نبض افغانستان در دست فساد پیشگان
از حکومت گرفته تا قانون و نهادها در گرو فسادی است که زندگی را بر مردم جنگ زده، روز به روز طاقت فرساتر می کند و در فقری که دامن بیش از نیمی از جمعیت افغانستان را گرفته و بی کاری معضل همیشگی آنان است، رشوه و واسطه ها تمامی هستی یک خانواده را به یغما می برد.
زندگی مردم افغانستان در گرو افرادی می باشد که هم از قدرت و هم نفوذ در حکومت برخوردار هستند و دادگاه عالی و عدالت توانی برای مقابله با آنان را ندارد زیرا زمانی یک کشور به چنین سطح بالای از فساد می رسد که دستگاه قضایی زیر چتر حکومت قرار گرفته و از بالاترین تا پایین ترین بخش های دولتی غرق در زدو بند و رشوه شود.
به تازگی سازمان شفافیت بین الملل از کاهش کم فساد اداری در افغانستان خبر می دهد اما آنچه قابل تامل است، گستردگی و ریشه ای بودن فساد در تمامی بخش های کشور می باشد که چنین کاهش ناچیزی نه می تواند نور امید باشد و نه نشان دهنده عملکرد مثبت حکومت در راستای مبارزه با فساد.
مسوولان بخش جنایی وزارت داخلی با هشدار از افراد با نفوذ دولتی می گویند که زندگی مردم را با فساد گره زده اند و هیچ نهادی توانی برای مقابله با آنان را ندارد، همان مقام ها و چهره های خاص که زیر چتر حمایت ارگ و قانون، مهره های درشت فساد هستند و تاوان آن را مردم با فقر و جنگ می پردازند.
صلح افغانستان که طی دهه ها تبدیل به رویای دست نیافتنی برای افغانستان تبدیل شده است به دلیل وجود فاسدان و فساد گسترده، مغلوب جنگ مدام می باشد و تروریستان روزی به نام طالب و روز دیگر با پرچم داعش با استفاده از مهره های درون حکومتی خودفروخته دست به ناامنی و آشوب می زنند.
با وضعیت بحرانی اکنون افغانستان، حکومت وحدت ملی بهترین فرصت را در اختیار دارد که اهداف انحصارطلبی و قومیت پرستی خود دست یابند و به رویایِ کشور پشتون و پشتونیزم را به حقیقت بدل کند.
در روزگاری که دیگر هیچ یک از قومیت ها جز قوم پشتون در قدرت و حکومت نقش تعیین کننده ای ندارند و در توطیه و بازی های ارگ مغلوب شده اند، بهترین فرصت را برای طالب دوستان و شیفتگان حکمتیار در قدرت هموار کرده اند.
فساد دلیل جنگ است،جنگی مدام که هم مردم را همیشه درگیر با ناامنی و هم توان چهره های سیاسی مخالفت حکومت را تهی کرده و بر همین اساس برای راس حکومت تفاوتی نمی کند که متحد آنان، طالب باشد یا مهاجران ناسازگار پاکستانی! زیرا انحصارطلبانِ همیشگیِ قدرت در پی یک تبار هستند: پشتون.
مردم یا در هراس جنگ به سر می برند یا در بی پناهی مجبور به ترک ولایت ها شده اند و یا مهاجری اخراج شده و در این میان اگر بخواهند در سرزمین خود زندگی کنند باید آنچه با رنج به دست آورده اند را در فساد ادارت برای به سرانجام رسیدن درخواست شان هزینه کنند.
حال، دادگاه عالی و نهادهای مبارزه با فساد با سر و صداهای رسانه ای از مجازات مسوولان فاسدی می گویند که در پایین ترین رده های دولتی حضور داشته اند و در مقابل، مقام های بلندپایه حکومتی و چهره های خاص از مصونیت قانونی برخوردار و آزادانه حق مردم را پایمال و روانه خزانه خود می کنند.
جنگ و امنیت هر دو از مسیری می گذرند که در دستان افرادی است که هم قدرت را دارند و هم ثروت که هر دو از راه فساد کسب شده اند به مانند انتخابات ریاست جمهوری که نه با رای مردم بلکه از دل بحران و فساد به حکومت وحدت ملی رسید.
شبکه اطلاع رسانی افغانستان
