اوج امنیت در کنر، زیر فیرهای راکت و پیکا

در جریان سفری که به کنر داشتیم، با والی این ولایت نیز دیدار و گفتگو کردیم. از وضعیت امنیتی گرفته تا وضعیت اجتماعی و سایر موضوعاتی که مربوط به این ولایت می‌شد، محور بحث‌مان با والی را تشکیل می‌داد.

از وحیدالله کلیمزی در مورد دست‌آوردهایش طی کمتر از دوسالی که در کنر منحیث والی مقرر شده‌است پرسیدم.

آقای کلیمزی دست‌آوردهایش را چنین بیان کرد: «۱۹ماه قبل از امروز منحیث والی کنر تعیین شدم. تاجایی که خودتان وضعیت را بررسی کرده‌اید(خطاب به من)، وضعیت امروز ولایت کنر با دو سال قبل از نظر امنیتی تفاوت فراوانی دارد. وضعیت امنیتی بهبود یافته است. مردم از وضعیت امنیتی راضی هستند».

درست در همان لحظه‌ای که والی کنر از وضعیت امنیتی این ولایت تعریف و تمجید می‌کرد، صدای بلند اصابت راکت به نزدیکی‌های مقام ولایت به گوش رسید. ما نیز به رسم احترام صدای‌مان را بلند نکردیم و آقای والی به حرف‌هایش ادامه داد.

آقای کلیمزی گفت: «تمام ولسوالی‌ها فعال است، تمام ارگان‌های عدلی و قضایی و بخش‌های سکتوری به مردم خدمات عرضه می‌کنند. تنها دلیل بهبود یافتن امنیت نیز همکاری مردم بوده است. به اکثر ولسوالی‌ها سفر کرده‌ام و با تلاش‌های فراوان فاصله‌ای که میان مردم و حکومت محلی ایجاد شده بود را از میان برداشتیم».

حالا دیگر صداهای عجیب و غریب تیراندازی به گوش می‌رسد. نمی‌توانیم نوعیت سلاحی را که از میل آن مرمی خارج می‌شود، تشخیص دهیم. والی در مورد پروژه‌های انکشافی می‌گوید و دوست همراه من آهسته آهسته در گوش من می‌گوید: «وضع خراب است، زودتر مصاحبه را تمام کن که برویم».

والی به صحبت‌هایش ادامه می‌دهد: «در بخش انکشافی نیز فعالیت های گسترده‌ای داشتیم. پروژه های مختلفی تطبیق شده است. پروژه کانال سالار تطبیق شد، کانال خاص کنر هم به تازگی منظور شده است. لیسه مسلکی زراعت تشکیل شد. تعمیرهای مکاتب اعمار گردیده است. پروژه های فروانی تطبیق شده است، اما اکتفا نمی‌کند و توجه حکومت مرکزی را در این زمینه خواهانیم».

آقای والی می‌گوید که در ولایت کنر ۵۰۰ مکتب وجود دارد و حتی یکی از آنها نیز مسدود نیست، ۷۵ هزار دختر نیز به مکاتب می‌روند: «طوری که شما خودتان آگاهید(خطاب به من)‌! این ولایت سرحدی است و تقریبا جامعه سنتی و مذهبی دارد، اما ما توانستیم تعداد متعلمین طبقه اناث را افزایش دهیم و فعالیت‌های چشمگیری در این عرصه داشته باشیم».

وی همچنین گفت: «در بخش تحصیلات عالی نیز‌ برای دختران لیلیه منظور کرده‌ایم. پسران نیز لیلیه دارند و از آن استفاده می‌کنند. تعمیرهای دو دانشکده جدید نیز تکمیل شده و مورد استفاده قرار گرفته است. برق دانشگاه نیز توسط سولر تامین می‌شود».

آقای کلیمزی گفت که در بخش فساد اداری نیز دست‌آوردهای فراوانی داشته است:‌ «فساد به پیمانه ای که قبلا بوده وجود ندارد. یک کمیته دوامدار ایجاد کرده‌ایم. به شمول سارنوالی و سایر سکتورها، شورای ولایتی نیز تحت رهبری معاون ولایت به‌گونه دوامدار از فعالیت‌های تمام ادارات نظارت می‌کند».

وی گفت که جلسات قضایی نیز به گونه علنی برگزار می‌شوند تا مردم درس عبرت گرفته و جرمی مرتکب نشوند.

