خبرگزاری رشد- در یک بررسی بیطرفانه و بدور از حب و بغض و احساسات، میتوان سفر جلالتمآب رئیس جمهور و هیأت همراه شان را که در میان تدابیر امنیتی شدید و بی سابقه به بامیان انجام شد، چنین ارزیابی کرد:
انتظارات مردم بامیان و مناطق مرکزی و ناظران داخلی و بیرونی از این سفر ایشان بر آورده نشد، بلکه خساراتی هم به بامیان وارد کرد به چند دلیل:
۱ـ رئیس جمهور و هیأت همراه شان در بامیان با تعدادی اندک از بامیانی ها دیدار کردند، فقط با آنهایی که توانسته بودند با تردستی و روابط دوستانه و همسو با ستاد مراسم استقبال از رئیس جمهور، کارت شرکت در جلسه بگیرند. جلسه در هوتل غلغله (مجلل ترین هوتل بامیان) و در فضای سربسته برگزار شد، مردم عام و فقیر و مستحق بامیان از دیدار با رئیس جمهور و هیأت همراه شان، محروم شدند. خانواده های شهدای جلریز، شهدای چوک دهمزنگ و سربازان شهید بامیانی در جای جای کشور نتوانستند رئیس جمهور، معاون دوم شان، معاون دوم ریاست اجرائیه و هیئت همراه شان را ببینند و با چشم در چشم شدن ها و نگاه های دو جانبه، جهانی از معنی و مطلب را به همدیگر باز گو نمایند. همینطور، بسیاری از اصحاب رسانه و تحلیلگران و کارشناسان نیز به دلایل سیاسی و عدم هم فکری با حکومت وحدت ملی نتوانستند در این جلسه حضور داشته باشند تا بشنوند و یا بگویند.
۲ـ رئیس جمهور کشور، دو پروژه را افتتاح کرد، یکی سرک بامیان ـ میدان و دیگری میدان هوایی شهیدوحدت ملی استاد عبدالعلی مزاری. و از چند پروژه دیگر هم نام گرفتند. یک لیست هفت فقره یی در سخنرانی جلالتمآب استاد دانش دیده می شود که از سرک ها و راه های مواصلاتی در آن ذکر رفته است.
تمام این پروژه ها قدیمی هستند، هیچ چیز تازه ای من در بیانات و گفته های این بزرگان مملکت ندیدم. یاد و تذکر از سرک های گردن دیوال، یکاولنگ ـ دره صوف، سرک دوشی ـ بامیان، پروژه های برق رسانی، میدان های هوایی و امثال آنها، طی سالیان قبل از بس گفته شده اند، کهنه شده اند. اکثریت این پروژه ها در حکومت قبلی یا کارشده بودند، یا تحت کار بودند و یا در قالب طرح و دیزاین.
این لیست از سرک ها و پروژه ها در فیسبوک مقامات از جمله آقای محمود بلیغ هم دیده شده بود و در کاغذهای بسته در درون ادارات هم دیده می شوند، در سخنرانی های بزرگان از جمله سخنرانی های همیشه وقت استاد محقق هم وجود داشتند. یعنی میشود گفت هنوز پروژه های خیالی و غیر عملی اند.
تنها چیز تازه ای که در نظرم آمد، سرک نیلی الی پنجاب است که قبلا نشنیده بودم، آقای استاد دانش گفت این سرک را هم در دست طرح داریم. خدا کند مثل بقیه سرک ها، فیسبوکی و رؤیایی نباشد.
۳ـ گذشته از اینکه جلالتمآب رئیس جمهور و هیأت محترم همراه شان، مردم مستحق و اصیل بامیان را ندیدند، حضورهمایونی شان باعث رعب و وحشت در بامیان شده بود. از دو روز به اینطرف، بامیان حالت نظامی داشت، کوچه ها و خیابان ها توسط نیروهای امنیتی محدود و محصور شده بودند. در میدان هوایی، در سرک ها و در جلسه، بیشتر از حضور مردم، حضور نیروهای امنیتی پولیس، امنیت، گاردویژه و کماندو دیده می شدند. من تمام عکس هایی که دوستان در صفحات خود گذاشته بودند را جمع آوری کردم هیچ عکسی نیست مگر آنکه حضور نیروهای امنیتی بیشتر از مردم است. این فضا برای بامیان تازه گی داشت، بامیان امن و عاری از تروریزم، چهره عوض کرده بود. حضور آنهمه نظامی و کماندو و توپ و تانگ، زیبنده ولایاتی است که آنجاها احتمال تروریست ها بیشتر است چون ایده های تروریستی موجود است، تروریزم، مولود آیدیالوژی های موافق با خود است نه مردمی که دنبال نور اند و حامی انسان سالاری و ارزش های مدرن بشری.
۴ ـ آزادی بیان، تجمعات و تظاهرات، شدیداً در بامیان صدمه دیدند. جوانان و فعالان نهادهای مدنی که میخواستند همزمان با ورود جلالتمآب رئیس جمهور و هیأت همراه شان خواسته های مردم را مثل اقدامات همیشگی شان به صورت مسالمت آمیز و مدنی با آمدن در جاده ها، بیان کنند، توسط نیروهای محترم امنیتی سرکوب شدند، حتی تحت نظارت رفتند، چند نفر هم زخمی شدند. من مدعی نیستم که در بامیان از مخرب و اغتشاش گر بنا بر تعریف حکومت وجود ندارد چون از نظر برخی مقامات حکومتی، عدالتخواهی و فریاد کشیدن، صبغه فعالیت داعشی دارد؛ اما کاملا مطمئن هستم که مردم بامیان، تروریست و آدم کش نیستند!. از این ناحیه به بامیان صدمه وارد شد. چهره نظامی داشتن به بامیان، صدمه است!.
توقعات و انتظارت مردم بامیان:
بامیانی ها انتظار داشتند رئیس جمهور، به آنها اعلان می کند که برق پنجصد کیلوولت از بامیان ـ میدان میگذرد؛ خواسته ای که برای آن هزینه داده اند؛ خون داده اند؛ وقت و اقتصاد داده اند!. بامیانی ها انتظار داشتند که رئیس جمهور در این سفر، کلنگ چندین پروژه حیاتی را به زمین خواهد زد؛ انتظار داشتند چندین واحد اداری برای مناطق مرکزی اعلان خواهد کرد. این انتظارات نیز انتظارات کلان و غیر قانونی و خارج از صلاحیت و توانایی حکومت نیست، بلکه حق مردم است.
پس نتیجه میگیریم که سفر جلالتمآب رئیس جمهور همانطوری که من قبلا در نامه ای هم عرض کرده بودم، تلطیف قلوب مردم بامیان و سرگردم کردن دوباره آنها بوده است. این بار اما هدف رئیس جمهور دلگرم کردن مردم تنها برای خودش هم نبود، بلکه میخواست دل مردم را به معاون خود جلالتمآب استاد دانش و معاون ریاست اجرائیه جلالتمآب استاد محقق هم نزدیک کند. متأسفانه به خاطر نداشتن دست پر برای مردم، این مهم نیز از این سفر حاصل نگردید، چون خواسته های مردم بر آورده نشد، لهذا مردم همچنان از حکومت شان دلخورند و نگران آینده خود.
از برگه ی اسحق موحدی
