از پشت پرده حمله بر شفاخانه داوودخان باخبر شوید
حمله در داخل شفاخانه طرح‌ریزی شده بود.
یکی از محصلین که دانشگاه از ولایت خوست، برای اجرای دوره ستاژ به این شفاخانه وارد شده بود، با مهاجمان کمک کرده است اما فعلا مفقود است و جسدش نیز در صحن حادثه نبوده است.
مهاجمین برعلاوه تیرباران‌کردن برخی از مریضان، با کارد سری برخی‌ها را نیز بریده اند.
پس از آنکه قطعۀ خاص برای مهار کردن حمله به شفاخانه می‌آیند، اردوی ملی یک و نیم ساعت اجازۀ آغاز عملیات به آنان نمی‌دهد.
مسوولین در قطعۀ خاص، با بیان اینکه آنان در مهارِ این نوع حملات تجربۀ زیاد دارند، اعتراض نموده و سپس با تماس به لوی‌درستیز، آنان اجازۀ آغاز عملیات به‌دست می‌آورند.
مسوولیت کشف و استخبارات این شفاخانه، مربوط وزارت دفاع ملی می‌گردد که آقای عبدالمنان فراهی، مسوولیت این ریاست را دارد. حالا رهبری وزارت دفاع ملی به ویژه مسوولان ریاست کشف و استخبارات این وزارت، باید به ملت پاسخ بدهند.
با این همه تدابیر امنیتی، دشمن چگونه می‌تواند در شفاخانۀ نظامی، نفود پیدا کند؟
اردوی ملی، چرا حدود یک و نیم ساعت، مانع آغاز عملیات قطعۀ خاص شد؟
نعیم نظری
- رهبری گروه انتحار کنندگان شفاخانه ۴۰۰ بستر را متخصص ارتوپیدی داکتر ناشر که قبلا در شفا خانه ساحوی قندهار موظف بود و از مدت هشت ماه به اینسو به شفاخانه ۴۰۰ بستر تبدیل گردیده بود داشت و پرسونل همدست وی شامل محصلینی بودند که دوره پرکتیک خود را در این شفاخانه سپری می کردند.
این دانشجویان طب نظامی نبودند بلکه با وجود مشکلاتی که این شفاخانه در پذیرش دانشجویان ملکی دارد نظر به امری که از سطح رهبری دولت به قوماندانی این شفاخانه شده بود مجبور به پذیرش آنها شده بودند.
داکتر ناشر هم در منزل چهارم شفاخانه کشته شد.
نا گفته نماند که خلاف ادعای وزارت دفاع و منابع خبری آن، دروازه های شفاخانۀ چهارصد بستر ارتش به کلی سالم است و هیچ انفجاری و انتحاری در دروازه های شفاخانه صورت نگرفته است.
تروریست ها از قبل، در شفاخانه جای گرفته بودند و مهمات کافی داشته اند که برای هفت ساعت بجنگند…
صبور رحیل
- بیاد دارید؟ خانمِ یک افسر وزارت دفاع ملی در نزدیکی دروازه ورودی هفت منزله چهارصد بستر، ولادت کرد… کمره های امنیتی آن واقعه دردناک را ثبت نمودند و فیلم اش نیز از تلویزیون های خصوصی سر درآورد.
حالا چرا فیلمِ جنایت ضد بشری و جنایت جنگی روز چهارشنبه به نشر نمی رسد و از این طریق جنایتکاران و همدستان شان در بیمارستان و بیرون از بیمارستان شناسایی و معرفی نمی شوند؟
این را هم اضافه کنم که سیستم برق در بیمارستان چهارصد بستر بگونه ای تنظیم شده که هرگاه برق های دولتی قطع شود، بگونه اتوماتیک در ظرف تنها سه تا هفت ثانیه برق های جنراتوری واردِ سیستم می شود.
هرگاه جنراتورهای اولی به هر دلیلی از کار بیفتند، جنراتورهای دومی (ریزرفی) بازهم بگونه اتوماتیک روشن می شود و در ظرف کمتر از نیم دقیقه برق بخش های بسیار مهم (عملیات خانه ها، زیرزمینی، کمره های امنیتی و مُرده خانه) را تأمین می کند.
اینکه برق ها اول قطع شده بود، اصلا ممکن نیست بلکه دروغِ محض و مطلق است.
محمد عالم
(این خبر در بخش تلکس شایعات سایت شبکه اطلاع رسانی افغانستان نشر شده است)
