هجوم مردم به اداره پاسپورت در هرات/خاطره فرار از فرودگاه کابل بار دیگر زنده شد!
«آخرالزمان»، اصطلاح دینی است که به دوره پایانی جهان اطلاق می‌گردد. تا جایی که مطالعاتم اجازه می‌دهد می‌توان گفت که همه ادیان از «آخرالزمان» صحبت کرده‌اند. آخرالزمان یعنی آنگاه که دنیا به پایان می‌رسد. یکی از مشخصه های دوره پایانی دنیا اتفاق‌افتادن رویدادهای عجیب و غریبی است که خیلی ترسناکاند. در روایات دینی آمده است که این اتفاقات آن قدر ترسناکاند که هر کس به هر سو فرار می‌کند و هیچ کسی از احوال همدیگر،حتا از نزدیک‌ترین بستگان و اعضای خانواده خویش، نیز آگاه نمی‌باشد. فلم‌های آخرالزمانی که از ژانرهای محبوب دنیای سینما است، چنین اتفاقاتی را به تصویر می‌کشد.
در ۱۵ اگوست سال ۲۰۲۱، زمانی که تازه طالبان به دروازه‌های کابل رسیده بودند، مردم – اعم از زن و مرد، و پیر و جوان – همه از ترس و وحشت طالبان به فرودگاه کابل هجوم برده بودند تا مگر بتوانند از افغانستان فرار کنند.
وقتی تصاویر این صحنه در رسانه‌ها منتشر شد، بسیاری‌ها رویدادهای فرودگاه کابل را شبیه صحنه‌های ترس‌ناک فلم‌های آخرالزمانی خواندند. آویزان‌شدن به بدنه خارجی هواپیماها، انتحار و انفجار، سراسیمه‌گی مردم و هجوم جمعی هزاران نفر به فرودگاه، راه‌بندان و بوق ممتد ماشین‌ها در مسیرهای منتهی به فرودگاه کابل واقعا هم که یادآورِ صحنه‌های فلم‌های آخرالزمانی بود.
آن‌چه باعث شده بود که مردم در آن روز به صورت جمعی به سوی فرودگاه کابل هجوم ببرند، ترس از طالب و ناامیدی از آینده افغانستان بود. مردم طالبان را زامبی‌های می‌پنداشتند که آمده‌اند تا خون شهروندان را بمکند.
باگذشت دو سال از حاکمیت طالبان، اما صحنه‌ی هجوم به فرودگاه کابل اینبار در ریاست پاسپورت هرات تکرار شد.
چند روز پیش طالبان گفتند که ریاست پاسپورت هرات قرار است همه روزه از ۱۰۰۰ تا ۱۵۰۰ گذرنامه توزیع کند. وقتی این خبر را شنیدند، همگان کسب و کار و شغل خود را رها کرده و هزاران تن به صورت جمعی به ریاست پاسپورت آن ولایت هجوم بردند.
هجوم دسته‌جمعی مردم به ریاست پاسپورت هرات نشان داد که با گذشت دو سال از حاکمیت طالبان، مردم هنوز با این گروه آشتی نکرده و دنبال کوچک‌ترین مفر برای گریز از زیر سلطه‌ی استبدادی آنان اند.
این رویداد بیش‌تر از همه باعث رسوایی تطهیرگرانی شد که می‌گفتند که مردم از طالبان به دلیل تامین امنیت و فراهم‌سازی زمینه زندگی آرام راضی‌اند و آن‌چه «ظلم و ستم طالبان» خوانده می‌شود، برساخته‌ای تبلیغات ضدطالبانی تعدادی افغانستانی‌های خارج‌نشین است و بس.
متاسفانه که در یک‌سال اخیر صف تطهیرگران طویل‌تر و عریض‌تر هم شده و شامل شماری از دپلمات‌های پیشین و نمایندگان کنونی برخی از کشورها از جمله آمریکا نیز می‌گردد. این تطهیرگران، کشورها را به تعامل با طالبان تشویق می‌کنند و این را به نام «خواست مردم افغانستان» نیز مطرح می‌کنند. تطهیرگران باید که حتا اگر دنیا نیز با طالبان تعامل کنند، مردم تعامل نمی‌کنند. اصرار بر تعامل، شاید طالب‌پسند باشد اما مردم‌پسند و کشورها را در تقابل با شهروندان کشور قرار می‌دهد.
