پروسه صلح غرق در فساد بوده است
مجتمع (صلاح) که متشکل از پنج نهاد جامعه مدنی است، با نشر نتایج تحقیقات تازه ای، از موجودیت فساد گسترده در شورای عالی صلح و کمیسیون های ولایتی این شورا خبر می دهد.
به گزارش خبرگزاری رشد؛ عبدالودود پدرام فعال جامعه مدنی امروز در یک نشست خبری در کابل گفت که این تحقیق طی مشورت ها و مصاحبه هایی در ارتباط به صلح و آشتی با بیش از یک هزار فعال جامعه مدنی دخیل در پروسه صلح انجام شده است.
وی افزود: “جوانان افغانستان گفته اند که شورای عالی صلح، کارآیی نداشته و بیشتر نهادی بوده که پول های هنگفتی را در این پروسه حیف و میل کرده است. مسئولین این شورا نیز در منازعات گذشته بی طرف نبودند”.
آقای پدرام تاکید کرد که پروسه صلح به پروژه تبدیل شد، زمینه فساد گسترده مالی را محیا ساخت و مورد بهره برداری مالی قرار گرفت.
در همین حال این تحقیق تازه نشان می دهد که مفکوره صلح در افغانستان وسیع تر از اعمال تروریستی طالبان بوده و چهار دهه منازعه در افغانستان را نیز در بر می گیرد، صلح تنها به معنای پایان یافتن جنگ کنونی نیست، بلکه تامین عدالت و حمایت از دستآورد های حقوق بشری نیز هست.
همچنین بر اساس این تحقیق، حمایت از گفتگوی رسمی و غیر رسمی منطقه ای، جامعه مدنی افغانستان و پاکستان از تلاش های مربوط به گفتگوهای ذات البینی صلح و تبادلات فرهنگی و فرامرزی بین اعضای جامعه مدنی دو کشور حمایت می نماید، این عقیده در دو طرف مرز وجود دارد که اقداماتی برای اعتماد سازی و گفتگوهای مردم با مردم یکی از روش های موثر برای از بین بردن بازی (تهمت زدن) و طرز تفکر (همه یا هیچ) می باشد.
وجود ابهامات درمورد برنامه صلح و بازگشت به زندگی مسالمت آمیز؛ به نظر می رسد که در تناسب و مقایسه دی دی آر و سایر ابتکارات گذشته دولت پیرامون صلح، در مورد برنامه صلح و بازگشت به زندگی مسالمت آمیز معلومات و آگاهی های کافی در بین مردم موجود است.
نارضایتی از نهادهای مربوط تحکیم صلح؛ نارضایتی گسترده از شورای عالی صلح و کمیسیون های ولایتی وجود دارد، زیرا در این نهاد ها و برنامه صلح و بازگشت به زندگی مسالمت آمیز فساد وجود داشته و همچنین این نهاد ها به عنوان جزئی از منازعه پنداشته می شوند تا میانجگران بی طرف.
ادغام سیاسی؛ حمایت گسترده در سراسر کشور از شامل سازی طالبان در سطوح مختلف دولت با پیش شرط های خاص موجود است.
مشارکت زنان؛ هرچند برنامه صلح و بازگشت به زندگی مسالمت آمیز دارای پالیسی رعایت جند می باشد، اما با این وجود میزان حضور زنان مخصوصا در تصمیم گیری ها در سطح پایین قرار دارد و نظارت و ارزیابی جنسیتی از برنامه های ادغام مجدد محدود بوده و درک زنان از برنامه صلح و بازگشت به زندگی مسالمت آمیز پایین است.
انکشاف جامعه مدنی؛ پروژه های انکشافی برنامه صلح و بازگشت به زندگی مسالمت آمیز افغانستان که بیشتر آنها همانند حفر چاه ها، اعمار دیوارهای استنادی و پروژه های جنگلات کوتاه مدت کوچک است، به اندازه کافی خوب و به موقع تکمیل می گردد، اما اکثر اوقات مردم محلی نمی دانند که این پروژه ها بخشی از پروسه ادغام است، زیرا در برخی موارد به اشخاصی که به این پروسه پیوسته بودند، در این پروژها سهم داده نشده و موقعیت پروژه بر پایه موقعیت اشخاص یکجا شده با این پروسه تعیین نگردیده است.
فعالین جامعه مدنی راه حل هایی نیز به حکومت پیشنهاد کرده اند؛ از جمله این که حکومت باید در سطح ملی درباره تفاوت پروسه صلح و شریک سازی قدرت دیدگاه روشنی داشته باشد؛ در مورد آینده و مسیر پروسه صلح دیدگاه روشنی ارایه کند، گفتگوها میان جامعه مدنی افغانستان و پاکستان ادامه یابد و حکومت باید اجندای جدید اصلاحات را در اولویت قرار دهد.
طرح و تطبیق یک پلان کاری جهت مشارکت جامعه مدنی در پروسه صلح، افزایش مشارکت پر مفهوم زنان در تمام سطوح و غیر پولی سازی پروسه صلح نیز از جمله دیگر راه حل های پیشنهادی جامعه مدنی است.
