آخرین پیش‌رفت‌ها در باره‌ی کرونا ـ مصاحبه با یک ویروس‌شناس مشهور

نیویورکر – ایزاک کوتین

اخیرا برای بحث در مورد آخرین پیشرفت‌های دانش بشریت در مورد بیماری همه‌گیر (COVID-19) ناشی از ویروس کرونا، با جاستین لسلر مصاحبه‌ تلفنی کردم. او استادیار همه‌گیرشناسی (اپیدمیولوژی) «دانشکده‌ی بهداشت بلومبرگ جان هاپکینز» است. لسلر که سابقه‌ی پژوهش درباره‌ی شیوع آنفولانزا، سرخک و وبا دارد، به مدل‌سازی دینامیک‌های انتقال مخصوصا به‌عنوان روشی برای کنترل شیوع بیماری علاقه‌مند است. نسخه‌ی ویرایش‌شده‌ی گفت‌وگوی ما در ذیل، چگونگی پیشرفت درک ما از ویروس کرونا، آنچه می‌توانیم از واکنش دولت‌های مختلف به شیوع این ویروس بیاموزیم و چرا به‌نظر می‌رسد بزرگ‌سالان بیش‌تر در معرض بیماری جدی ناشی از ابتلا به این ویروس هستند، پوشش می‌دهد.

کوتینر: درک ما از ویروس کرونا طی یک ماه یا چند هفته‌ی گذشته چطور تغییر کرده است و از چه جهاتی؟

لسلر: از جهات بسیاری به‌نظرم. برای مثال ما اکنون درک بسیار بهتری از دوره نهفتگی این ویروس (به طور متوسط ۵ روز) و زمان تکثیر آن (حدود ۶ روز) که ویروس یک فرد آلوده به شخص دیگری مننتقل می‌شود، داریم. ما همچنین کم‌کم می‌دانیم که این ویروس چقدر و در چه شرایطی واگیردار است. یک ماه قبل کم‌وبیش از آن سر درمی‌آوردیم، اما اکنون تصویر واضحی در مورد توزیع سنی مبتلایان کرونا داریم؛ میزان مرگ‌ومیر این ویروس نزد افراد مسن بسیار بالا است و کودکان جان سالم به‌در می‌برند. اما این‌طور نیست که کودکان آلوده نمی‌شوند، آن‌ها قطعا آلوده می‌شوند. یک ماه قبل نمی‌دانستیم، اما اکنون نسبتا مطمئن هستیم آن‌ها به ویروس کرونا آلوده می‌شوند. فقط مریض شدید نمی‌شوند.

کوتینر: آیا می‌توانید تا حدی اعداد را وارد این بحث کنید؟

لسلر: براساس داده‌ها از شهر ووهان چین، ما کاملا مطمئن هستیم که حدود ۸۰ درصد مرگ‌ومیر ناشی از ویروس کرونا در افراد ۶۰ سال به بالا اتفاق می‌افتد در حالی‌که میزان مرگ‌ومیر ناشی از این ویروس نزد کودکان زیر بیست سال، یک در هزار نفر است. یافته‌های مطالعه‌ای که من در همکاری با مرکز جلوگیری و کنترل بیماری‌های شهر شنژن چین انجام داده‌ام، نشان می‌دهد که میزان ابتلا به کرونا نزد نوجوانانی که در معرض این ویروس قرار می‌گیرند و کل مردم یکسان است؛ به این معنا که این‌طور نیست که کودکان و نوجوانانی که در یک منطقه آلوده زندگی می‌کنند، آلوده نخواهند شد. اما تاکنون ندیده‌ایم که این کودکان به شدتی که بزرگ‌سالان به خاطر آلوده‌شدن به این ویروس، بیمار و بستری می‌شوند، بیمار و بستری شوند. بنابراین، نتیجه‌ می‌گیریم که بیماری کودکان و نوجوانان در اثر ابتلا به ویروس جدید کرونا، شدید نیست.

کوتینر: پس امکان دارد هرکسی به این ویروس آلوده شود اما شدت بیماری ناشی از آن متفاوت است؟

لسلر: بلی، به هر حال شما مریض می‌شوید. معنای ابتلا به یک بیماری کمی مبهم است اما اگر ابتلا به یک بیماری از نظر شما آلوده‌شدن به یک ویروس باشد، بلی، هرکس می‌تواند آلوده شود. اما اگر ابتلا به یک بیماری از نظر شما آلوده‌شدن به یک ویروس و از پا افتادن به خاطر آن باشد، به نظر می‌رسد که کودکان دست‌کم تا حدی در امان اند.

