروه، به آنان مشروعیت ملی و بین المللی بخشید، ژئوپولیتیک سرگردان و نا مشخص آنان تقریبا در افغانستان در حال پایه گزاری است، خارج ساختن آنان از لیست سیاه سازمان ملل و سفرهای آزادانه شان به جای جای دنیا، مسیر مشروعیت یابی داخلی و بین المللی را بیش از قبل به آنان هموار ساخت، با عبور از این دو مقوله، اکنون حرف بجایی رسیده است که آنان بر سر نوعیت نظام و تغییر آن سخن به میان می‌آورند، در مقابل روند هرج و مرج و تضعیف دولت افغانستان را به صورت غیر اعلامی روی دست گرفتند تا حدی که اکنون ترازوی تعیین کننده سرنوشت صلح و نوعیت نظام به سمت طالبان سنگینی می‌کند.
این روند رفته رفته تا مرحله‌ی خواهد رسید که توزیع کننده قدرت در آینده نیز آنان باشد با توجه به گذر زمان، تمام موارد فوق مشهود و قابل پیش بینی است، مگر اینکه نیروهای ملی یکپارچه بسیج گردیده و در برابر این وضعیت موضع واحد اتخاذ نمایند، چنانچه احمد مسعود فرزند احمدشاه مسعود با درک از واقعیت‌های موجود، خود را آماده کارزار سیاسی نموده و موضع اش را در قبال آینده افغانستان آشکارا اعلان نمود، لذا سایر سیاسیون و نیروهای بومی نیز اگر خطوط اهداف و برنامه‌های آینده شان در قبال مشروعیت یابی و تمامیت خواهی طالبان را از اکنون قاطعانه اعلام نمایند، احتمال اینکه طالبان مجبور به عقب نشینی از خواسته های شان گردد قریب به یقین است، لذا یگانه عامل بازدارندگی از سرعت عمل طالبان در این جاده یکطرفه، موضع متحد و واحد سیاسیون و نیروهای بومی در قبال این گروه است.
