تروریسم چپ و پیامدهای آن!

خبرگزاری رشد- اگر اجتماعی براساس نظریه هابرماس، تروریسم را “جنایتی ” تعریف کنیم که “به عموم مربوط می شود”، پس تروریسمِ انفجار و انتحار، تنها نوع عریان تروریسم است که در این نوشتار آنرا “تروریسم راست” می نامم.

نوع دیگر تروریسم، “تروریسم چپ” است که زیر پوست جامعه مدنی، آزادی بیان، حق شهروندی، عدالت خواهی و… به مرور زمان جامعه را به چنان گسست هایی می کشاند که تروریسم راست پس از دهه ها خودویرانگری و تباهی، آرزویش را به گور می برد.

تروریسم چپ و راست نه تنها در تعریف که در بیشتر مولفه ها نیز باهم شراکت تنگاتنگ دارند؛ انحصارگرایی و انحصار طلبی، خود بزرگ بینی، نداشتن هدف واقع گرایانه، افراط گرایی و در نهایت تخریب منافع مالی و معنوی جامعه از اشتراکات هر دوی آنها است.

اما آنچه تروریسم چپ و راست را از هم متمایز میسازد، ابزارها و پیامدهای رفتار آنهاست. تروریسم راست خشونت گرا و خودویرانگر است و تروریسم چپ غوغاسالار و فتنه انگیز است. تروریسم راست، از آبشخور “ایدئولوژی افراطی” تغذیه می کند درحالی که تروریسم چپ سر به آخور “قوم گرایی، سمت گرایی، زبان گرایی و نژادگرایی کور” دارد.

پیامدهای این رفتارها و مولفه ها نیز مانند ابزارش متضاد اند. به گونه ای که انفجار، انتحار و یا دیگر اعمال تروریستیِ از نوع راست، ممکن است باعث یکپارچگی و همبستگی جامعه و حتی جوامع شود؛ اما غوغاسالاری نابخردانه ی تروریسم چپ، باعث بحران و انشقاق اجتماعی می گردد.

پس تهدید واقعی جوامع پسابحران (مانند افغانستان) ، تروریسم چپ است تا تروریسم راست. ازاینرو، میتوان بحران ها و گسست های اجتماعی موجود در افغانستان را در این چارچوب نیز بررسی و تحلیل کرد.

سید علی عمرانی