بازی چین با افغانستان، تا کجا پیش می رود؟

افغانستان، چین و پاکستان بر همکاری های مشترک درپیکار با هراس افکنی و چالش های موجود فرا راه این سه کشور به توافق رسیدند. شریک ساختن اطلاعات استخباراتی میان افغانستان وپاکستان و فراخواندن طالبان به گفتگوهای صلح ازمهمترین بخش های این توافق هستند. درهمین حال وزارت خارجه چین می گوید که بربنیاد این توافق برای پیشبرد روند گفتگوهای صلح کابل با طالبان ،گروه تماس سازمان همکاری‌های شانگهای – افغانستان نیز ایجاد خواهد شد.

احمد سعیدی، استاد دانشگاه در برنامه “فراخبر” درخصوص کارآمد بودن توافقنامه اسلام آباد و کابل با میانجیگری چین گفته است: چین روابط تنگاتنگ و نزدیکی با پاکستان دارد و سیاستمداران این کشور از چندین دهه بدینسو سیاست نظامی گری ندارند و دیدگاه این کشور در منطقه و فرامنطقه دنبال کردن اهداف اقتصادی بوده است.

سعیدی می گوید: چین حاضر نیست مصارفی را که آمریکا در افغانستان کرده را دنبال کند اما ضرورت تفاهم با پاکستان را بخوبی درک می کند و این تفاهم نیم بند را میانجیگری می کند تا بن بست سیاسی میان دو کشور اندکی فروکش کند اما روشن است که این تفاهم فراگیر و کارساز همه جانبه نخواهد بود.

این آگاه سیاسی، درخصوص سیاست های چین درخصوص حل اختلافات افغانستان و پاکستان اظهار می کند: چین قرار است بالغ بر ۴۳ میلیارد دالر در پاکستان سرمایه گذاری کند از این رو است که تلاش می کند، از فشارهای وارده بر پاکستان را تاحدی کاهش دهد، بندر گوادر در خاک پاکستان را فعال کند تا راه رسیدن کالاهای چین را به کشورهای آسیای میانه باز کند و همچنین انتظار دارد که شورشیان این کشور با تروریستان پاکستانی رابطه نگیرند.

به نقل از شبکه اطلاع رسانی افغانستان، وی بیان می کند: از انجایی که فشارهای فراونی در سطح بین المللی بر پاکستان وجود دارد، این کشور متوجه است که اگر گامی برندارد احتمال دارد متوجه تعزیرات سیاسی و اقتصادی شود از اینرو احتمال همکاری هایی هرچند مختصر وجود دارد. امید می رود که در این مدت حداقل برای حسن نیت هم که شده انتحاری و انفجاری به خاک افغانستان اعزام نکند.

سعیدی، درخصوص واکنش آمریکا در میانجی شدن چین میان روابط اسلام آباد و کابل بیان می کند: روشن است که آمریکا هرگز به چین اجازه نمی دهد در قضایای افغانستان و پاکستان حرف اول را بزند. اگر حکومت هم تاحدی در مذاکرات با چین و پاکستان پیش برود، بدون تردید آمریکا در این مسیر ممانعت خود را ایجاد خواهد کرد.

این استاد دانشگاه می افزاید: احتمال اینکه آمریکا اجازه بدهد، منافع اقتصادی چین در منطقه حرف اول را بزند وجود دارد اما این اقدامات به منافع سیاسی و نظامی ورود نمی کند و آمریکا سیاست های نظامی گری را خود دنبال می کند و در کنار این مسایل بهتر است کمی مکث کنیم که پاکستان تا چه زمانی ممکن است در کنار چین بماند؟ چرا که چین خود هرگز حاضر نیست در قضایای افغانستان ورود کند و انتظاراتش از برآورده شدن منافع اقتصادی، گشایش بنادر و رابطه نگرفتن شورشیان کشورش با ترویستان پاکستانی فراتر نمی رود.

وی بیان کرد: حکومت در آزمون قرار دارد و به توافق باورمند نیست، چین هم باوری به توافق ندارد و پاکستان هم نمی داند این بازی آغاز شده تا کجا پیش می رود!

این آگاه سیاسی، درباره اظهارات چین درخصوص گروه تماس شانگهای افغانستان بیان می کند: مساله شانگهای تنها به چین ارتباط ندارد و دست بلند را روسیه در آن دارد که در حال حاضر در حالت مقابله با آمریکا است. زمانی می توان به این گفته چین دلخوش کرد که روسیه نیز با آن موافق باشد.

سعیدی، در خصوص تبادل اطلاعات استخباراتی میان پاکستان و افغانستان می گوید: در اینباره پاکستان باید از حمایت گروه حقانی و دیگر گروه های تروریستی که از خاک آن کشور اقدامات تروریستی را در خاک افغانستان طرح ریزی می کنند، دست بکشد و آی اس آی این کشور انتحار ها و انفجار ها را در خاک افغانستان تمام کنند و باید روشن شود که تبادل اطلاعات یعنی چه؟

این استاد دانشگاه افزود: باید روشن شود که هدف از تبادل اطلاعات چیست؟ آیا پاکستان می خواهد مانند روزهای اول تشکیل حکومت وحدت ملی وارد استخبارات افغانستان شود یا تبادل اطلاعات دوجانبه است و واقعیت مهم این است که چه کسی این موضوع را ضمانت می کند؟