در جیب‌تان مُهر تکفیر نگردانید!
گفته‌های اخیر عبدالحفیظ منصور، عضو مجلس نماینده‌گان در مورد تروریسم‌پروری در مدرسه‌های دینی و دانشگاه‌ها جنجالی شده است. آقای منصور هفتۀ گذشته در مجلس گفت که ثقافت اسلامی عملاً در دانشگاه‌ها تروریست پرورش می‌دهد و نیروهای امنیتی به جای نبرد با چنین گروه‌هایی بهتر است کمی توجه‌شان را به خشکاندن «فکر تروریستی» جلب کنند.
سخنان این عضو مجلس واکنش‌های تند شماری از شهروندان و عالمان دینی را برانگیخت و حتا شماری از این عالمان، او را به کفر متهم کردند.
به گزارش رشد، به نقل از سلام وطندار، در نهایت آقای منصور امروز در یک نشست خبری صحبت‌هایش را تکمیل کرد. او می‌گوید که اخیراً تفکری جدید در افغانستان ظهور کرده است و شیرۀ این تفکر این است: «اگر با ما بودید مسلمانید و اگر نبودید کافر.»
این عضو مجلس با اشاره به آنانی که او را کافر خوانده اند می‌گوید، مسلمان خوب حکم تکفیر ورد زبانش نمی‌باشد و در هر زمان و مکانی کسی را فاسق نمی‌خواند. او می‌افزاید که افراط‌گرایان برای خود در گوشه‌وکنار کشور لانه‌هایی دست‌وپا کرده اند و با استفاده از امکانات دولتی در تلاش اند تا جوانان را به افراط‌گرایی بکشانند.
منصور می‌گوید، اختلاف روی موضوعات اسلامی، یکی از پدیده‌های چالش‌برانگیز است و اکثراً این اختلاف نظرها به ناسزاگویی و دشنام می‌انجامد و نهایتاً روش اصیل دعوت اسلامی زیر پا می‌شود.
او خاطرنشان می‌کند، بیش از همه جلوگیری از افراط‌گرایی مسؤولیت عالمان دینی است و اگر به این گونه اعمال توجه نشود، تمدن اسلامی در پرتگاه نابودی قرار گرفته و «زمینۀ خوش‌حالی دشمنان فراهم می‌شود.»
با این حال داعی‌الحق عابد، معاون اداری وزارت ارشاد، حج و اوقات می‌گوید، چنین بحث‌هایی در وضعیت کنونی به سود کشور نیست. به گفتۀ آقای عابد، فعلاً وضعیت افغانستان شکننده است و نباید با چنین گفت‌وگوهایی افکار عمومی را مشغول کرد. او می‌افزاید که تمام مدرسه‌های دینی و مسجدها زیر نظر آنان فعالیت دارند و «در این خصوص جای نگرانی نیست.»
این در حالی است که مرکز مطالعات استراتژیک افغانستان در آخرین گزارش خود از گسترش افراط‌گرایی در مدارس دینی غیررسمی خبر داده بود.
در این گزارش آمده بود که تا ۱۵ درصد از این مدارس تحت تأثیر گرایش‌های تندروانه قرار دارند و ۸ درصد از کسانی که با آن‌ها مصاحبه شده، باورهای سلفی و وهابی خود را اظهار کرده‌اند. این گزارش بر بنیاد پژوهشی در ۵۰ مدرسه، واقع در ۱۰ ولایتِ جنوبی، شرقی، شمالی و مرکزی افغانستان تهیه شده بود