از آقای والی در مورد چالش‌های فراراه حکومت محلی پرسیدم. وی چنین پاسخ داد: «کنر ولایت سرحدی است و ۱۶۲ کیلومتر با خط دیورند فاصله دارد. تروریست‌ها از آن سوی خط دیورند اکمال و صادر می‌شوند. این چالش بزرگی است، زیرا در سرحد قوت های کافی نداریم تا راه‌های فرعی را مسدود کنیم. در بخش انکشاف و صحت عامه نیز مشکلاتی داریم. ۴۶ باب کلینیک داریم، اما شفاخانه مرکزی اسد آباد ۵۰ سال قبل با ظرفیت چهل بستر ساخته شده که بسیار کوچک است و کفایت نمی‌کند. ما توانستیم ۲۳ جریب زمین را در دسترس وزارت صحت عامه قرار دهیم تا در جریان سال جاری شفاخانه ۲۲۰ بستر در کنر اعمار گردد».

من:‌ جناب والی در مورد حملات راکتی از آن‌سوی خط دیورند بگویید؛ گزارشات می‌رساند که هر از گاهی چندین فیر راکت به خاک کنر اصابت می‌کند و گاهی نیز خسارات مالی و جانی در پی دارد.

آقای کلیمزی گفت: «قبل از ماموریت ما، راکت‌های فراوانی می‌آمد و خسارات مالی و جانی وارد می‌شد، اما از زمانیکه من مقرر شده‌ام، گاهی از آن سوی خط دیورند راکت و توپ آمده است، اما خسارات جانی و مالی نداشته است، کاهش یافته است. همچنین از از جانب حکومت مرکزی نیز اجازه داریم که اگر از آن سوی خط راکت پرتاب شد، ما نیز عمل بالمثل انجام دهیم».

آقای والی در مورد برق در این ولایت نیز چنین گفت: «ولایت کنر دریاهای بزرگی دارد، اما مردم کنر استفاده نمی‌توانند. سال قبل حکومت مرکزی وعده سپرده بود که برق انتقالی به کنر داده می‌شود، اما تطبیق نشد، ولی طبق وعده‌های رییس جمهور و وزیر انرژی و آب امیدواریم امسال تطبیق شود. از سوی هم در اینجا آب فراوانی داریم. اعمار بندهای آب بزرگ، این بندها ظرفیت تولید یک هزار میگاوایت برق را دارد، ‌اما به بودجه نیازمند است و این موضوعات با گذشت زمان حل می‌شود. با اعمار بندهای برق، کنر به سایر ولایات نیز برق داده‌ می‌تواند».

مصاحبه خلاص می‌شود و ما آماده رفتن. با والی خداحافظی می‌کنیم. ناگهان هیات ریاست جمهوری نیز از راه می‌رسد. می‌رویم بیرون و منتظر می‌باشیم تا هیات مجلس سنا(ما با هیات مجلس سنا به کنر رفته بودیم) نیز با والی دیدار نماید. در بیرون نیز صدای تیراندازی به گوش می‌رسد. از محافظان والی می‌پرسم که صدای چیست؟ آن‌ها می‌گویند: «یگان نفر از آن طرف پیکا فیر می‌کند. اینطور فیرها همیشه می‌ِشود. خطرناک نیست».

ساعت ۳:۳۰ بعد از ظهر است. والی، هیات مجلس سنا و هیات ریاست جمهوری خارج می‌شوند و به سوی دفتر شورای ولایتی حرکت می‌کنند. ما نیز با آن‌ها می‌رویم. در مقابل ساختمان شورای ولایتی رسیده‌ایم. هنوز هم صدای شدید تیراندازی به گوش می‌رسد. اینبار محافظان سناتوران ما را به آن سوی دیوار شورای ولایتی هدایت می‌کنند. آن‌ها می‌گویند: «پشت دیوار ایستاد شوید چون مرمی می‌آید، به شما اصابت نکند. بالای آن دیوار را دیده‌ای؟(خطاب به من) همین حالا مرمی به آنجا اصابت کرد و سوراخ شد».

ساعت ۴:۱۰ دقیقه بعد از ظهر است و هیات مجلس سنا از ساختمان شورای ولایتی خارج می‌شوند و ما نیز آماده بازگشت به کابل هستیم. تیراندازی افزایش می‌یابد و همه در موترهای {زره} بالا می‌شویم. حرکت می‌کنیم و باران‌مرمی نیز به اتمام می‌رسد.

محمد گوهری