چند صدایی در پروسه صلح، تقویت غیر مستقیم طالبان

خبرگزاری رشد – کابل: این روزها فضای سیاسی افغانستان حال و هوای امید بخش در قبال پروسه صلح را در لایه‌های مختلف اجتماع زمزمه می‌کند، مردم خسته از جنگ افغانستان، به نویدهای امید بخش مقامات آمریکایی به خصوص مایک پمپئو وزیر خارجه این کشور دل خوش کرده اند.

اما موضع گیری چند صدایی در قبال این پروسه نگرانی‌ها را نیز تقویت می‌نماید، هم اکنون بنا به گزارش‌ها، طالبان و آمریکا توافق به آتش بس نموده اند؛ اما در قبال دولت افغانستان، به کاهش خشونت هفت روزه بسنده نموده اند تا در جریان این مدت، از جانب سیاسیون کابل نشین نیز هیأت گفتگو کننده تعیین گردیده و مذاکرات بین الافغانی آغاز گردد؛ اما آنچه که از چشم انداز دور مشخص می‌گردد، نمایندگان سیاسی افغان، متحد و همصدا نیستند.

هم اکنون پروسه صلح در داخل افغانستان موضع‌گیری سه گانه را در قبال دارد، جریان سیاسی حامد کرزی با برنامه‌های عجیب و غیر واقع بینانه یکی از مدعیان پیشبرد این پروسه می‌باشد، همینطور ستاد انتخاباتی عبدالله عبدالله که تا کنون توانسته است اعضاء تکت اش را با خود حفظ نماید، یکی دیگر از آدرس‌های صلح می‌باشد که دیدگاه نزدیک و مشابه حامد کرزی را در این مسئله تعقیب می‌نماید، که چندی قبل به صراحت به مذاکرات بدون شرط اعلان آمادگی کردند؛ اما در سوی دیگر، جریان سیاسی محمد اشرف غنی است که در رأس قدرت دولتی قرار دارد و وجهه مشروعیت ملی و بین المللی را با خود دارند یکی از آدرس‌های مهم صلح به حساب می آیند که هر گونه نهایی سازی این پروسه در نهایت باید به امضاء آقای غنی خاتمه یابد.

رئیس جمهور غنی با سائر سیاسیون در قبال صلح دیدگاه متفاوت دارد، وی آغاز مذاکرات را منوط به پیش شرط می‌داند، پیش شرطی که تیم آقای غنی به طالبان وضع کرده است عبارت از غیر قابل مذاکره بودن نظام و دستاوردهای هجده ساله مردم افغانستان است، در سائر موارد این تیم سیاسی با شرط و شرایط طالبان مشکلی نخواهند داشت، آقای غنی مدعی است که وی طرح همه جانبه و همه شمول در پروسه صلح دارد که اگر به آن عملی شود حقوق هیچ جریان سیاسی ضایع نخواهد شد؛ بلکه این طرح یگانه نقشه راه استراتژیک و عملی است که کشور را از بحران نجات می‌بخشد، با این حال تا کنون نتوانسته است که قناعت دو ائتلاف سیاسی دیگر را در حمایت از طرح شان به دست آورد.

لذا با توجه به حساسیت زمانی بر می‌تابد که تمامی جریان‌های سیاسی از آدرس نظام، موضع واحد اتخاذ نموده و زیر چتر حکومت که دارای مشروعیت ملی و بین المللی است به سمت مذاکرات صلح گام بردارند، هرگونه تشتت و پراکندگی سیاسیون، قبل از اینکه منفعت به جریان خاص داشته باشد، بیش از قبل موضع طالبان را تقویه نموده و این گروه با استفاده از شکاف سیاسی موجود، دست بالا در مذاکرات صلح خواهند داشت، بنا بر این بخاطری که بتوان در مذاکرات از موقف مردم و نظام کنونی با قدرت و صلابت وارد مذاکرات شد، باید به دور از هرگونه اغراض شخصی، همگی متحد شده و در طول حکومت به سمت پروسه صلح حرکت نمایند، ورنه هیچ جریان سیاسی، اشتباهات ناشی از خودخواهی را جبران نخواهند توانست؛ زیرا طالبان خواهان تغییرات اساسی در نظام می‌باشند، که عمده ترین آن، تغییر ماهیت نظام و انحلال ساختار نیروهای امنیتی می‌باشد که این خواسته‌ها مورد قبول مردم افغانستان نخواهد بود، و نمایندگان مردم در ترازوی قضاوت ملت، رسوا خواهند شد.