قاری زینب موحد: من رگ هایی از تکفیر را در خطبه های مولوی انصاری میبینم

دو روز پیش یکی از امامان مساجد در غرب کشور در اثنای خطبه نماز جمعه علمایی را که از نظام در افغانستان دفاع می نمایند، یهودی و نصرانی خوانده و در ضمن از تمامی شهروندان کشور خواست تا نها های امنیتی و دفاعی و ملکی را رها نمایند.

چون این سخن و فتوا رابطه به خون، امنیت، استقرار، و هستی جامعه رابطه دارد، از همین جهت ایشان را به گفتگویی عاقلانه و عالمانه وفقیهانه که لایق شأن چنین امامانی می باشد فرا خوانم. امروز گروهی از علما تماس گرفته و خواهان توضیح بیشتری در زمینه گردیدند، و به همین لحاظ نکات ذیل را خدمت شان عرض می دارم:

۱- خیلی از خوانندگان دعوت به مناظره را خصومت و دشمنی تعبیر نموده اند=، غافل از اینکه اصطلاح مناظره از باب مفاعله بوده و از ماده “نظر” اشتقاق یافته که می شود آن را  در زبان رایج خویش “تبادل افکار” ترجمه کنیم. از همین لحاظ هیچ قانون زمینی و آسمانی با مناظره مشکلی ندارد.

۲- گروهی از اوباش و ارازل زیر نام دفاع از آن فتوا، بر حریم عزت نویسنده تاخته و از همه خطوط سرخ اخلاق عبور نمودند. از این معلوم می شود که دست هایی در پشت پخش و نشر چنین سخنان احساساتی و انفعالی وجود دارد که پروای ارزش های دینی و اخلاقی را ندارند. انگار همان اوباش و ارازلی که شاگرد شهیدم “فرخنده” را آتش زدند، دوباره برگشته اند تا رسالت شان را تکمیل نمایند.

۳- خیلی از خوانندگان پای آریانا سعید را به میدان کشیده و پرسیده اند که چرا در برابر او واکنش نشان نمی دهم. این ها نمی دانند که واکنش در برابر یک هنرمند به نفع اوست و آنکه آریانا سعید را به قله شهرت رسانیده تا خد زیادی واکنش افراد احساساتی جامعه بوده است. از نظر من هنر را تنها با هنر ارزشمدار می توان پاسخ داد نه با واکنش و خشونت. اگر قوای سه گانه افغانستان فعالیت چنین هنرمندان را از صحنه جامعه حذف هم کند، آیا از خود پرسیده اید که با این همه ماهواره و انترنت چه می توان کرد؟!

۴- یکی دو تن هم خواسته اند تا تصویر بنده را که در روزهای عضویتم در شورای مذاکرات صلح با برخی زنان خارجی و داخلی گرفته شده نشر نمایند. هیچ ندانستم که این تصویر چه چیزی را ثابت می کند، و یا نوعیت لباس آن ها با من چه ربطی دارد؟

۵- گروهی اعتراض نموده اند که چرا ایشان را “قاری” خطاب نموده ام، و چنین معلوم می شود که این افراد حافظ بودن قرآن را اهانتی به یک فرد می دانند؛ در حالی که من خودم این صفت را برتر از استادی در دانشگاه دانسته و همیشه خود را قاری زینب معرفی می کنم.

۶- وجود فساد در زیر پوست دولت افغانستان غیر قابل انکار است، همانطوری که هیچ دولت دیگری هم نمی تواند عاری از فساد باشد. پرسشی که از مفتی صاحب محترم دارم، اگر همه پرسونل اردو و پولیس و ملکی و اداری وظایف شان را ترک کنند چه وضعیتی حاکم خواهد شد. داشتن نظام ولو فاسد بهتر از نبود نظام است و از همین لحاظ بود که همه فقهای مسلمان حتی حکومت تغلب را برتر از بی حکومتی دانسته اند و خروج در برابر آن را بغاوت خوانده اند. اگر احساسات و حب و بغض را کنار بگذاریم، خواهیم دید که آنچه شما فرموده اید خود گناهی است کبیره. دشمنان این خاک هدفی جز فرو ریزی نظام دولتی در افغانستان را ندارند؛ پس کسانی که نمی خواهند این برنامه دشمن تحقق یابد، یهود و نصارا نیستند، آنها فرزندان اصیل همین فقه و شریعت اند. از همین لحاظ من رگه هایی از تکفیر را در این خطبه احساساتی می بینم.

۷- خطیب محترم در حالی که کار در دستگاه دولت را گناه کبیره خواند ولی من صد ها تن را می شناسم که در دولت وظایف مهمی دارند ولی در پای تبصره من از سخنان خطیب محترم دفاع نموده و این نویسنده را آماج تیر بهتان قرار داده اند. این نفاق را باید یک کارشناس روان شناسی برای ما تفسیر نماید.

 

به امید امنیت و استقرار جامعه درد کشیده، همه را به خدا می سپارم!