کوتینر: به نظرت چرا این‌طوری است؟

لسلر: به نظرم هنوز دقیق نمی‌دانیم که چرا کودکان شدیدا بیمار نمی‌شوند. اما به ایده‌های خوبی دست یافته‌ایم که چرا بزرگترها ممکن است به میزان بالاتری نسبت به جوانان و کودکان بمیرند.

کوتینر: آین در این مورد که چرا بزرگسالان بیش‌تر در معرض خطر مرگ ناشی از این ویروس هستند، تئوری‌ای مطرح شده است یا خیر؟

سه نظریه اصلی وجود دارد. اول این‌که یکی از گیرنده‌های عصبی که درگیر این ویروس است با بیماری‌های قلبی عروقی نیز ربط دارد و ممکن است ابتلا به ویروس این بیماری‌ها را که اکثرا بزرگ‌سالان به آن مبتلا می‌شوند، تشدید کند. دوم این‌که بزرگ‌سالان ضعیف‌تر هستند و داده‌ها نشان می‌دهد که افراد ضعیف بیش‌تر به این ویروس آلوده می‌شوند. بررسی شیوع این ویروس در جوامع فقیر و به لحاظ جسمی ضعیف این نظریه را بیش‌تر تایید می‌کند. اما به نظرم مسأله به این جا ختم نمی‌شود. نظریه سوم می‌گوید که آمادگی ایمونولوژیک ممکن است دلیل شدت این بیماری نزد بزرگ‌سالان باشد. استدلالی که این نظریه را تقویت می‌کند این است که افرادی که بالاتر از سن مشخصی قرار دارند، به نحوی قبلا در معرض نسخه‌ای ویروس کرونا قرار داشته‌اند که به نوعی آن‌ها را از نظر ایمونولوژیک آماده کرده است تا واکنش جدی‌تر نسبت به ویروس فعلی از خود نشان دهند. شواهد پیرامون این تئوری‌ها هنوز واضح نیست اما ممکن است از این سه، یکی به نفع دیگری کنار بروند و به نظر واحدی در این خصوص برسیم.

کوتینر: درباره ایده‌ی تعطیلی مکاتب چه فکر می‌کنید؟

لسلر: به نظرم این بستگی به چیزی دارید که شما می‌خواهید انجام دهید. اگر سعی دارید کاملا جلو اپیدمی را بگیرید، احتمالا کاری است که باید انجام شود. اما اگر تلاش می‌کنید صرفا پیشرفت آن‌را آهسته کنید، اوضاع پیچیده تر میشود زیرا ما هنوز درباره نقشی که کودکان مکاتب در انتقال این ویروس ایفا می‌کنند، درک واضحی نداریم. اما می‌دانیم که کودکان مکتب‌رو به این ویروس آلوده می‌شوند اما نمی‌دانیم که دیگران را آلوده می‌کنند یا خیر.

کوتینر: اگر مردم یک‌دیگر را آلوده می‌کنند و کودکان نیز استعداد آلوده‌شدن به این ویروس را دارند، پس چرا نتوانند دیگران را آلوده کنند؟

لسلر: در کودکان به ندرت علائم شدید دیده می‌شود. بنابراین می‌توانیم استدلال کنیم که اگر علائم شدید در وجود شما مشاهده نشود و کمتر از دیگران بیمار شوید، پس احتمال این‌که دیگران را آلوده‌ کنید نیز کمتر است. این‌گونه نیست که کودکانی که علائم بیماری را از خود نشان نمی‌دهند، هرگز شخص دیگری را آلوده نخواهند کرد بلکه ممکن است برعکس این باشد و مانند یک بزرگ‌سالی که علائم در وجودش دیده نمی‌شود ـ اما توانایی پخش ویروس را دارد ـ دیگران را آلوده کنند. ما هنوز نمی‌دانیم.

کوتینر: بزرگ‌ترین درسی که از چین، کوریای جنوبی و ایتالیا آموخته‌ایم، چیست؟

لسلر: با اطمینان کامل می‌توانم بگویم آنچه که چین توانسته است به انجام برساند، کاملا خیره‌کننده است. چین گرفتار مشکلی شد که به نظر خارج از کنترل می‌رسید اما آن‌ها با بستن کامل شهرها و خانه‌ها موفق شدند جلو گسترش بیش‌تر این ویروس را بگیرند. این موفقیت چشم‌گیری بود هرچند اقداماتی را که چین در پیش گرفت، در بیش‌تر نقاط جهان مردم ترجیح می‌دهند از آن خودداری کنند و مجبور شویم در تمام جاها اقدامات چین را کپی کنیم، پیامد آن امکان دارد بدتر از ویروس کرونا باشد. حالا ایتالیا نیز مجبور شده است اقدام چین را در پیش بگیرد. کوریای جنوبی به نظر می‌رسد که با افزایش سرعت آزمایش‌ها و اقدامات ملایم‌تر فاصله‌گیری اجتماعی، عملکرد بهتری در متوقف‌کردن این ویروس داشته است. امیدوارم به زودی ما به شیوه‌ی بهتری این کار را انجام دهیم.

