گروه های نهادهای مدنی در پی دست بوسی حاکمان بی کفایت

 

خبرگزاری رشد- مطمینم که چند روز پس، برخی ها زیر نام خبرنگار و فعال مدنی کندز، شماری از مقام های محلی این ولایت را به خاطری که توانسته اند تنها از جان و ساختمان اداره های خودشان پاسبانی کنند، تقدیر و ستایش می کنند.

در این میان مقام های نیز شامل هستند که در روزهای دشوار، به جای این که کنار مردم می ایستادند و درد مردم را فریاد می کشیدند، گرسنه گی، آواره گی و کشتار مردم را نادیده گرفتند و به خاطر حفظ مقام دولتی شان، گپ از بهتر بودن وضعیت می زدند.

بدبختانه هنوز که زخم های وارد شده بر پیکر مردم تازه است، برخی ها روی انگیزه های سیاسی و تباری، از کسانی که وظیفه شان پاسداری از حقوق انسانی باشندگان این ولایت بود، اما نتوانستند پاسداری کنند، قهرمان سازی می کنند.

زمانی که این شمار فعالان مدنی! عاملان کشتار مردم و سقوط کندز را قهرمان می دانند و با پرروی سنگ وفاداری حاکمان بی کفایت را به سینه می کوبند، اینجا انسان بودن به انسان اندیشیدن خود فاجعه است.

کندز ولایتی ست که گروه های زیر نام جامعه مدنی، به جای این که منتقد عملکرد حکومت باشند و به خاطر ارزش های مدنی و دموکراتیک کار کنند، با تفسیر فاجعه بار از این مساله، عملن در حمایت حاکمان بی کفایت حکومت، فاجعه آفرینی می کنند.

متاسفانه اینجا حقوق انسانی و شهروندی و فلسفه وجودی حکومت، روی انگیزه های خاص، به خاطر منافع گروه های تباری و سیاسی تفسیر می شود و هنوز گروه های غیر مدنی، با روش های غیر انسانی و غیر دموکراتیک، به خاطر و حمایت از حاکمان بی کفایت ندای انسانیت و مدنیت بلند می کنند. گویی که فعال مدنی و رسانه ای بودن، به معنای ستایش از حاکمان بی کفایت است.
تا زمانی که برخی از رسانه ها و نهادهای مدنی از شراکت در حکومت دست نکشند و رسالت شان را آنچنانی که می باید انجام ندهند، فاجعه کندز تکرار شدنی است و پرچمداران فعالیت های مدنی و رسانه ای نیز شریک جنایت ها در این ولایت خواهد بود.

با حفظ احترام به شماری از خبرنگاران و فعالان مدنی ای که واقعن رسالتمندانه کار می کنند و فکر رسیدن و نفوذ به قدرت را ندارند.

نجیم رحیم خبرنگار آزاد در قندوز