استقبال جهانی از روند صلح و نگرانی مردم
همزمان با پایان سومین دور گفتگوهای بین الافغانی در قطر و صدور یک قطع نامه هشت مادهی در پیوند به تفاهمات مذاکره، دولت افغانستان و سائر کشورهای دخیل در مسئله افغانستان از این روند اعلان حمایت کردند.
در همین حال رئیس جمهور غنی که در پنجمین نشست اتحادیه اروپا در ارگ ریاست جمهوری سخنرانی میکرد گفت که اگر از فرصت کنونی برای صلح استفاده نشود، رسیدن به صلح دشوار خواهد شد. به گفتهی آقای غنی، چالش برای رسیدن به صلح بسیار است و با یک اراده نیرومند میتوان تمامی این چالشها را از میان برداشت.
وی همچنان میگوید که برگزاری انتخابات در زمان معین آن، یک راه روشن برای رسیدن به صلح پایدار در کشور است، همزمان با اینکه رئیس جمهور، تجربههای جهانی را در رسیدن به صلح اثر گزار میداند، انگلا مرکل، نخست وزیر آلمان میگوید که تمایل برای همکاری و اعتماد از بهر ایجاد صلح و ثبات پایدار در افغانستان ضروری است.
ایشان افزود که در نهایک یک تمایل وسیع برای همکاری و اعتماد از بهر ایجاد صلح و ثبات پایدار در افغانستان مهم است، وی گفت که از حکومتهای ایالات متحده و افغانستان برای کار روی یک راه حل سیاسی که آهسته آهسته در حال آغاز شدن است سپاسگزاری میکنم. من امیدوارم نشستی را که به روز یکشنبه آلمان و قطر زمینه سازی کردند، به روند صلح افغانستان قوت بیشتر خواهد بخشید.
در همین حال کشورهای قزاقستان و ناروی نیز ضمن قدردانی از روند صلح، از آمادگی شان برای میزبانی این نشستها در آینده خبر دادند که زمان برگزاری آن هنوز مشخص نشده است. رئیس جمهور غنی نیز از روند صلح راضی به نظر میرسد وی در مورد نشست بین الافغانی میگوید که تفاوت میان مفاهمه و مذاکره باید روشن شود زیرا تنها حکومت میتواند با طالبان مذاکره کند.
آقای غنی می افزاید که حکومت وحدت ملی تمامی پیش شرطها را برای صلح عملی کرده است و عملی سازی قطع نامه لویه جرگه مشورتی صلح، بخشی از تعهدات حکومت برای رسیدن به صلح است. با تمام این خوشبینی ها، اما مردم افغانستان نسبت به آینده صلح کم انگیزه و بی باور اند، افغانها طی چندین دهه جنگ و صلح، تمامی این فراز و نشیبها را پیموده است تلخیهای جنگ و سراب صلح، از زمان حکومت داکتر نجیب الله تا دوره مجاهدین و عصر کنونی، مقولههایی اند که بعضا امید بخش و فرحزا بوده که بعدا به شکست مواجه گردیده و بعضی آن نیز از همان آوان کار، نا امید کننده و در بستر بی باوری به هم تنیده بودند، صلح مجاهدین و توافق بر سر یک حکومت فراگیر و همه شمول در مکهی معظمه در تاریخ افغانستان از مواردی است که بعد از توافق و ادای سوگند در بیت الله شریف به محض ورود شان در کابل، به درگیری مسلحانه رو آوردند و تمام آرزوهای یک افغانستان آرام را به یأس مبدل ساختند، به همین ملحوظ، اکنون نیز نگرانیهایی از این دست وجود دارد که مبادا بعد از تحقق صلح و خروج نیروهای بین المللی، یکبار دیگر افغانستان به کام جنگهای داخلی کشانده شود.
هر چند از لحاظ محتوا و ماهیت، نشستهای صلح فعلی با صلح آن زمان تفاوتهای زیادی دارد؛ زیرا در آن زمان اجماع جهانی و منطقوی در مسئله صلح همکار نبودند بعضی از کشورها منطقه و همسایه هم که ظاهرا خود را مشتاق همکاری نشان میدادند باورمندی به افغانستان آرام و با ثبات در ضمیر شان نبود، وسعت همکاریهای منطقوی در پروسه صلح کنونی نسبت به آن زمان پر رنگ است، اکنون بسیاری کشورهای منطقه و جهان تلاش به اجماع واحد در راستای تحقق صلح دارند، تلاشهای آلمان و قطر در میزبانی از گفتمان بین الافغانی اعلان حمایت قاطعانه سائر کشورها از جمله آلمان و ناروی از مواردی اند که پروسه صلح کنونی را نسبت به آن زمان مطمئن تر ساخته است، اما با اینهم مردم افغانستان نسبت به صلح نگرانیهای عمیقی دارند.
اکثر افغانها، طالبان را در قبال ثبات افغانستان بی انگیزه میدانند؛ زیرا به باور این مردم، تنها یک عده رهبران طالبان ممکن است در بدنه دولت بیایند، بسیاری از سربازان و سائر افراطیون این گروه که مفکوره شان با آموزههای دیوبندی عجین شده است به راحتی دست از فعالیتهای تخریبی دست بر نمیدارند؛ به همین ملحوظ، تغییر شکل ظاهری و پیوستن تعدادی از آنان در بدنه دولت، تضمین کننده ثبات دائمی نیست، زیرا آنچه که تا کنون مشهود است رشد روز افزون داعش به تصویر کشیده میشود هیچ شکی نیست که جهادیستهای اسلامگرا از بدنه سازمان نظامی طالبان جدا شده و پرچم سیاه رنگ داعش را به آغوش بکشند؛ بنا بر این افغانها با نگرانی از این امر به یک صلح پایدار و فراگیر امیدوار نیستند؛ بلکه مردم افغانستان جهت تحقق صلح دائمی، خواهان بستر سازی برای پذیرش این مقوله در لایههای مختلف اجتماع اند به باور ما، گروههای سرکش و افراطی در ابتدا باید توسط قوه قهریه قاطعانه سرکوب شوند و سپس با در خواست خود شان باب گفتگو و مصالحه گشوده خواهد شد تنها در اینصورت است که میتوانیم برای مسائل بعد از صلح، بستر سازی برای پذیرش ایدهها و مفکوره جدید را آغاز نماییم تا به صورت مکتبی، مفکوره و ایدئولوژی دیوبندی از بستر جامعه رخت بربندد و ما به صورت دوامدار شاهد صلح پایدار باشیم.