کوتینر: از گزارش‌ها درباره ساخت واکسن چه نتیجه گرفته‌اید؟ آیا ساخت واکسن در حالت نورمال با ساخت واکسن در میانه‌ی بحرانی چون این، تفاوت دارد؟

لسلر: از نظر من ساخت واکسن بسیار مهم و کاری است که باید انجام شود. با نگرانی‌ها درباره این‌که برای آزمایش این واکسن روی انسان‌ها خیلی عجله جریان دارد، موافق هستم. با این‌حال، فکر می‌کنم که جامعه علمی از سابقه نظم و انضباط خوبی در این زمینه برخوردار است. آنچه واضح است این است که ما به واکسن نیاز داریم. یک واکسن می‌تواند از یک فاجعه که در وضعیت فعلی بدون واکسن اجتناب‌ناپذیر به نظر می‌رسد، جلوگیری کند و ویروس کرونا را بدل به چیزی کند که قابل مهار است. بدون واکسن، تنها کاری که می‌توانیم انجام دهیم به تاخیر انداختن یک فاجعه است. واکسن یا برخی تدابیر درمانی موثر دیگر، گزینه‌ی اصلی ما برای عبور از این بحران است.

کوتینر: اکثر گفت‌وگوها پیرامون فاصله‌گیری اجتماعی درباره گروه‌های بزرگ بوده است. آیا به دوستان و نزدیکانت خواهی گفت که خودشان را قرنطینه کنند ـ اگر این کاری باشد که قادر به انجامش باشند ـ یا این خیلی افراطی است؟

لسلر: این را من مطمئنا به هرکسی از دوستان و نزدیکانم که بیش از ۶۵ یا ۷۰ سال عمر دارند، گفته‌ام. من به هرکسی که می‌شناسم و در این گروه‌های سنی قرار دارند، گفته‌ام که باید خودتان را قرنطینه کنید. من هرکس دیگری را که می‌شناسم تشویق کرده‌ام تا تماس و رفت‌وآمدشان را به حداقل برسانند و در مورد این فکر کنند که چه گزینه‌ای برای آن‌ها به شخصه عملی‌تر و موثرتر است.

کوتینر: به واکنش دولت فدرال چقدر اعتماد دارید و آیا از سیاسی‌شدن علم نگران هستید؟

لسلر: من فقط سعی می‌کنم کاری که در توانم است را انجام دهم و تغییری در توانم است را بیاورم. سعی می‌کنم به آنچه می‌توانم و از نظرم مهم‌ترین پرسش‌ها در مورد این بیماری است، پاسخ دهم.

کوتینر: روز عادی تان اکنون چگونه است؟

لسلر: همکارم که به من سر می‌زند، می‌خنند زیرا روزهای ناآرامی دارم. از خواب بلند می‌شوم، بچه‌هایم را به مکتب می‌رسانم و بعد روی مسائل مرتبط با ویروس کرونا کار می‌کنم و سر فرصت با خبرنگاران گفت‌وگو می‌کنم و بعد مجبورم دفترم را ترک کنم. باید ساعت پنج و نیم آن‌ها را از مکتب بردارم و ساعت ۹ شب بخوابانم‌شان. همسرم شیفت شب کار می‌کند و بنابراین مسئولیت مراقبت از بچه‌ها با من است. پس از این‌که آن‌ها خوابیدند، تا ساعت یک یا دو کار می‌کنم، بعد می‌خوابم و ساعت ۴ صبح دخترم را شیر می‌دهم و… با این وضع امیدوارم از پا نیافتم.

کوتینر: بیش‌تر روی چه چیزی کار می‌کنی؟

لسلر: بیش‌تر کارم شامل سازمان‌دهی سایر همکارانم است اما انجام تجزیه و تحلیل‌ها و تلاش برای دست‌یابی به داده‌های پاک، همکاری با کسانی که نیاز دارند و کسانی که می‌توانند اطلاعاتی را برای کمک به پاسخ جهانی فراهم کنند، را نیز در بر می‌گیرد. من با آن‌ها کار می‌کنم تا داده‌های‌شان را درک و پاک‌سازی کنیم و بعد با تجزیه و تحلیل داده‌ها و اطلاعات به سمت مدل‌سازی و پیش‌بینی سناریوها و کارهایی از این دست برویم تا با هم به درک این‌که چه چیزی دارد اتفاق می‌افتد و انتظار چه چیزی را باید داشته باشیم، کمک کنیم.

اطلاعات روز